Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. I. Complectens res gestas S. Stephani, Petri, Samvelis Abae. (1779)

1000

A. C. ICOO. 58 S. STEPHANVS gere ea de re, inter fe colludere, mutuo Se tranffcribere non poterant, concordia miraqiie confenfio et confuetudo perpetua clamat pro­­feSlo, quiddam memorabile inter cejsiffe , quod tot fcriptorum verteret siilum „ vt, quos an­tea diuersis nominibus appellare folitifunt, iam demum a D. Stephano, conflantis fumto no­minis initio, REGES falut arent, agnofce­rent agnitosque ab aliis tesiarentur. Finge vero D. regem folius gentis Hungaricae ar­bitrio regem eleSlum , coronatum proclama­­tumque; nullius vero intercejsijfe auHorita­­tem, ű í/z/rt fub’to mutatae apud exteros ap­pellationis , a ftilo tam dJflitis in prouinciis feribentium profectae , cauffa ejfet repetenda *, ///wi Hungarorum, quos dico plnrhyii o­­dio funt profequuti, notium licet insiitutum, efficere tantum poterat ? Finge porro, Gife­­lam, Henrci, ducis Bauariae, filiam, con­­nubio iunStam D. Stephano , aliquid eam ad rem contribuijfe; tantam animorum confenfio­­nem id coniugii foedus fancire profeSlo non potuit. Caefaris auSioritate, fceptrum re­gale nomenque in Hungáriám introduSlum, et illius imperio fcriptores modeftiores faclos, wmo, quod fciam, idoneus auSlor narrauit; nec vllum apud viros facri ordinis (quales erant eius aeui fcriptores hisioriarum omnes) imperatoris ediSlum in omnibus prouinciis va­luit, at principes noflros fumma concordia re­ges appellarent, in confuetudinem ver­teret. Pontificis Max. auftoritas, nutus 7 exemplum, quin praeflore eam concordiam po­tuerit, atque vnus ille tanto negocio, illa aetate, fujjecerit, nemo ambiget. Qui licet nui-

Next