Havi Közlöny, 1892 (15. évfolyam, 1-10. szám)
1892-01-01 / 1. szám
1. szám. Tizenötödik évfolyam. 1892. HAVI K02L0HT AZ ELMÉLETI ÉS GYAKORLATI LELKIPÁSZTO RSÁG KÖRÉBŐL. Mindennemű hirdetéseket a „Havi Közlöny“ számára Ausztria és Németország területén egyedül Frlecil Hubert •hirdetési irodája vesz föl. (Annonosn-Bureau für kath. Blätter und Volkssehriften des Hubert Friedl Wien V.) Sanctissimi Domini Nostri Leonis Divina Providentia Papae XIII. Allocutio in Consistorio habita die XIY. Decembris an. MDCCCXCI. VENERABILES FRATRES ! Non est opus multa disserere apud vos, ut intelligatis domesticum cum Ecclesia certamen, quamvis non uno semper tenore violentiae geratur, verissimo tamen in dies ingravescere. Plus nimio i tali carum rerum per se loquitur cursus. — Videlicet premit atque urget vecordia pertinax inimicorum, quibus circumventi sumus ; qui arte confisi dispari, partim quidem propalam atque acerbe grassantur, alii per occultum et in speciem lenius. Unum genus est eorum, qui infensum animum dissimulare adeo non curant, ut potius prae se ferant: iique vulgo iactantes, hostilia quaelibet adversus Pontificem romanum, ut adversus hostem, audenda, novas iniuriarum caussas quotidie exquirunt, ac velut aperto praelio dimicant. Remotiora ne repetamus, recens est earum memoria rerum, quas Octobri proximo in oculis prope Nostris patravere . Nimirum cum tam luculentas significationes tantae multitudinis asperrime paterentur, adeoque perturbare eas omni conditione decrevissent, effudere sine modestia sine modo quod habebant clausum in pectore: nil veriti exagitare, sine iusta caussa, atrociter dictis factisque homines innoxios, pietate non civilibus studiis peregre ad-I vectos: itemque lacessere, Roma teste, Pontificem, mixtis inter convicia minis. Nunc progressi longius, ciere scriptis, concionibus, Italia totâ, multitudinem, connixi per suffragia popularia evincere, ut agatur cum Iesu Christi Vicario durius, nec plus ei relinquatur iuris, quam quantum privato cuilibet lege tribuitur. Neque tamen is prave coeptorum futurus finis : se quippe velle fatentur pontificatum ipsum perimere, huiusque rei caussa nequaquam recusaturos, si quando' facultas inciderit, ad vim descendere. — Id quidem palam non audent pars altera inimicorum: quin etiam exercitas cum Ecclesia inimicitias verbis tegunt, aut quaesita excusatione defendunt. Porro moderationem praeferunt, calliditate utuntur : exploratum est enim, si verum quaeritur, idem hos ipsos pej tere, idemque velle, quod alteros. Quid enim est, quod oppugnatores christiani nominis acerrimos et apertos, etiam cum continere publica auctoritate possent, non continent? Illud peius, quod in populo contumaciam atque odia ipsimet exasperant, quando notare Pontificem perinde audent atque italicis rebus minaciter imminentem. Quod si abrogari certas leges nolunt, quorum species est impertire aliquid Sedi Apostolicae praesidii, idcirco nolunt, quia consiliis suis