Magyar Hírmondó 2. (1792. július-december)
1792-09-21
gnabantur. Certe ex Libertatis suae legalis ferocioris ingenii, ac pene intractabilis maculam, quamve nominis Hungarici adversarii vel saltem verae eorundem indolis, et legalis erga propriam constitutionem studii minus aequi censores dndum nobi« inusserant, penitus jam delevimus, atque ita delevimus, ut omnes jam intelligant, si quando maiores nostri in Juribus , Libertatibusque suis tutandis paulo acriores extitissent, id unice temporum iniquitati tribuendum esse , nec fidem ipsis ipso hoc tempore in Principes suos , in Marias Theresias , in íosephos , in Leopoldos , in Franciscos defuisse. Reliquum est , nt quam nuper gratitudinem Regi nostro universi SS. et OO. Hungáriáé, nosque per legatos nostros, una omnes voce, Te inprimis Excellentissime Domine Comes Bane ! viam nobis praeeunte , duce hortatoreque! .professi sumus , eandem nunc factis iani ipsis conlestemur. Ostendamus II. SS. et OO. ac Excelsi Proceres! hoc potissimum tempore, quo nefarius ille perduellionis et licentiae spiritus, qui hodie sub ementita Libertatis specie dirum in modum per Galbas grassatur, nec pestem finitimis adflare Provinciis desinit, ostendamus, inquam, Franciscuin regiam suam Benevolentiam, fiduciamque in Nobilibus Hungáriáé, Croatiae, Siavoniae , et Dalmatiae Incolarum animis non frustra collocasse. Nos , quae a Principe indulgentissimo , nostrique amantissimo exoptare jure potuimus, cuncta ex animi nostri sententia consecuti sumus , et si quae adhuc ad votorum nostrorum cumulum desiderari forte videntur, haec quoque ex ardentissimo ibo, quo flagrat omnes subditos suos beatos reddendi , signanter vero communis patriae nostrae commo,da provehendi studio , certissime polliceri nobis possumus. Pro his tantis in nos beneficiis quarft-'vicem rependere , quamque gratos esse nos oporteat ? vos