Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. I. Complectens res gestas S. Stephani, Petri, Samvelis Abae. (1779)

1000

REXI 33 istimabaut aliqui Benedictum VII. alii Gre­­gorium V. auctorem fuisse coronae Sacrae. Ita chronologia, decreto S. Stephani prae­fixa, Benedicto hoc munus in acceptis re­fert, quum in haec verba de Sancto rege scribit *. Huic Benedicius VII. P. M. anno 933. angelico monitas oraculo , coronam mi­sit. At neque hunc, neque Gregorium V. doni huius auctorem fuisse, vel ex Car­­thuitio disci poterat. Quum enim hic Scri­ptor perhibeat, (a) Quarto posi patris obi­tum anno Romam a S. Stephano missum Astricum pro regio diademate; quartus au­tem annus ab obitu GeiSae congruat cum A. C. ioco. neque Benedictus VII. qui sedit ab A. C. 975. ad A. C. 984. neque Gregorius V. qui pontificatum gessit ab A. C. 996. ad annum 999, eo tempore vixit, quo Romam Astricus venit. Quum ad conuellen­­dos illos errores auctoritas Carthuitii Suffice­re non videretur; SilueScri litteris in lucem productis, quae cum Carthuitio conspi­rant, nullus iam dubio locus esse potest, quin Siluester II. quarto post obitum Gei­­sae ducis anno coronam Sacram eius filio miserit A. C. 1000. Ipse S. Stephanus ab­batiae S. Martini diploma dedit anno MI. regni fecundo, indiftwne XV. quae fuit in­choata menSe feptembri A. C. 1001. hic autem Secundus a corona missa currebat. XIV. Siluestrinas litteras, quas recen- XIV. An Suimus, ac animaduersionibus quibusdam hae littei'ae C illu- pr0 germa" no partu S i lueihi ha­bendae “?(aj Edit. Prai. p. - 30.

Next