Trybuna Ludu, luty 1954 (VII/32-59)
1954-02-01 / nr. 32
f rn 1 V 1—~7 «.Fa. «4 to,ä,„| ■ PWSill FI H Ü j 1! fi B1 CS&«1 łączcie się! Üf if jy Jw fj| /|||^ Jgj^ Jgj| |||^|||^ |K11 ^ ,|||| ^^-/||L ^L/'Ä. Partii Robotniczej NR 32 (1821) ROK VII %S WARSZAWA — PONIEDZIAŁEK 1 LUTEGO 1954 R. WYDANIE F CENA 20 gr Wysuwanie kandydatur do Rady Najwyższej ZSRR (f) MOSKWA (PAP). - U miastach i wsiach Związku Radzieckiego rozpoczęły się w atmosferze ogromnego entuzjazmu patriotycznego zebrania przedwyborcze, poświęcone wysuwaniu kandydatów do Rady Najwyższej ZSRR. Naród radziecki demonstruje znów swą niewzruszoną jedność moralnopolityczną, swe zespolenie się wokói Partii Komunistycznej : Rządu Radzieckiego. Artykuły wstępne dzienników moskiewskich poświęcone są tym zebraniom. „Prawda“ podkreśla, że na zebraniach przedwyborczych w Moskwie wysunięto entuzjastycznie kandydatury do Rady Najwyższej ZSRR szeregu przywódców Partii Komunistycznej i Rządu Radzieckiego. Kandydują G. M. Malenkow, W. M. Mołotow, M. S. Chruszczów, K. J. Woroszyłow, M. A. Bułganin, L. M. Kaganowicz, A. I. Mikojan, M. Z. Saburow i M. G. Pierwuchin. Jako kandydaci na delegatów do Rady Najwyższej ZSRR wysunięci zostali ponadto w różnych okręgach Moskwy i obwodu moskiewskiego znany nowator produkcji tokarz P. B. Byków, przewodniczący przodującego kołchozu N. I. Puzanczikow, prezes Akademii Nauk ZSRR A. N. Niesmiejanow, artystka ludowa ZSRR A. K. Tarasowa. Wysuwanie kandydatów do Rady Najwyższej ZSRR — podkreśla „Prawda“ — odbywa się na podstawie najdemokratyczniejszej ordynacji wyborczej zapewniającej swobodne wyrażenie woli narodu. Kandydatury zgłaszane są w warunkach ścisłej współpracy robotników, chłopów i inteligencji w atmosferze ich wzajemnego zaufania i przyjaźni. Towarzyszy temu dalszy wzrost aktywności politycznej ludzi radzieckich, i produkcyjnej rozwijanie socjalistycznego współzawodnictwa o dalsze umocnienie potęgi ekonomicznej ojczyzny radzieckiej. Przygotowania do wyborów odbywają się również pod znakiem dalszego umocnienia obozu pokoju, demokracji i socjalizmu, zacieśniającej się przyjaźni i dzy Związkiem współpracy mięRadzieckim a Chińską Republiką Ludową i krajami demokracji ludowej. Ha cześć II Zjazdu PZPR Prawie pół miliona par pończoch i skarpet ponad plan (f) LODŹ. Ponad 427,5 tys. par pończoch i skarpet, w tym znaczną ilość nowych rodzajów, wyprodukowały już ponad swoje zadania w czynie przedzjazdowym załogi zakładów przemysłu pończoszniczego w ca łym kraju. W ciągu półtora miesiąca realizacji czynu przedzjazdowego odsetek pończoch i skarpet I gatunku w skali całej branży podniósł się o 2,5 procent. Szczególnie duże osiągnięcia w podniesieniu jakości produkcji uzyskali robotnicy Północno- Łódzkich Zakładów Pończoszniczych. Wpłynęło na to przystąpienie większości pracowników, a przede wszystkim członków dozoru technicznego, do współzawodnictwa pod hasłem: „O wyższą jakość, trwałość i estetykę produkcji“. — zainicjowanego przez Saja, Sygdziakową, Morawskiego i Góreckiego. Nie zrozumieli natomiast znaczenia walki o podniesienie jakości produkcji członkowie dozoru technicznego oraz aktyw związkowy Zakł. Przem. Pończ. im. M. Buczka. Nie zapewnili oni robotnikom właściwych warunków pracy, a wskutek tego nie rozwija się współzawodnictwo o podniesienie jakości wytwarzanych pończoch. Większość pończoch produkowanych w steełonowych ZPP im. Buczka, to pończochy II, III i IV gatunku. Niedociągnięcia w ZPP im. Buczka stanowią jeden z nielicznych wyjątków. Olbrzymia większość załóg zakładów przemysłu pończoszniczego, ze swym aparatem technicznym na czele, wyciągnęła z uchwał IX Plenum właściwe wnioski i po wykonaniu uprzednio podjętych zobowiązań podejmuje obecnie nowe. Szczególnie cenne zobowiążą nia podjęli robotnicy ZPP im Jurczaka w Lodzi, którzy przekroczyć mają planowaną na I kwartał br. produkcję o przeszło 14 tys. par pończoch steelonowych. Postanowili oni jednocześnie podnieść ilość towarów I gatunku. 16 tys. lnianych obrusów z odpadów JELENIA GÓRA. Realizując swe zobowiązania przedzjazdowe załoga tkalni Dolnośląskich Zakładów Przemysłu Lniarskiego „Orzeł“ w Mysłakowicach wyprodukowała już z odpadów przędzy ponad 1.700 m płótna ręcznikowego oraz prawie 2.400 m lnianej tkaniny żakardowej na różnego rodzaju serwetki. Obecnie przystąpiono do produkcji poszukiwanego na rynku sztywnika krawieckiego, wykorzystując do tego celu odpady przędzy. Piękne wyniki dała realizacja zobowiązań polegających na wykorzystywaniu tzw. końcówek produkcyjnych. Dotychczas z końcówek tych wyprodukowano 16 tys. estetycznych i trwałych obrusów lnianych. (PAP) Narada aktywu kulturalno-oświatowego spótdz e’ni produkcyjnych (f) 31 stycznia br. rozpoczę ła się w Warszawie dwudniowa krajowa narada aktywu kulturalno-oświatowego spółdzielni produkcyjnych, zorganizowana przez Radę Spółdzielczości Produkcyjnej przy współudziale Ministerstwa Kultury i Sztuki. W naradzie uczestniczą aktywiści kulturalno-oświatowi ze wszystkich województw. Są wśród nich m. in. przewodniczący spółdzielni produkcyjnych, przewodniczący kół ZMP, kierownicy świetlic, bibliotek, punktów bibliotecznych oraz na uczyciele z gromad" uspóldziel czonych. W naradzie biorą udział: przewodniczący Rady Spółdzielczości Produkcyjnej, sekretarz KC PZPR — Edmund Psżczółkow ski oraz wiceprzewodniczący Rady Spółdzielczości Produk cyjnej, wiceprezes NKW ZSL Stefan Ignar. W pierwszym dniu narady wiceminister Kultury i Sztuk: Stanisław Piotrowski wygłosił referat pt.: „O dalszy rozwój pracy kulturalno-oświatowej w gromadach uspółdzielczonych“ Po referacie wywiązała się dy skusja. Obrady trwają (PAP) r vy*** ~ ^rr,~ RY Narody ZSRR zwycięsko zrealizowały plan rozwoju gospodarki narodowej w r. 1953 Globalna produkcja przemysłowa wzrosła w ciągu roku o 12 procent (f) MOSKWA (PAP). W Moskwie opublikowano komunikat Centralnego Urzędu Statystycznego przy Radzie Ministrów ZSRR o wynikach wykonania państwowego planu rozwoju gospodarki narodowej ZSRR w 1953 r. Rozwój przemysłu, rolnictwa Roczny plan globalnej produkcji przemysłowej wykonany został w 101 proc. Poszczególne ministerstwa wykonały roczny plan produkcji globalnej w sposób następujący: (procent wykonania planu rocznego na rok 1953) Ministerstwo Hutnictwa — 99; Ministerstwo Przemyślu Węglowego — 99,4; Ministerstwo Przemyślu Naftowego — 100,9;. Ministerstwo Przemyślu Chemicznego — 102; Ministerstwo Elektrowni i Przemyślu Elektrycznego — 102; Ministerstwo Budowy Maszyn — 102; Ministerstwo Budowy Maszyn Transportowych i Maszyn Ciężkich — 98; Ministerstwo Przemyślu Materiałów Budowlanych ZSRR — 99; Ministerstwo Przemyślu Leśnego i Papierniczego ZSRR — 93; Ministerstwo Artykułów Przemysłowych Powszechnego Użytku ZSRR — 104; Ministerstwo Przemysłu Artykułów Żywnościowych ZSRR — 100,5; Przedsiębiorstwa Przemysłowe Ministerstwa Komunikacji — 104; Przedsiębiorstwa Przemysłowe Ministerstwa Kultury ZSRR — 104; Przedsiębiorstwa Przemysłowe Ministerstwa Ochrony Zdrowia ZSRR — 102; Ministerstwa Przemysłu Miejscowego i Przemyślu Opalowego oraz Ministerstwa Przemyślu Miejscowego Republik Związkowych — 104; Spółdzielczość Rzemieślnicza — 103. Produkcja globalna całego przemysłu ZSRR wzrosła w 1953 r. w porównaniu z rokiem 1952 o 12 proc., a w porównaniu, z 1950 r. — o 45 procent. Oznacza to, że zadania przewidziane w piątym planie pięcioletnim w zakresie wzrostu produkcji przemysłowej wykonywane są pomyślnie. W roku ubiegłym Rząd powziął szereg uchwal zmierzających do realizacji radykalnego wzrostu produkcji artykułów powszechnego użytku w celu I transportu, wzrost budownictwa inwestycyjnego, wzrost handlu wewnętrznego i zagranicznego, zwiększenie liczby robotników i urzędników oraz podniesienie materialnego i kulturalnego poziomu ludność: w 1953 r. charakteryzują następujące liczby: znacznego podniesienia dobrobytu materialnego narodu. W wyniku powyższego gałęzie przemysłu produkujące artykuły konsumcyjne rozwijał) się w 1953 r., a zwłaszcza w drugim półroczu, w szybszym tempie niż w 1952 r. oraz szybciej niż przewidywał to początkowo plan na rok 1953. O ile w 1952 r. produkcja tych gałęzi wzrasta o 1.0,5 proc., to w 1953 roku wzrosła ona o 12 proc., przy czym w drugim półroczu 1953 r. — o 14 proc. w porównaniu z drugim półroczem 1952 r. W 1953 roku plan produkcji w wielu dziedzinach przemysłu został przekroczony. Przekroczony został roczny plan wydobycia ropy naftowej, gazu ziemnego, łupku, rudy żelaznej i manganowej, produkcji benzyny, nafty, energii elektrycznej, aluminium, żarówek, obrabiarek do skrawania metali, kotłów parowych o dużej mocy, motorów dieslowskich, urządzeń do hut i stalowni, samochodów ciężarowych i osobowych, autobusów, trolejbusów, wagonów tramwajowych, pługów traktorowych i kosiarek, maszyn do oczyszczania zboża, kombajnów do sprzętu ziemniaków, koparek, zgarniarek traktorowych i buldożerów, łożysk kulkowych i rolkowych, nawozów mineralnych, syntetycznego amoniaku, syntetycznego fenolu, chemikaliów trujących dc zwalczania szkodników w rolnictwie, barwników i innych chemikaliów, kauczuku syntetycznego, opon samochodowych, taśm dla transporterów, papy do krycia dachów, szklą okiennego, papieru, spirytusu i innych wyrobów przemysłowych. Wykonano z nadwyżką roczny plan produkcji tkanin jedwabnych, wełnianych i lnianych, nici bawełnianych i wyrobów' dziewiarskich, bielizny dzianej, pończoch i skarpet, pianin i fortepianów, wyrobów masarskich, mleka skondenso-wanego, tłuszczów roślinnych, margaryny, wyrobów makaronowych, wyrobów cukierniczych, herbaty, wina gronowego, piwa, szampana, tytoniu, papierosów, zapałek, mydlą oraz innych artykułów spożywczych i przemysłowych powszechnego użytku. Jednakże niektóre ministerstwa nie poczyniły niezbędnych kroków i nie zapewniły Wykonania planów w zakresie poszczególnych rodzajów produkcji przemysłowej. Tak np. Ministerstwo Przemyślu Hutniczego nie w pełni wykonało plan produkcji poszczególnych rodzajów wyrobów, a zwłaszcza niektórych deficytowych rodzajów wyrobów walcowanych z żelaza i stali; Ministerstwo Elektrowni i Przemyślu Elektrycznego nie w pełni wykonało plan produkcji poszczególnych rodzajów generatorów i motorów elektrycznych; Ministerstwo Budowy Maszyn — szeregu maszyn rolniczych i urządzeń dla przemysłu włókienniczego; Ministerstwo Budowy Maszyn Transportowych i Maszyn Ciężkich -r- lokomotyw i poszczególnych rodzajów wyposażenia dla przemysłu energetycznego i walcowniczego; Ministerstwo Przemyślu Materiałów Budowlanych ZSRR — cegły, łupku i niektórych wyrobów sanitarnotechnicznych. Ministerstwo Przemyślu Leśnego i Papierniczego ZSRR nie wykonało planu wywozu drewna przemysłowego. Ministerstwo Przemyślu Artykułów Żywnościowych ZSRR nie zapewniło wykonania planu połowu ryb, Mimo pewnego polepszenia jakości wyrobów przemysłu lekkiego i spożywczego, liczne przedsiębiorstwa Ministerstwa Artykułów Przemysłowych Powszechnego Użytku ZSRR, Ministerstwa Przemyślu Artykułów Żywnościowych ZSRR, a zwłaszcza spółdzielczości rzemieślniczej i przemysłu miejscowego wciąż jeszcze wypuszProdukcja ważniejszych wyrobów przemysłowych zwiększyła się w 1953 r. w porówczały część produkcji niezadowalającej jakości, w asortymencie nie odpowiadającym potrzebom ludności, nie uczynił) wszystkiego co należy, by polepszyć wykonanie i wygląd zewnętrzny towarów. M. in. wciąż jeszcze zdarzają się wypadki produkowania w złych gatunkach obuwia, mebli, naczyń fajansowych i porcelanowych, źle i nieestetycznie wykończonych tkanin oraz produkowania wyrobów konfekcyjnych i dziewiarskich z poważnymi defektami. W szeregu gałęzi przemysłu wzrost produkcji hamowany był istnieniem znacznej ilości przedsiębiorstw, które pracowały nierytmicznie i nie wykonywał) pla.nu Wiele przedsiębiorstw, zwłaszcza fabryk budowy maszyn, z miesiąca na miesiąc produkowało nierównomiernie, tzn. w pierwszej dekadzie miesiąca pracowało w tempie znacznie powolniejszym niż w następnych dniach miesiąca. Tego rodzaju nierytmiczna produkcja powoduje niewłaściwy reżim pracy przedsiębiorstwa, do-pro. wadza do przestojów urządzeń, do przestoju w, wykorzystaniu siły roboczej, do niedostatecznego wykorzystania mocy produkcyjnej, do zwiększenia ilości braków, do nieprodukcyjnych nadmiernych wypłat za pracę w godzinach nadliczbowych i z kolei pociąga za sobą nierównomierność dostaw i obciążenia transportu. W przemysłach węglowym, hutniczym, chemicznym, leśnym i w przemyśle materiałów budowlanych, jak również w szeregu innych gałęzi gospodarki narodowej wciąż jeszcze istnieje znaczna ilość nie nadążających przedsiębiorstw, które nie wykonują zadań planu gospodarczego i obniżają poziom produkcji przemysłowej oraz wskaźniki jakościowe pracy tych gałęzi. naniu z 1952 r. w sposób następujący: (Produkcja w 1953 r. w pro centach w porównaniu z produkcją w 1952 r.) surówka — 109; stal — 110; wyroby walcowane — 110; rury stalowe — 116; cynk — 113; ołów — 122; węgiel — 106; ropa naftowa — 112; benzyna — 111; nafta — 123; energia elektryczna — 113; turbiny parowe — 140; wielkie turbiny wodne — 135; turbogeneratory — 147; hydrogeneratory — 115; wielkie maszyny elektryczne— 134; motory elektryczne — 113; lokomotywy dalekobieżne — 263; lokomotywy elektryczne dalekobieżne — 134; wagony towarowe dalekobieżne — 103; trolejbusy — 121; samochody ciężarowe — 111; samochody osobowe — 130; autobusy — 127;. motocykle — 137; łożyska kulkowe i rolkowe — 115; urządzenia hutnicze — 118; koparki — 112; aparatura dla przemysłu naftowego — 117; obrabiarki do skrawania metali — 114; urządzenia dla przemysłu chemicznego 124; warsztaty tkackie — 102; maszyny do liczenia — 124; traktory — 113; kombajny zbożowe — 102; pługi traktorowe — 101; kosiarki samobieżne — 146; kombajny do sprzętu lnu — 107; 'kombajny do sprzętu buraków — 150; maszyny do oczyszczania ziarna — 102; soda kaustyczna — 115; soda kalcynowana —- 119; nawozy sztuczne — 109; chemikalia trujące do walki ze szkodnikami roślin uprawnych — 143; kauczuk syntetyczny — 113; opony samochodowe — 107; papier — 110; cement — 115; szkło okienne — 122; lupek — 122; papa dachowa — 114, cegła — 112; domy standardowe — 109; spirytus — 118; tkaniny bawełniane — 105; tkaniny lniane — 112; tkaniny wełniane — 109; tkaniny jedwabne — 178; obuwie skórzane — Ministerstwo Artykułów Przemysłowych Powszechnego Użytku ZSRR — 104; wyroby pończosznicze skarpetki — 104; bielizna dziai na —- 116; konfekcja — 103; rowery — 115; odbiorniki radiowe — 127; aparaty telewizyjne — 225; patefony — 126; maszyny do szycia — 124; zegarki ,— 122; aparaty fotograficzne — 109; pianina i fortepiany — 123; lodówki domowe — 159; odkurzacze — 200; łóżka metalowe — 145; meble — 114; mięso — 112; wyroby masarskie — 116; ryby — 103; masło — 103; artykuł ły mleczarskie — 109; tłuszcze roślinne — 116; mar* garyna — 124; ser — 116; cukier — 112; wyroby cukiernicze — 109; wyroby makaronowe — 120; konserwy — 114; herbata — 106; mydło — 111; papierosy — 116; wino gronowe 124; piwo — 113. W roku 1953 wzrosła m. In. znacznie produkcja towarów w asortymentach cieszących się zwiększonym popytem ze strony ludności. Tak np. gdy wzrost produkcji tkanin bawełnianych wyniósł w porównaniu z 1952 r. 5 proc., to produkcja wzorzystych tkanin bawełniaa nych zwiększyła się o 78 proc., tkanin ze sztucznego jedwabiu — o 65 proc.; podczas gdy wzrost produkcji tkanin wełnianych wyniósł 9 proc., to produkcja czysto wełnianych czesanek zwiększyła się o 76 proc.; przy wzroście produkcji tkanin jedwabnych o 78 proc. — produkcja tkanin z włókna ciętego zwiększyła się 2,8 raza; przy wzroście produkcji konfekcji zwierzchniej o 3 proc., produkcja zwierzchniej konfekcji czysto wełnianej i półwełnianej wzrosła o 12 proc.; przy wzroście produkcji obuwia o 4 proc., produkcja obuwia modelowego zwiększyła się o 44 proc.; przy wzroście produkcji konserw o 14 proc., produkcja konserw mięsnych zwiększyła się o 29 proc., a mleka skondensowanego — o 21 proc.; przy wzroście produkcji wyrobów cukierniczych o 9 proc., produkcja tortów, ciastek i herbatników wzrosła o 28 proc., miękkich cukierków lukrowanych w czekoladzie — o 44 proc. Znacznie wzrosła produkcja artykułów żywnościowych paczkowanych. W roku ubiegłym, podnosi! się nadal stopień wykorzystania urządzeń technicznych w przemyśle. Niemniej jednak istnieją jeszcze w przemyśla znaczne rezerwy nie wykorzystanych mocy wytwórczych. (Dokończenie na str. 2) I. WYKONANIE PLANU PRODUKCJI W PRZEMYŚLE Komunikat Centralnego Urzędu Statystycznego przy Radzie Ministrów ZSRR n. WZROST PRODUKCJI PRZEMYSŁOWEJ Umacniajmy i rozwijajmy spółdzielczość produkcyjną W całym kraju odbywają się obecnie w spółdzielniach produkcyjnych doroczne zebrania sprawozdawczo - wyborcze. Stanowią one ważny etap w życiu każdej spółdzielni. Na dorocznych zebraniach sprawozdawczo . wyborczych członkowie spółdzielni produkcyjnych podsumowują bowiem wyniki całorocznej pracy, dzielą się osiągniętym w ciągu roku dochodem oraz nakreślają plany dalszego rozwoju spółdzielczej gospodarki. Tegoroczna kampania zebrań sprawozdawczowyborczych obejmuje ponad 6 tys. spółdzielni produkcyjnych i przebiega w okresie kiedy IX Plenum KC postawiło przed całym krajem wielkie zadanie: w ciągu najbliższych dwóch lal wydatnie pchnąć naprzód rozwój rolnictwa. Jesi to niezbędny warunek dalszego podniesienia dobrobytu ludzi pracy w mieście i na wsi. Ważna rola w realizacji tych zadań przypada spółdzielniom produkcyjnym. W oparciu o pomoc i opiekę państwa powinny one wszechstronnie rozwijać swoje gospodarstwa i doskonalić produkcję podnosić dobrobyt spółdzielców a zarazem coraz skuteczniej oddziaływać na mało i średniorolnych chłopów, gospodarujących indywidualnie, zbliżać ich do spółdzielczości produkcyjPrzebieg kampanii sprawozdawczo-wyborcze, wykazuje, że mamy już w kraju tysiące spółdzielni produkcyjnych, które w pełni udowodniły masom pracujących chłopów bezsprzeczną wyższość gospodarki zespołowej nad gospodarką pojedynczą. I tak np. w spółdzielni produkcyjnej Sielec (woj. bydgoskie) na dniówkę obrachunkową wypadło zboża — przeszło 8 kg i gotówką — blisko 25 zl. Rodzina Leśniewskiego z tej spółdzielni przy podziale dochodu otrzymała ponad 60 kwinta'li zboża i ponad 18 tys. złotych gotówką. W spółdzielni produkcyjnej Mikotajewice (woj. wrocławskie) na dniówkę obrachunkową wypadło: zboża — 7,5 kg oraz gotówką — 21 zt. Rodzina Jana Lerczaka ze spółdzielni produkcyjnej Nieczajna (woj. poznańskie) z podzielnego dochodu spółdzielni otrzymała: zboża — 52 kwintale i gotówką 18.080 złotych. Coraz szersze pzesze pracujących chłopów przekonują się. fb spółdzielczość produkcyjna to niezawodna droga dobrobytu i kultury wsi. Dlatego ruch spółdzielczości produkcyjnej stał się na wsi polskiej niezwyciężoną silą, która ogarnia coraz szersze rzesze pracujących chłopów. W roku ubiegłym ponad 60 tysięcy rodzin mało i średniorolnych chłopów weszło na tory gospodarki zespołowej, a liczba spółdzielni produkcyjnych w łym okresie wzrosła z 4.880 dc przeszło 8 tys. Mamy jednak w kraju szereg spółdzielni produkcyjnych, w których wiele jeszcze do życzenia pozostawia organizacja pracy, stosunek do własności spółdzielczej, rozwój zespołowej hodowli bydła i trzody chlewnej. Wyniki gospodarcze tych spółdzielni nie idą w parze^z możliwościami, jakie stwarza gospodarka zespołowa. Niektóre spółdzielnie poważnie zalegają ze spłatą należności wobec państwa i POM-ów. Rozwinięcie szerokiego frontu walki o gospodarcze, organizacyjne i polityczne wzmocnienie słabych spółdzielni i dalszy rozwój przodujących, popularyzacja osiągnięć tych ostatnich — oto zadania jakie partia i rząd postawiły przed instancjami i organizacjami partyjnymi, przed prezydiami rad narodowych i aparatem POM w tegorocznej kampanii sprawozdawczo-wybor-Dotychczasowy przebieg tej kampanii wykazuje, że tam gdzie komitety powiatowe, prezydia PRN i aparat POM zrozumiały wielką wagę zebrań sprawozdawczo - wyborczych i odpowiednio je przygotowały — zebrania przebiegają w atmosferze rzeczowej, twórczej i szerokiej dyskusji, mobilizując spółdzielców do nowych, poważnych zadań. Dobrze np. zostało przygotowane doroczne zebranie sprawozdawczo - wyborcze w spółdzielni produkcyjnej Karbowo w powiecie brodnickim (woj. bydgoskie). Zebranie to zostało poprzedzone zebraniem organizacji partyjnej i aktywu spółdzielczego. Nad dobrze opracowanym sprawozdaniem przewodniczącego zabierali głos prawie wszyscy członkowie spółdzielni. Aktywny udział w dyskusji wzięły kobiety i młodzież, wskazując m. in. na to, że osiągnięte przez spółdzielnię wyniki przekonały ich o przewadze gospodarki zespołowej nad indywidualną. Ogólne zebranie w Karbowie podjęło szereg uchwał, których realizacja pozwoli wydatnie zwiększyć plony zbóż ' okopowych oraz rozwinąć hodowlę. Nie wszędzie jednak zebrania sprawozdawczo-wyborcze są należycie przygotowane. W spółdzielni Siemieniec w powiecie kutnowskim (woj. łódzkie) doroczne zebranie sprawozdawczo-wyborcze nie dawało analizy sytuacji w spółdzielni, ani nie nakreślało zadań na przyszłość, było natomiast naszpikowane ogólnikową, pseudopolityczną frazeologią. Brak jest niejednokrotnie koordynacji zebrań. Różne terminy wyznaczają prezydia PRN i POM-y. I tak np. w pow. Ząbkowice (woj. wrocławskie) inny był kalendarz zebrań opracowany przez POM i zgoła inny przez prezydium PRN. Zdarzają się wypadki, że w dorocznych zebraniach sprawozdawczo - wyborczych nie biorą udziału przedstawiciele prezydiów PRN i POM. Kampania sprawozdawczo-wyborcza w spółdzielniach produkcyjnych jest w pełnym toku. Zadaniem instancji partyjnych, a przede wszystkim komitetów powiatowych, prezydiów PRN o-raz politycznego i agronomicznego aparatu POM-ów jest wyciągnięcie wniosków z dotychczasowego przebiegu zebrań sprawozdawczo-wyborczych i usunięcie braków i zaniedbań. Komitety powiatowe, prezydia rad narodowych i aparat POM powinny sobie uświadomić, że dobrze przygotowane i należycie przeprowadzone doroczne zebranie sprawozdawczo-wyborcze, to poważny krok naprzód w umocnieniu spółdzielni, w jej oddziaływaniu na mało i średniorolnych chłopów, poważny krok naprzód w walce o socjalistyczną przebudowę wsi. Obowiązkiem KP i wydziałów politycznych POM jest dopilnowanie, by każde zebranie sprawozdawczo-wyborcze było poprzedzone zebraniem organizacji partyjnej, która powinna samokrytycznie ocenić dotychczasową swoją działalność oraz udział każdego członka partii w umocnieniu spółdzielczej gospodarki i Wykonywaniu obowiązków statutowych. Organizacja partyjna powinna przyjść na ogólne zebranie z konkretnymi wnioskami, dotyczącymi dalszego rozwoju gospodarki zespołowej. Większą niż dotychczas pomoc trzeba okazać zarządom spółdzielni w opracowaniu sprawozdań z całorocznej działalności. Zapewnić, by sprawozdanie przewodniczącego zawierało analizę sytuacji w spółdzielni, by uwzględniało wkład pracy poszczególnych członków i ich rodzin, by podkreślało zalety przodujących ludzi i piętnowało nierobów, by omawiało pracę kobiet i młodzieży oraz działalność kulturalną w spółdzielni. W dorocznych zebraniach sprawozdawczo - wyborczych obowiązkowo powinni uczestniczyć przedstawiciele prezydiów PRN oraz POM-ów; ich wystąpienia powinny zawierać samokrytyczną ocenę pomocy udzielanej spółdzielniom, a przede wszystkim sprawozdanie z wykonania umowy zawartej przez POM ze spółdzielnią. Tylko dobrze przygotowane zebranie pobudzi ogół spółdzielców do twórczej dyskusji, stanie się szkołą samorządu spółdzielczego, zmobilizuje spółdzielców do walki o dalszy rozwój zespołowego gospodarstwa. Na zebraniach sprawozdawczo-wyborczych nie wolno pomijać sprawy więzi spółdzielców z chłopami gospodarującymi indywidualnie. Trzeba wykazać na przykładach, iż brak więzi spółdzielni z mało i średniorolnymi chłopami gospodarującymi indywidualnie jest szkodliwy dla ruchu spółdzielczości produkcyjnej. Trzeba wykazać na przykładach, że ścisła więź spółdzielców z pozostałą częścią gromady i wzajemna pomoc przyczyniają się do zmniejszenia wpływów kułackich, do organizacyjnego, gospodarczego i politycznego umocnienia spółdzielni. Doroczne zebrania sprawozdawczo-wyborcze mają poważne znaczenie dla dalszej rozbudowy spółdzielczości produkcyjnej. O dalszych możliwościach w tej dziedzinie świadczy fakt, że w województwach poznańskim i bydgoskim w ostatnich dwóch miesiącach powstało ponad 140 spółdzielni produkcyjnych, że istnieje w kraju ponad 3 tysiące komitetów założycielskich. Trzeba więc wykorzystać zebrania sprawozdawczo-wyborcze dla zapoznania szerokich rzesz pracujących chłopów z dorobkiem i osiągnięciami naszych przodujących spółdzielni produkcyjnych. Należy popularyzować przodujących ludzi spółdzielni, ich wyniki produkcyjne i metody pracy, ich dostatnie i kulturalne życie. Trzeba organizować masowe wycieczki do przodujących spółdzielni, urządzać spotkania spółdzielców z mało i średniorolnymi chłopami, gospodarującymi indywidualnie. W pracy propagandowej należy lepiej wykorzystać ekipy ruchu : łączności miasta ze wsią. Zwalczając przejawy oportunizmu i bierności w pracy nad zakładaniem spółdzielni produkcyjnych, trzeba jednocześnie ściśle przestrzegać zasady dobrowolności, piętnować wszelkie przejawy administracyjnego nacisku. W pracy nad budową spółdzielni produkcyjnych trzeba mocne oprzeć się na biedocie wiejskiej jako szczególnie zainteresowanej w uspółdzielczeniu wsi. Mobilizując wieś do walki o wzrost produkcji rolnej, o zacieśnienie sojuszu robotniczo-chłopskiego, pomagając chłopom pracującym indywidualnie w rozwoju ich gospodarki — trzeba na wyższy niż dotychczas poziom podnieść pracę nad zakładaniem nowych spółdzielni, jak i nad umacnianiem i rozbudową już istniejących. Trzeba wyjaśniać masom pracujących chłopów, że socjalistyczna przebudowa wsi jest potężną dźwignią rozwoju rolnictwa, warunkiem pod niesienia stopy życiowej ludzi pracy w mieście i na wsi. Wysokie odznaczenia dla pracowników szpitala PCK w Korei (f) Niedawno powróciła z Koreańskiej Republiki Ludowo * Demokratycznej ekipa pracowników polskiej służby zdrowia, która stanowiła personel szpitala Polskiego Czerwonego Krzyża w Korei. 30. I. w Ministerstwie Zdrowia w Warszawie odbyła się uroczystość dekoracji wysokimi odznaczeniami państwowymi członków personelu szpitala PCK — lekarzy, pielęgniarek, felczerów i pracowników administracyjnych, którzy w okresie działań wojennych i po zawarciu rozejmu nieśli pomoc ofiarom wojny. Dekoracji dokonał minister* Zdrowia dr Jerzy Sztachelski. Wyraził on odznaczonym imieniu rządu Polskiej Rzeczyw pospolitej Ludowej podziękowanie za ich ofiarną pracę oraz stwierdził, że godnie reprezentowali w Korei naród polski i polską służbę zdrowia, z honorem wypełniając swe zadania. Następnie min. Sztachelski wręczył odznaczenia kilkudziesięciu pracownikom szpitala. Krzyż Komandorski Orderu O- drodzenia Polski otrzyma! dyrektorszpitala — dr Wojciech Wjpjjłmoj Krzyże -Oficerskie — dr dr: W. Barcikowski, J. Ck^M- dr, E. Kowalski, J. Miller, Stefania Soniew oraz AL Strumień, Wśród odznaczonych Krzyżami Kawalerskimi Orderu Odrodzenia Polski znajdują się m. in.: pielęgniarka operacyjna K. Blauciak, pielęgniarka Jadwiga Szymaniak i Bronisław Zachara — felczer. Złote Krzyże Zasługi przyznano m. in. przodującym kierowcom M. Magierze i W. Spychalskiemu oraz magazynierowi szpitala, znanemu literatowi — Andrzejowi Braunowi. Min. Sztachelski podejmował następnie odznaczonych lampką wina. (PAP). DZIŚ W NUMERZE: MAKSYMILIAN OLEff: „Piaskowa teoria“ zabrzańskich kopalń .SPRAWA“ D2ILASÄ A RZECZYWISTOŚĆ JUGOSŁO WIAftSKA _