Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. II. Complectens res gestas Andreae I., Belae I., Salomonis, Geisae I., S. Ladislai. (1779)
1074
REX VII. 355 deuitlo, lanceam eius et coronam - Romam misijje; caussam tamen, cur miSerit, non eam, quam S. Gregorius, Sed pium affeci um assignat. - At refpondet Stiltingus, (a) commentum id ejfe hominis, qui vidit, fottum negari non pojje sine temeritate; quique minus pio erat ajfeftu erga Ro- 1 manum ecclesiam, quam vt isitud vellet incorruptum admittere. Schwartzius , auda- I dor Conringio, faSlum ipfum tentauit vocara ia dubium. Sed cauiicr effe debuerat, quam vt y citaret verba illiusqui quantacumque etiam bile in Gregorium turgeat, fattum inficiari non fusiinuit. Jam vero res ipsia negari nequit; nisi quis fingat, non modo improbum, fed simul etiam maxime temerarium , imprudentem ac famae fuae prodigum fuiffe Gregorium, qui voluiffet falfa fcribere regi9 cui falsitas ipsia siatim poterat innotcfcere. Nihilo melius confiSlus efl ille pius affectus a Conringio; non enim mijfae Romamsiunt lancea \ 'et corona^ vt ibidem fe ruar entur pro cimeliis \ j: Jed vt remitterentur legitimo Hungáriáé re; gi. Itaque Romam Henricus direxit insignia regni Hungarici, vt illa pontifex rej fiitueret illi, quem Hefirkus ipfe armis in regnum reduxerat. Atque haec expositio 1 cum menti pontificis, tum temporum illoram adiunctis est magis accommodata. , Nouerat nempe Henricus, Hungaros eo tempore Germanicum imperium auersa- 1 tos esse, neque iatis siumam Petri resti-Z 2 tuci (a; Ibidi n* 241. “A. C7W 11074.