Trybuna Ludu, luty 1970 (XXII/31-58)
1970-02-21 / nr. 51
SOBOTA, 21 LUTEGO 1970 R. — NR 51 3 TRYBUNA LUDU DRODZY TOWARZYSZE I OBYWATELE I Przed niespełna rokiem naród nasz powszechnym udziałem w akcie wyborczym manifestował swoją jedność, pełne poparcie dla programu wyborczego Frontu Jedności Narodu, dla wysuniętych przez FJN kandydatów na posłów i radnych. .Miesiące, które nas dzielą od wyborów, były okresem aktywnej pracy całego społeczeństwa nad realizacją celów, sformułowanych w programie wyborczym Frontu Jedności Narodu. Zarazem okres ten wniósł wiele nowych, niezwykle istotnych treści — przede wszystkim w sferze problemów gospodarczych, ale także do wielu innych dziedzin naszego życia społecznego. Zbierając się w niespełna rok po wyborach musimy poddać analizie i ocenie sprawę udziału oraz form i metod pracy wszystkich ogniw FJN na rzecz dalszej, konsekwentnej realizacji programu wyborczego, z uwzględnieniem tych wszystkich nowych treści, jakie niosą nowe zjawiska i potrzeby społeczne oraz jakie wynikają ze szczególnego charakteru roku bieżącego, który stanowi przygotowanie do nowegc planu pięcioletniego, przygotowuje warunki do wejścia naszego kraju w ten nowy okres rozwoju. Nie chodzi tu jedynie o to, że kończy się okres jednego planu, a zaczyna — okres Chodzi o to, aby cały nasz rozwój ekonomiczny, cała działalność stały się bardziej efektywne, gospodarcza czyli żeby dawały większe rezultaty potrzebne społeczeństwu, pożądane i oczekiwane przez ogół obywateli. W toku dotychczasowego rozwoju osiągnęliśmy wielkie sukcesy, rozwiązaliśmy wiele niezmiernie istotnych problemów społecznych, zapewniliśmy postęp w gospodarce i życiu społecznym, kulturze i oświacie, wychowaniu nowego człowieka epoki socjalistycznej. Zarazem, ostatni zwłaszcza okres, ujawnił niedostateczny postęp w zakresie efektywności gospodarowania. Dlatego też problemy gospodarności, pełnego wykorzystania możliwości produkcyjnych, respektowania społecznych potrzeb — muszą i powinny znaleźć się w centrum uwagi całego społeczeństwa, wszystkich organizacji i ogniw życia społecznego. Musi to być centralna sprawa dla Frontu Jedności Narodu, dla wszystkich komórek i aktywu FJN. Program doskonalenia naszej pracy gospodarczej 1 społecznej, program pchnięcia rozwoju naszego kraju na tory wyższej efektywności i lepszego zaspokajania społecznych potrzeb znajduje powszechne poparcie ze strony najszerszych rzesz społeczeństwa. Rozbudzanie jego aktywności, krzewienie wiedzy o drogach i metodach przezwyciężania braków, o drogach do wyższej efektywności — uznać musimy obecnie za podstawowe zadanie Frontu Jedności Narodu. Co oznacza intensyfikacja gospodarki w praktycznym, codziennym działaniu? Majątek produkcyjny naszego przemysłu ma obecnie wartość brutto około 820 miliardów zł. Ten, stworzony ze społecznych środków aparat wytwórczy przemysłu — największego działu gospodarki narodowej — dał w zeszłym roku społeczeństwu produkcję czystą wartości około 340 mld złotych. Inaczej mówiąc, każdy złoty jaki posiadamy w postaci cząstki majątku produkcyjnego przemysłu, wytwarzał w 1969 roku nieco ponad 41 groszy dochodu narodowego. Nie ulega wszakże wątpliwości, że efekt, jaki daje każdy złoty majątku produkcyjnego przemysłu dla dochodu narodowego, £F zatem dla społeczeństwa — mo SZANOWNI ZEBRANI! Naszym zadaniem, zadaniem ogniw FJN jest podnoszenie i rozbudzanie tej aktywności, tworzenie najlepszych warunków, w których aktywność społeczna może się pomyślnie rozwijać i ujawniać, usuwanie przeszkód, których niemało jeszcze w tej dziedzinie, walka ze starymi schematami i nawykami myślenia i postępowania, w poważnym stopniu utrudniającymi pełne uruchomienie zasobów społecznej aktywności. Sprawą najważniejszą, najbardziej podstawową, warunkującą aktywność społeczną, sprawą wokół której musi się przede wszystkim koncentrować praca FJN jest umacnianie jedności moralno-politycznej naszego narodu na gruncie socjalizmu i dążeń do socjalistycznego rozwoju naszego kraju i społeczeństwa. Jedność moralno-polityczna naszego narodu ma wielkie, fundamentalne znaczenie dla realizacji naszych planów gospodarczych oraz stanowi główny element socjalistycznego patriotyzmu i internacjonalizmu. Bieżący rok cała postępowa ludzkość obchodzi jako Rok Leninowski. Dla nas, dla naszego narodu, rocznica leninowska ma szczególny charakter i szczególne znaczenie, ze względu na rolę Lenina i Jego dzieła — Rewolucji Październikowej — w historii Polski. Myśl leninowska i wynikająca z niej praktyka działania dwukrotnie przyczyniła się do odzyskania niepodległości przez naszą Ojczyznę. Lenin, jako wielki teoretyk i myśliciel oraz jako przywódca i organizator pierwszej w dziejach rewolucji socjalistycznej, a następnie pierwszego państwa socjalistycznego, zajmował zawsze konsekwentną postawę w sprawie Polski i jej niepodległości. Podstawowe dzieło Jego życia, jakim była dokonana w Rosji Wielka Zwycięska Socjalistyczna Rewolucja Październikowa, która otwarła nową epokę w dziejach ludzkości — umożliwiła także odrodzenie niepodległej Polski w 1918 r., po blisko 150 łatach niewoli i uciclrn Dziełem Lenina, dziełem jego partii — Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, jest potężne państwo socjalistyczdrugiego. Chodzi o to, że w tym nowym okresie będziemy w dość zasadniczy sposób zmieniać i ulepszać naszą dotychczasową praktykę gospodarowania, wnosić wiele istotnych zmian do naszego życia społecznego. Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, jako kierownicza siła narodu, w zrozumieniu jego potrzeb i poczuciu swej odpowiedzialności dokonując analizy i oceny dotychczasowego, wielkiego dorobku gospodarczo-społecznego Polski, stwierdziła, że w obecnych warunkach konieczne jest sprecyzowanie doskonalszych zasad gospodarowania, odpowiadających wyższemu poziomowi rozwoju ekonomicznego socjalizmu. Ten program, sformułowany na V Zjeździe PZPR, został rozwinięty następnie na II i IV Plenum Komitetu Centralnego, w sposób zaś bardziej szczegółowy znajdzie swój wyraz w zadaniach planu pięcioletniego, Także nasz program wyborczy za punkt wyjścia przyjmował podstawowe tezy i wytyczne PZPR poparte przez ZSL i SD. Ta strategia rozwojowa wytyczana przez PZPR leży bowiem w najgłębszym, najlepiej pojętym interesie naszego kraju i całego społeczeństwa i dlatego sprawą nas wszystkich jest tworzenie możliwie najlepszych warunków, dzięki którym możliwa będzie realizacja doskonalszych koncepcji rozwojowych. że i powinien być większy. Wniosek taki nasuwa nie tylko analiza ogólnych wskaźników, ale wynika on także z licznych obserwacji życia codziennego, wskazujących na fakty słabego wykorzystania maszyn, urządzeń i obiektów wytwórczych przemysłu. Chodzi również o to aby gospodarka nasza nie była rozrzutna, materiałochłonna. Aby nie zużywała nadmiernej ilości surowców i materiałów, nie gromadziła zbędnych zapasów zamrażających majątek społecznv Istota intensyfikacji, która powinna być podstawową formułą naszego gospodarowania, sprowadza się do dążenia, aby każdy złoty majątku produkcyjnego, każdy złoty wartości środków obrotowych przynosił maksymalny efekt w postaci produkcji czystej, czyli dochodu narodowego. Partia, sojusznicze stronnictwa, samorządy robotnicze, administracja gospodarcza podejmują obecnie wiele inicjatyw i przedsięwzięć na rzecz stworzenia najlepszych warunków realizacji tego zamierzenia. Chodzi tu. w szczególności o odpowiednią koncentrację produkcji i jej specjalizację, o lepsze wykorzystanie czasu pracy, maszyn i urządzeń, o usuwanie dysproporcji w mocach produkcyjnych, o skupienie sił na tych przede wszystkim dziedzinach i odcinkach frontu gospodarczego, w. których mamy najlepsze warunki i szanse osiągnięcia wybitnych wyników z punktu widzenia ekonomicznego, technicznego, wymogów eksportu, zaspokojenia potrzeb gospodarki i ludności. Wprowadza się bądź przygotowuje nowe mechanizmy ekonomiczne, organizacyjne, płacowe i inne, sprzyjające bardziej dynamicznemu i efektywnemu rozwojowi gospodarki. Ta wielka praca, ten proces przestawiania gospodarki na tory nowoczesnego rozwoju na miarę naszych maksymalnych możliwości i naszych potrzeb obejmuje i dotyczyć będzie w coraz szerszej skali wielu milionów ludzi zaangażowanych w procesach wytwórczych i w całym gospodarstwie narodowym. I od nich, od ich postawy i aktywności zależał będzie w decydującym stopniu sukces tego wielkiego przedsięwzięcia. ne — Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, który w latach II wojny światowej wniósł decydujący wkład w rozgromienie hitlerowskiego agresora. W ten sposób, po raz drugi w ciągu półwiecza, myśl leninowska przetworzona w rozumne działanie przyniosła Polsce niepodległość i suwerenność i umożliwia wkroczenie na nowe tory, socjalistycznego rozwoju. ___ I kiedy mówimy, że nasz współczesny patriotyzm jest nieoddzielny od idei Lenina i dzieła Lenina, to ma to pełne uzasadnienie w przesłankach historycznych, a także, co jest efektem patriotyzmu, w naszym dorobku ekonomicznym i społecznym, zyskanym na drodze socjalistycznych przeobrażeń. Ogólnonarodowy charakter rocznicy leninowskiej w naszym kraju nakłada specjalne zadanie właśnie na Front Jedności Narodu. Komitety FJN będą jednym z organizatorów obchodów leninowskich. Jednakże głównym akcentem naszej pracy w związku z Rokiem Leninowskim nie mogą i nie powinny być uroczystości i akademie. Musimy potraktować tę rocznicę głębiej, musimy możliwie najsilniej sprząc ją ze sprawami naszej codzienności. Szczególnego znaczenia nabiera upowszechnianie w codziennej, społeczno-politycznej działalności ogniw FJN — epokowego znaczenia leninowskich myśli i czynu, ich aktualności i roli jaką dziś odgrywają w procesie kształtowania socjalistycznego oblicza naszego kraju. Problemem centralnym, na którym chcemy w związku z tym skupiać uwagę i aktywność całego społeczeństwa, jest sprawa wydajności pracy — a więc intensyfikacji i polepszania efektywności naszej gospodarki. Nie może być wdzięczniejszego i pełniejszego sposobu uczczenia rocznicy leninowskiej jak właśnie organizowanie wysiłków na rzecz wzrostu wydajności pracy. To słuszne działanie zawarte jest w apelu załóg zagłębia miedziowego, które przyjęły cenne dla gospodarki narodowej zobowiązania, aby czynem produkcyjnym uczcić 25-lecie historycznego zwycięstwa nad faszyzmem niemieckim, 25-lecie odzyskania Ziem Zachodnich i Północnych oraz setną rocznicę urodzin Włodzimierza Lenina. Podjęty przez liczne załogi w całym kraju apel robotników Lubińsko-Głogowskiego Zagłębia Miedziowego poszedł na Polskę z naszych ziem, które przed 25 laty, w wyniku zwycięskiej ofensywy Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego, wracały do Macierzy. Jest w tym apelu wymowny symbol łączności między żołnierską walką wyzwoleńczą i zwycięstwem 1945 r., a ofiarną pokojową pracą naszych TOWARZYSZE I OBYWATELEI Polska pierwsza przeciwstawiła się zbrojnie w 1939 roku nawale hitlerowskiej i nie złamana wrześniową porażką prowadziła dalej wojnę z okupantem. Zbrojny ruch oporu na ziemiach polskich wsławił się czynami bojowników Gwardii i Armii Ludowej, partyzantów Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich i innych ogniw konspiracji antyhitlerowskiej. Tysiące Polaków walczyły „za Waszą i naszą wolność” na ziemiach Związku Radzieckiego, Francji, Jugosławii, Słowacji, w formacjach polskich na Zachodzie. W ostatniej fazie wojny 600 tysięcy polskich żołnierzy biło się na wszystkich frontach europejskich, z czego 400 tysięcy w szeregach ludowego Wojska Polskiego — ramię w ramię z Armią Czerwoną. Im też przypadł zaszczyt okupiony krwią pod Lenino, Warką, Studziankami, w bojach o Warszawę, na Wale Pomorskim i pod Kołobrzegiem, nad Odrą i "Nysą Łużycką, pod Budziszynem, Dreznem i Pragą Czeską, nad Bałtykiem i Łabą, zaszczyt zatknięcia obok radzieckiego również polskiego zwycięskiego sztandaru w Berlinie. Zapłaciliśmy za to zwycięstwo utratą najcenniejszej substancji narodowej, jaką jest życie milionów ludzi. Pamiętamy zarazem dobrze, że u źródeł naszego udziału wśród państw zwycięskich nad hitlerowskim faszyzmem legło polsko-radzieckie braterstwo broni. Naród polski zawsze czcić będzie pamięć 600 tysięcy żołnierzy radzieckich, którzy zginęli na naszych ziemiach walcząc o ich wyzwolenie pod leninowskimi sztandarami Umacnianie przyjaźni, sojuszu i współpracy między Polską ą Związkiem Radzieckim — podstawy naszego suwerennego i socjalistycznego rozwoju, stanowi nader istotną treść w ideowo-wychowawczej pracy ogniw FJN. Obchodząc ćwierćwiecze zwycięstwa nad imperializmem niemieckim i powrotu Polski na trwałe na prastare ziemie piastowskie po Odrę i Nysę Łużycką krzewić będziemy wiedzę o historycznej roli, jaką w rozbiciu hitleryzmu odegrał Związek Radziecki i jego niosące wyzwolenie narodom Europy siły zbrojne. Ze słusznym poczuciem dumy przypominamy wkład żołnierza polskiego i całego walczącego narodu polskiego wniesiony w zwycięstwo nad faszyzmem. Jednocześnie na stałe weszło do ideowo-w.ychowawczych treści coraz nowych pokoleń Polaków i całego narodu poczucie pełnego zaangażowania w rozwijanie obronności ludowej Ojczyzny. Danina krwi nie wystarczyłaby do zwycięstwa, gdyby nie towarzyszyła jej właściwa myśl polityczna, słuszna, realistyczna koncepcja odbudowy powojennej Polski w sprawiedliwych granicach, na bazie ustroju sprawiedliwości społecznej. Nowe, obecne granice Polski zostały wytknięte ł ustalone ćwierć wieku temu na konferencjach w Jałcie i Poczdamie. Konferencje te w zasadniczej mierze określiły istniejący dziś kształt Europy, na mapie której Polska — w myśl postulatów naszej rodzącej się władzy ludowej i przy poparciu ZSRR oraz zgodzie zachodnich wielkich mocarstw — jako państwo niepodległe i demokratyczne znalazła się w granicach od Bugu po Odrę i Nysę Łużycka na zachodzie i od Karpat i Sudetów po Bałtyk na północy. Zapis tej granicy dokonany został w lipcu 1945 r., na Konferencji Poczdamskiej. W kwietniu 25 lat temu zawarty został traktat o przyjaźni, pomocy wzajemne! i współpracy między Polską a Związkiem Radzieckim. Słuszna koncepcja . polskiej lewicy połączenia Polski sojuszem i przyjaźnią ze OBYWATELKI I OBYWATELEI Państwa wspólnoty socjalistycznej nie pozostawiały nigdy i nie pozostawiają cienia złudzeń co do swojego zdecydowanego stanowiska wobec nienaruszalności granic w Europie, powstałych w wyniku klęski hitlerowskich Niemiec, w tym zachodniej granicy Polski na Odrze i Nysie oraz granicy między dwoma państwami niemieckimi. To wspólne stanowisko państw socjalistycznych wyraża się w ich konsekwentnej polityce, zmierzającej do oparcia pokoju w Europie na zasadach bezpieczeństwa zbiorowego, którego podstawową przesłanką jest uznanie przez NRF konsekwencji II wojny światowej. Dał temu wyraz Apel Budapeszteński wzywając wszystkie państwa Europy, by zasiadły przy wspólnym stole obrad i opracowały zasady pokojowej współpracy zagwarantowane przez system bezpieczeństwa zbiorowego. Dokładnie w dwa miesiące po wystosowaniu tego apelu Władysław Gomułka wystąpił w imieniu Polski z inicjatywą zawarcia również z drugim państwem niemieckim układu o ostatecznym charakterze polskiej granicy zachodniej. I Sekretarz KC PZPR określił nasze stanowisko słowami: ...„Nie ma przeszkód natury prawnej, aby NRF nie mogła uznać istniejącej zachodniej granicy Polski za ostateczną. W każdej chwili gotowi jesteśmy zawrzeć z NRF taki układ państwowy, podobnie jak 19 lat temu zawarliśmy w tej sprawie układ z NRD”, górników, hutników i wszystkich, którzy na tych właśnie Odzyskanych Ziemiach, w nowoczesnych kopalniach, hutach oraz w' innych zakładach wybudowanych przez Polskę Ludową, pomnażają narodowy majątek, krzewią kulturę polską. Z uznaniem witamy dziś i podejmujemy ten, rozwijający się wśród załóg naszych zakładów, ruch współzawodnictwa pracy, jako nader istotny element leninowskich obchodów i obchodów zwycięstwa nad imperializmem niemieckim Związkiem Radzieckim, przyniosła owoce: Polska na Bałtyku, Garze i Nysie Łużyckiej stała się faktem — odzyskaliśmy Ziemie Zachodnie i Północne. Wówczas już rozległy się glosy antypolskiej propagandy: „Polacy n:e zaolają zaludnić i zagospodarować tych ziem, straszliwie zniszczonych i zdewastowanych w czasie wojny”. A jednak na wezwanie Polskiej Partii Robotniczej i sil politycznych skupionych we wspólnym froncie demokracji ludowej ludzie ruszyli na te ziemie. Zaludnili i zagospodarowali je i ci zza Bugu repatrianci, i ci którzy przesiedlili się tam z innych województw, i ci którzy wrócili z tułaczki za Chlebem na tę ziemię ojczystą. Dziś na piastowskich Ziemiach Północnych i Zachodnich mieszka ponad 9 min Polaków. Przeszło 5 min — to ludzie urodzeni już w Polsce Ludowej. Dokonały się już w całej rozciągłości dwa procesy integracyjne dotyczące Ziem Odzyskanych: integracja społeczna na tych ziemiach i integracja tych ziem z resztą Polski. To przecież z województw zachodnich i północnych pochodzi dziś prawie proc. globalnej produkcji przemysłu pol30 skiego, co stanowi — dla tych obszarów — ponad trzykrotny wzrost w porównaniu z okresem największej koniunktury III Rzeszy. To przecież na tych ziemiach wytwarza się całą krajową miedź, połowę węgla brunatnego i koksu, czwartą część węgla kamiennego. Na obszarach nadodrzańskich i nadbałtyckich orodukuje ślę niemal wszystkie polskie wagony towarowe, połowę odbiorników radiowych i telewizyjnych, dwie piąte kwasu siarkowego. Produkty polskich nadbałtyckich stoczni, które pod koniec ub. roku dostarczyły na eksport trzymilionową tonę, zdają egzamin w 22 krajach świata. To na tych obszarach przeciętne plony 4 zbóż osiągają poziom 23 kwintali z hektara 1 z tych terenów uzyskujemy 40 proc. zbiorów ziemniaków i ponad 30 proc. mleka. A awans kulturalny tych ziem? Dawniej było tu zaledwie 10 wyższych uczelni, z których 6 nie miało uprawnień akademickich. Dziś na Ziemiach Zachodnich i Północnych istnieją 23 wyższe uczelnie, w których studiuje ponad 90 tysięcy młodzieży z całej Polski. Wrocław i Gdańsk należą do czołowych ośrodków nauki polskiej, a na całym tym terenie działa ponad 80 placówek naukowych najrozmaitszych specjalności. Polska powróciła więc na swe Ziemie Odzyskane nie tylko formalnie, lecz faktycznie. Nikt już poza zagorzałymi, programowymi rewizjonistami nie ośmiela się obecnie kwestionować polskości tych obszarów. I co ważne, tę polskość potwierdziła już przed laty sąsiadująca z nami Niemiecka Republika Demokratyczna. 6 lipca 1950 r. rząd NRD podpisał z rządem PRL tzw. Układ Zgorzelecki, który po wsze czasy ustalił granicę polsko-niemiecką na Odrze i Nysie Łużyckiej. Obecnie NRD, jako państwo socjalistyczne. jest naszym sojusznikiem ideowym, politycznym i wojskowym. Przykład stosunków Polski z Niemiecka Republiką Demokratyczną świadczy dziś dobitnie, iż pojednanie narodu polskiego z narodem niemieckim jest możliwe i realne. Jednakże po drugiej stronie Łaby, w Niemieckiej Republice Federalnej rewizjonistyczne i odwetowe siły obrały kurs na przekreślenie rezultatów klęski III Rzeszy i jej bezwarunkowej kapitulacji, na rewizję postanowień Jałty i Poczdamu, w tym i decyzji dotyczących bezpieczeństwa europejskiego. Gotowość Polski do zawarcia również z NRF układu o ostatecznym charakterze granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej nie datuje się jednak dopiero od 17 maja ub. roku. Zawsze byliśmy gotowi zasiąść przy wspólnym stole obrad z przedstawicielami rządu NRF, jeśli wynikiem tego spotkania byłoby uznanie istniejącej zachodniej granicy Polski. W tym sensie inicjatywa polska z 17 maja ub. roku stanowi konsekwentną realizację jednego z podstawowych założeń polityki zagranicznej Polski Ludowej, założeń stanowiących wspólny fundament polityki państw Układu Warszawskiego. To, że pierwszy kontakt między przedstawicielami ministerstw spraw zagranicznych Polski i NRF w tej sprawie mógł dojść do skutku dopiero w ćwierć wieku po bezwarunkowej kapitulacji faszystowskiego państwa niemieckiego, nie zależało od nas. W przeszłości NRF nie wykazywała nie tylko żadnej gotowości do podjęcia rozmów z Polską w sprawie uznania granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej, lecz za jeden z głównych celów w swej polityce zagranicznej i wewnętrznej zawsze stawiała odrobienie skutków klęski poniesionej przez faszystowskie Niemcy i obalenie istniejących w Europie granic, w tym polskiej granicy zachodniej. Nadzieje sił nacjonalistycznych w zachodnich Niemczech nie spełniły gię. Polityka poprzednich rządów NRF nie tylko nie potrafiła narzucić Europie groźnych dla sprawy pokoju założeń, lecz jednocześnie doprowadziła do postępującej izolacji NRF na arenie międzynarodowej. Ogromną rolę, której nie sposób przecenić, odegrała tu demaskatorska — ostrzegająca świat, działalność państw socjalistycznych, a przede wszystkim Polski, Pozostanie na zawsze naszą historyczną zasługą mobilizowanie czujności państw i narodów Europy przez demaskowanie rewizjonistyczno-odwetowych celów państwa zachodnioniemieckiego. Trzeba bardzo daleko sięgać w głąb dziejów Europy, by znaleźć okres ćwierćwiecza pokoju na tym kontynencie. Świadomość że podstawowym warunkiem, któremu zawdzięczamy ten doniosły fakt, jest utrzymanie istniejącego w Europie po II wojnie światowej stanu granic państwowych, staje się coraz bardziej powszechna. Okres ćwierćwiecza jest wystarczający dla sprawdzenia słuszności tej podstawowej tezy politycznej. Świadomość ta poczyna ód pewnego czasu narastać również w niektórych grupach i ośrodkach politycznych NRF, przy czym za koniecznością przewartościowania zasad oraz taktyki bońskiej w ogromnym stopniu przemawia niepowodzenie ich założeń wyjściowych. Państwa socjalistyczne nigdy nie lekceważyły tej szansy, że w społeczeństwie zachodnioniemieckim poczną dochodzić do głosu siły polityczne myślące bardziej realistycznymi kategoriami. Już w deklaracji bukareszteńskiej z lipca 1966 roku — państwa Układu Warszawskiego stwierdziły, że „uważają za zjawisko pozytywne istnienie w Niemieckiej Republice Federalnej środowisk, które występują przeciwko dążeniom odwetowym i militaryzmowi, żądają ustanowienia normalnych stosunków zarówno z krajami Zachodu jak i Wschodu, w tym również normalnych stosunków między obu państwami niemieckimi, domagają się złagodzenis napięcia międzynarodowego i zapewnienia bezpieczeństwa europejskiego, co umożliwiałoby wszystkim Niemcom korzystanie z dobrodziejstw pokoju”. Polska swoją inicjatywą z maja 1969 roku pragnęła wyjść naprzeciw tym siłom w NRF, które gotowe byłyby dokonać rzeczywistych kroków naprzód w kierun TOWARZYSZE I OBYWATELE! Front Jedności Narodu winien jeszcze lepiej skupiać i organizować całe społeczeństwo wokół tych omówionych, istniejących dotychczas i nowych zadań. Musimy w pełni zdawać sobie sprawę, że te zadania gospodarcze jak i społeczne czy też polityczno-morałne nie są łatwe i nie będą gładko rozwiązywane. Potrzebna jest uporczywa, systematyczna praca całego aktywu społecznego skupionego przy Komitetach FJN na rzecz umocnienia poczucia społecznej odpowiedzialności za osiągane wyniki — na każdym bez wyjątku szczeblu, w każdym ogniwie gospodarki narodowej. Nowe metody planowania wydatnie zwiększyły rolę czynnika społecznego w realizacji zadań gospodarczych. Stwarza to potrzebę systematycznej troski o efektywne działanie wszystkich tych ogniw demokracji socjalistycznej, które są bezpośrednio zaangażowane w proces rozwoju i unowocześniania gospodarki narodowej. Ważne jest, by komisje i sesje rad narodowych stanowiły szerokie forum dyskusji, inicjatyw i prac na skalę odpowiadającą ich rosnącym uprawnieniom w stosunku do gospodarki. Konieczne jest pogłębienie powiązań między radami narodowymi a zakładowymi i samorządem mieszkaniowym oraz innymi ogniwami społecznego działania. Komitety Frontu Jedności Narodu powinny jak najpełniej włączyć się do pracy nad mobilizacją społecznej aktywności, której celem jest zarówno jak najtrafniejsze ustalenie zadań planowych realizowanych czy to ze środków państwowych czy to ze świadczeń i czynów społecznych, jak i pełna, zgodna z wymogami racjonalnego gospodarowania realizacja. Rozbudowa działalności ogniw FJN na wsi polskiej określa zadania Frontu w dziedzinie społecznej mobilizacji ogółu rolników, i pracowników rolnictwa do zadań związanych z podnoszeniem kultury rolnej, coraz szerszym wdrażaniem nowoczesnych metod i środków produkcji, umacnianiem i doskonaleniem zespołowych form działalności gospodarczej i społecznej, a zwłaszcza rozwoju samorządu chłopskiego. Uruchomienie tych społecznych dźwigni postępu jest wielkim specyficznym zadaniem ogniw FJN w ścisłym współdziałaniu z organizacjami PZPR, ZSL i ZMW, z całym aktywem chłopskim wsi oraz inteligencją wiejską. Wysoka dyscyplina społeczna stanowi nieodzowny wymóg nowoczesnej, wysoko zorganizowanej gospodarki. Powinna ona przenikać działalność wszystkich ogniw naszego frontu gospodarczego, wyrażać się w jak najlepszym wykonywaniu nałożonych obowiązków i zwalczaniu biurokratycznych wypaczeń, w krzewieniu powszechnego szacunku dla zasad dobrej roboty. Wśród problemów, które muszą znaleźć odzwierciedlenie w pracy ogniw i komórek FJN, znajduje się m. in. sprawa rozwoju poszczególnych regionów kraju - województw i powiatów, miast i osiedli wiejskich. Uznanie pierwszeństwa i priorytetu interesu ogólnospołecznego, polegającego na wzroście efektywności całej gospodarki, oznacza w praktyce inne niż dotychczas rozdysponowanie " środków społecznych na rozwój gospodarczy. Muszą one zostać skierowane przede wszystkim tam, gdzie przy ich pomocy można będzie osiągnąć największy wzrost efektywności. Taki jest interes ogólnospołeczny i musimy zdawać sobie sprawę, że w niejednym przypadku znajdzie się on w kolizji z wąsko rozumianym interesem regionalnym. Komitety i komórki FJN muszą dobrze rozumieć tę sprawę, stać twardo na gruncie tej zasady, muszą reprezentować Interes całego społeczeństwa i politykę ogólnonarodową ludowego pańku godzenia się z europejską rzeczywistością, przy czym im szerszy byłby front tych sił, tym bardziej owocne mogłyby być tego rezultaty. Polska stwierdziła jasno, że przedmiotem rozmów z rządem NRF nie może być i nie będzie nigdy problem naszej granicy zachodniej, gdyż ta jest ostatecznie wytyczona zgodnie z decyzjami poczdamskimi. Tematem rozmów może być i jest sprawa uznania tej granicy za ostateczną również przez Niemiecką Republikę Federalną. 4 Jak wiadomo, wstępne kontakty odbyły się w początkach lutego w Warszawie ł następne spotkanie przedstawicieli rządu PRL i NRF przewidziane jest na drugi tydzień marca. Nie sposób jeszcze dziś przewidzieć finału tych kontaktów. Jest naszą szczerą intencją, by proces normalizacji objął w ćwierć wieku po wojnie również stosunki między, Polską a Niemiecką Republiką Federalną. Leży to zarówno w interesie naszych narodów, jak i w interesie pokoju ł bezpieczeństwa w Europie. Warunkiem podstawowym tego jest rezygnacja przez rząd NRF z wszelkich roszczeń terytorialnych oraz uznanie istniejącej polskiej granicy zachodniej za ostateczną i to w sposób, którego żaden rząd niemiecki w żadnych warunkach nie mógłby podważyć. Jednocześnie stoimy na stanowisku, ża do przesłanek pokoju i bezpieczeństwa europejskiego należy również uznanie NRD przez NRF w sensie prawa międzynarodowego, uznanie układu monachijskiego przez rząd NRF za nieważny od samego początku, uznanie przez rząd NRF odrębnego statusu politycznego Berlina Zachodniego oraz ratyfikacja przez rząd NRF układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Jesteśmy najgłębiej przeświadczeni, ża w oparciu o te przesłanki oraz wolę pokojowej współpracy, która ożywia narody Europy, możemy zbudować trwały pokój na naszym tak ciężko przez historię doświadczonym kontynencie. stwa, przeciwstawiając się źle pojętemu, terenowemu partykularyzmowi. nie Przeciwstawianie się partykularyzmowi oznacza bynajmniej lekceważenia szczerego, autentycznego i pożytecznego patriotyzmu lokalnego, niekłamanej troski o własny teren. Chcemy i powinniśmy ten patriotyzm aktywizować w większym jeszcze stopniu niż dotychczas. W szczególności powinien on się przejawiać w dalszym rozwoju czynów społecznych, tej niezwykle cennej i przynoszącej wielkie wartości formie społecznej inicjatywy terenowej. Czyny społeczne zawsze zajmowały istotne miejsce w zainteresowaniach komitetów FJN, łączą one w sobie bowiem wartości materialne, produkcyjne z ideowo-wychowawczymi. W obecnym okresie czyny społeczne powinny być w większym niż dotychczas stopniu skorelowane z ogólnymi zadaniami gospodarczymi, powinny uwzględniać specyfikę obecnej sytuacji. W warunkach ogólnej koncentracji środków, najcenniejsze są takie czyny społeczne, które w możliwie najmniejszym stopniu angażować będą środki ogólnospołeczne, w tym zwłaszcza — deficytowe materiały. Jeśli chodzi o kierunki czynów społecznych, to — kontynuując takie, dotychczasowe kierunki jak budowa, konserwacja i ulepszanie dróg, co będzie szczególnie aktualne w wyniku tegorocznej śnieżnej zimy, rozbudowa i unowocześnianie szkół, ochrona przeciwpożarowa, zadrzewianie i inne — powinniśmy więcej uwagi poświęcać tworzeniu różnorodnych obiektów dla dzieci i młodzieży, obiektów sportowych i rekreacyjnych, zapobiegać dewastacji przyrody, zwłaszcza zieleni, a tam gdzie została naruszona — ją odtwarzać. Większa niż dotychczas aktywność Frontu Jedności Narodu na odcinku generalnych problemów i zadań gospodarczych, powinna przejawiać się także w naszej pracy z klasą robotniczą, pracownikami rolnictwa i inteligencją techniczną, kadrą inżynierską i naukowo-badawczą naszej gospodarki Związki zawodowe, samorządy: robotniczy, mieszkaniowy i chłopski, stowarzyszenia inżyniersko-techniczne, organizacje kobiece i młodzieżowe a także inne ogniwa społeczne mają możliwości i powinny aktywniej niż dotychczas uczestniczyć w tworzeniu oraz realizowaniu planów i polityki gospodarczej, socjalno-bytowej jak również kulturalno-wychowawczej. Istotna jest zatem efektywność i skuteczność działania tych wszystkich ogniw demokracji socjalistycznej, i to musi być przedmiotem zainteresowania i troski wszystkich komitetów Frontu Jedności Narodu i FJN jako całości. Dużą rolę mamy nadal do wypełnienia wśród młodych, pokoleń w przekazywaniu fundamentalnych racji naszego ludowego państwa i w upowszechnianiu cennych, a jakże kosztownych nauk płynących z naszej historii. Pragniemy by pokolenia te, w oparciu o wielki nasz dorobek w przeszłości i doświadczenia dnia dzisiejszego w pełni zaangażowały swój rozum i swe serca w podjęcie i realizację wspaniałego zadania budowy wysoko rozwiniętej, socjalistycznej Polski. TOWARZYSZE I OBYWATELEI Przedkładając do dyskusji zarys naiwazmejszych kierunków tegorocznego działania Frontu Jedności Narodu pragnę wyrazie przekonanie, że nasz aktyw nie poskąpi sił, by nadal doskonalić pracę e„niw FJN - całego naszego masowego prawdziwie ogólnonarodowego ruchu, którego celem jest dobro socjalistycznei Oiczyzny, pomyślność człowieka pracy rosnący wkład naszego państwa i społeczeństwa we wspólne dzieło wolności, postępu i pokoju ę Intensyfikacja gospodarki - celem codziennego działania Nasz współczesny patriotyzm jest nieodłączny od idei Lenina Aktualne zasiania rontu Je dno i c i Narodu Referat Przewodniczącego OKFJN Marszałka Polski MARIANA SPYCHALSKIEGO Nieodwracalne rezultaty zwycięstwa nad hitleryzmem W interesie pokoju i bezpieczeństwa europejskiego Wszechstronna aktywność ogniw FJN wyrazem patriotycznej jedności narodu