Magyar Hírmondó 17. (1800. január-június, 1-51. szám)
1800-04-11 / 29. szám
.4*9 legistis? Nempe ex eo, in quo vix inveniebatur ullus, qui iisdem hisce temporibus, ob admirabilem firmitatem suam in praestanda Ecclesiae fide, non fortissimus haberetur; qui fortunarum rapinam, carcerem, exilia, mortis pericula, acerbissima quaeque perpessus , spectaculum mundo, angelis, et hominibus factus pro Christo, non modo tanto honore dignissimus, verum etiam, multo magis nobis idoneus esset, qui tanto oneri magna cum Ecclesiae gloria, atque securitate succederet. Quae fueruut igitur judicia vestra? Habebaiis viros sapientissimos, quibus in tantis procellarum periculis Ecclesiam committeretis, cur eam insipienti committere voluistis ? Habebatis sanctissimos, cur peccatorem delegistis? Anne tenuitas nostra, quae explorata omnibus est, ita vestram perspicientiam latuit, ut in re tam manifesta vos nni nihil videretis ? An Spiritus ille mentium il-. lustrator, qui ostendit c/uos eligit, abfuit a vobis dum de nobis deliberaretis ? Non ita profecto fuit, Venerabiles Fratres; fidenter dicimus, neque id ad nostram, verum ad Dei gloriam dicimus. Adfuit, adfuit Deus sanctissimis mentibus vestris; nosque ii fuimus uni, qui a vobis potissimum eramus omnino deligendi. Cur ? Quia licet oculis vestris minime tales* videremur, Dei tamen oculis omnium maxime videbamur infirmi. Nimirum iis semper consiliis in Ecclesia sua regenda, adfortium superbiam confundendam, utitur Deus. Quo vero infirmiora ea suat quae adhibet ; eo magis apparet Ecclesiam in caelis