Trybuna Ludu, kwiecień 1953 (VI/91-119)
1953-04-01 / nr. 91
2 , .................................. TRYBUNA LUDU Nr 91 Pofęśny ro/mach strajk« protestaryjnecjo we Wloszerłi przeciw reakcyjnej ordynacji wyborczej (f) RZYM (PAP). 30 marca od godzimy 8 do 24 odibył się w całych Włoszech potężny ■wielomilionowy strajk protestacyjny mas pracujących przeciwko antyludowej „reformie“ systemu wyborczego i przecinko metodom bezprawia, do których uaiekł się rząd, by przeforsować w parlamencie projekt ustawy o tej „reformie". Sekretariat Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy (CGIŁ) opublikował komunikat w którym podkreśla potężny rozmach strajku powszechnego W wielkich ośrodkach przemysłowych strajkowało od 90 do 100 proc. pracowników. Równocześnie odbyły się masowe wiece i demonstracje ludowe. W dzielnicach robotniczych Rzymu dziesiątki tysięcy obywateli wzięły udział w demonstracja przeciwko ustawie o „reformie“ systemu wyborczego. Uczestnicy demonstracji odparł: wszystkie ataki policji. Wielu kupców zamknęło sklepy-W Turynie policja napadła na demonstrację mas pracujących, raniąc -kilka osób, w tym senatora socjalistycznego Oasłagne. Masowe wiece i demonstracje protestacyjne odbyły się również w Mediolanie, Genui, Wenecji Neapolu, Florencji, Bari i Taranto Strajk 200 tysfęej włókniarzy w Brazylii (f) NOWY JORK (PAP). Korespondent dziennika „New Treark Times“ donosi z Rio de Janeiro, że w strajku robotników przemysłu włókienniczego w Sao Paulo (Brazylia) bierze udział 200 tysięcy osób. Strajkujący domagają się poprawy warunków bytu. Strajk w Sao Paulo odbywa się jednocześnie ze strajkiem dokerów w Rio de Janeiro. Na interwencfę Adenaiiera-Tiio uwolnił hitlerowskiego zbrodniarza wojennego (f) BERLIN (PAP). Jak dono- Duęsseldorfu agencja ADN, jRarz wojenny, b. generał łyski Rudolf Henrici zop interwencję Adenauera tory przez Tito z więzienia gósławii. Adenauer rezer- Jila niego jedno z kierów'h stanowisk w przyszłej jpchodnio-niemieckiej. Ł Henrici za dokonane ■e skazany został na ka“-•'-i; w późniejszym okreliono mu karę śmierci U 8 lat więzienia. Jak fcncja ADN, Henrici io Wiesbaden Korei Jak donosi dowództwo naczelne Koreańskiej Armii Ludowej w komunikacie ogłoszonym w Phenjanie 31 marca, oddziały armii ludowej i chińskich ochotników ludowych prowadziły walki lokalne z nieprzyjacielem. 31 marca strzelcy - niszczyciele samolotów zestrzelili dwa samoloty nieprzyjacielskie Propozycje rządów Chin i KRLD zapewniają uregulowanie sprawy jeńców wojennych Oświadczenie premiera Kim Ir-sena (f) MOSKWA (PAP). Agencja TASS donosi z Phenjanu: Dzisiaj, 31 marca ogłoszono następujące oświadczenie premiera Koreańskiej Republiki Ludowo - Demokratycznej marszałka Kim Ir-sena: „Dnia 31 marca 1953 r. premier Państwowej Rady Administracyjnej i minister spraw zagranicznych Chińskiej Republiki Ludowej pan Czou En-la; złożył oświadczenie w sprawie wymiany chorych i rannych jeńców wojennych, jak również w sprawie uregulowania całokształtu zagadmenia jeńców i osiągnięcia tym samym porozumienia w sprawie zakończenia wojny w Korei. W związku z tym rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej oświadcza co następuje: Wspomniane wyżej oświadczenie rządu Chińskiej Republik1 Ludowej zostało opracowane na podstawie wspólnej zgodnej opinii rządu Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej i rządu Chińskiej Republiki Ludowej. Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo - Demokratycznej całkowicie podziela zarówno zawartą w tym oświadczeniu ocenę sytuacji politycznej, jak'i konkretne wnioski i propozycje, które zostały w tym oświadczeniu wyłuszczone. Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo - Demokratycznej nie tylko w całej pełni 'popiera oświadczenie rządu Chińskiej Republiki Ludowej, lecz również uważa, że oświadczenie tc jest słuszne i ma na celu położenie kresu wojnie w Korei. W toku rokowań między obu stronami w Kaesongu i Panmundżonie .rząd Koreańskiej Republiki Ludowo - Demokratycznej niezmiennie kierował się swą polityką utrzymania i utrwalenia pokoju oraz dokładał wszelkich starań, aby możliwie jak najszybciej osiągnąć porozumienie w sprawie zakończenia woj-IV Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo Demokratycznej, pragnąc położyć kres dalszemu przelewowi krwi, gotów jest podjąć kroki w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie zaprzestania wojny w Korei zgodnie z propozycjami zawartymi we wspomnianym wyżej oświadczemiu pana Czou En-laia, które stanowią nowy krok w kierunku sprawiedliwego rozwiązania nie tylko problemu wymiany chorych i rannych jeńców wojennych, lecz również cąłego zagadnienia jeńców, będącego obecnie jedyną przeszkodą w osiągnięciu porozumienia w sprawie zakończenia wojny. Propozycje te zapewniają repatriację wszystkich jeńców wojennych, domagających się repatriacji oraz sprawiedliwe rozwiązanie problemu repatriacji pozostałych jeńców wojennych, którzy zostaną przekazani neutralnemu państwu. Rząd Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, wiernie przestrzegając polityki pokojowego uregulowania kwestii koreańskiej, jest przekonany, że przyjęcie tych propozycji zapewni rozwiązanie sprawy jeńców wojennych i w konsekwencji sprawy niezwłocznego -zakończenia wojny w Korei, cc odpowiada pragnieniom wszystkich miłujących pokój narodów na świecie Uważamy, że jeśli dowództwo wojsk ONZ szczerze pragnie pokoju, to bezwzględnie przyjmie nasze słuszne propozycje“ Przemówienie K. J. Woroszyłowa w związku z odznaczeniem fjrtipy admirałów, (jenerałów i oficerów marynarki ZSRR (f) MOSKWA (RAP). Agencja TASS podaje: Przewodaićząćy Prezydium Rady Najwyższej ZSRR K. J. Wproszyłow wręczył dnia 28 marca ordery i medale licznej grupie admirałów/, generałów i oficerów, odznaczonych za długoletnią i nienaganną służbę w Marynarce Wojennej Związku Radzieckiego Orderem Lenina odznaczeni zostali kontradmirałowie B. D. Kostygow i W. I. Orłów, general-major artylerii M. K. Nikolski i inni. Wśród odznaczonych orderem Czerwonego Sztandaru znajdują się: wiceadmirał W. A. Fokin, kontradmirał B. M. Balew, gen erałmajor D. I. Kornijenko. W imieniu odznaczonych przemawiali wiceadmirał W. A. Fokin i kapitan 1 rangi M. W. Sobolew Po wręczeniu orderów i medali K. J. Woroszyłow wygłosił krótkie przemówienie. Rząd Radziecki i Partia Komunistyczna — powiedział Woroszyłow — ze wszech miar popierają uczciwą pracę ludzi radzieckich, kierują ich energię ku dalszemu rozkwitowi i wszechstronnemu umocnieniu potęgi państwa socjalistycznego. Realizując gigantyczne zadania budowy społeczeństwa komunistycznego w naszym kraju, nieamieimie dążymy do tego, aby zachować pokój na całym świecie. Na wiecu żałobnym w dniu pogrzebu Józefa Wi&sarionowicza Stalina towarzysze G. M. Małen&ow,. Ł. P. Beria i W. M. Mołotow podkreślali w swych przemówieniach, że polityka zagraniczna Partii Kdmunistycznej, Rządu Radzieckiego — to polityka leninowsko-stałinowska pokoju i współpracy międzynarodowej, to polityka zachowania i utrwalenia pokoju między narodami, to 'polityka walki przeciwko przygotowywaniu i rozpętywaniu nowej wojny. Otrzymujecie odznaczenia w dniach — powiedział K. J. Woroszyłow — w których wszyscy przeżywamy ciężki ból z powodu śmierci naszego wielkiego Wodza i Nauczyciela, Towarzysza Stalina. Lecz ból ten powinniśmy przekuć w potężną siłę twórczą, aby wprowadzać w życie pomyślnie nakazy naszych Wodzów — Lenina i Stalina. Powinniśmy pracować jeszcze lepiej, pracować jeszcze sumienniej, aby z jeszcze większym powodzeniem rozwijać nieśmiertelne dzieło Lenina- Stalina. Radziecka Marynarka Wojenna powołana granic morskich jest do ochrony Państwa Radzieckiego. Mórz mamy wiele, nasza granica morska jest niezmiernie długa i należy zapewnić jej ochronę na całej przestrzeni. Nasza Marynarka rozporządza obecnie okrętami bojowymi. wspaniałymi Waszym zadaniem jest nieustannie studiować i przyswajać sobie tę pierwszorzędną technikę, wytrwale opanowywać stalinowską naukę wojenną, walczyć o wzorową dyscyplinę w Marynarce, wychowywać marynarzy w duchu wysokiej moralności, wpajać w nich uczucie płomiennego patriotyzmu, miłość do Marynarki, do swych okrętów, do swej pracy w Marynarce Wojennej. W zakończeniu K. J. Woroszyłow złożył serdeczne gratulacje odznaczonym, życząc im nowych sukcesów w dziele umocnienia Marynarki Związku Radzieckiego Na marginesie Metamorfoza flagi 18 lutego 1953 roku w jednej z sal ratusza w mieście York, stanie Pensylwania, stal» w rogu amerykańska (laga. Flaga najzupełniej zwyczajna, z 13 pasami i 48 gwiazdami, Staia sobie skromnie, pofałdowana, trochę już zniszczona. Stała patrzyła na zebranie, jakie się i w City Hall odbywało. Zebranie było, mundurowe: można powiedzieć, sami policjanci. Na mównicy widać było wysoką postać kapitana nowojorskiej policji Williama J. Farrella, który wygłaszał właśnie odczyt o różnych sposobach podsłuchiwania bliźnich. Kapitan Farrell mówił więc (referujemy wg reakcyjnego dziennika „York Gazette and Daily“), że wprowadzono ulepszony system podsłuchiwania rozmów telefonicznych; że stosuje się mikrofony, które można umieścić w oknie i przy ich pomocy zanotować dokładnie, co mówiono wewnątrz pokoju; że najnowszym szczytem techniki jest miniaturowy mikrofon umieszczony w klapie marynarki a połączony z przenośnym magnetofonem, przy pomocy którego można, rozmawiając z kimś, dokładnie zanotować jego słowa. Policjanci słuchali, otwierali ze zdziwienia usta i potakiwali. Ale największą niespodziankę pozostawił Farrell na zakończenie. Kiedy już wszyscy mieli wstać, kapitan Farrell uciszył zebranych ruchem ręki, podszedł do amerykańskiej flagi, stojącej w kącie, wskazał na nią palcem i powiedział: — Cały nasz dzisiejszy wykład, łącznie z wystąpieniami w dyskusji, został zanotowany na taśmie magnetofonowej za pośrednictwem mikrofonu, który znajduje się... — tu zrobił efektowną przerwę i dokończył: ...w fałdach amerykańskiej flagi. Rozległy się huczne oklaski. Kapitan Farrell był bohaterem dnia. Istotnie wyczyn to nie lada. Amerykańscy imperialiści dokonali czegoś, czego nie zaobserwowano jeszcze w żadnym kraju świata. Z własnej flagi państwowej zrobili policyjnego szpicla. OSA Rozwój ekonomiki obozu pokoju ruina gospodarki krajów kapitalistycznych Sprawozdanie Rady Gospodarczo-Społecznej ONZ (a) NOWY JORK (PAP). Sekretariat Generalny ONZ opublikował „Sprawozdanie o światowej sytuacji gospodarczej w latach 1951—1952“, które będzie podstawą dyskusji na rozpoczętej 31 marca br. XV sesji Rady Gospodarczo-Społecznej ONZ. Sprawozdanie to zawiera wiele faktów i danych statystycznych, które, wbrew woli jego autorów, charakteryzują dwie linie rozwoju ekonomik: światowej: z jednej strony linię rozwoju ekonomiki Związku Radzieckiego, Chińskiej Republiki Ludowej i krajów demokracji ludowej, linię nieustannego rozwoju gospodarki pokojowej, zapewniającej systematyczne podnoszenie materialnego i kulturalnego poziomu życia mas ludowych; z drugiej strony — linię rozwoju krajów kapitalistycznych, linię militaryzacji gospodarki narodowej, konkurencyjnej walki między państwami, pogłębiania się sprzeczności imperialistycznych. Mimo dążeń autorów sprawozdania do przedstawienia w korzystniejszym świetle sytuacji ekonomicznej krajów kapitalistycznych, fakty i liczby, przytoczone w sprawozdaniu, odzwierciedlają częściowo te zgubne następstwa, do jakich polityka militaryzacji gospodarki narodowej doprowadziła i Wyścigu zbrojef kraje kapitalistyczne. Świadczą one wymownie, że przejściowe czynniki, które umożliwiły Stanom Zjednoczonym i innym krajom kapitalistycznym podniesienie "w pewnym stopniu poziomu produkcji — w zasadzie przestały już działać. Po okresie pewnego ożywienia produkcji wojennej w latach 1950 i 1951 nastąpił — jak stwierdza sprawozdanie — „spadek popytu i stabilizacja, a nawet depresja, trwająca przez rok 1952... Ogólny wskaźnik produkcji przemysłowej w 1952 r. w tych krajach nie zmienił się w porównaniu z rokiem 1051" Jednakże —- jak wynika dalej ze sprawozdania — poziom pro_ dukcji przemysłowej w wielu krajach kapitalistycznych był w 1952 r. niższy od poziomu z roku poprzedniego. Tak np. w Belgii produkcja przemysłowa w 1952 r. spadła w porównaniu z rokiem poprzednim o 5 pro-cent, w Danii — o 4 procent, w Anglii — o 3 procent, w Szwecji — o 2 procent, w USA, Włoszech, Holandii i Norwegii produkcja przemysłowa pozostawa_ ła na poziomie roku 1951. Cyfry te świadczą wymownie, że Objawy stagnacji i pewnego spadku produkcji przemysłowej, zaobserwowane w wielu krajach kapitalistycznych już w 1951 r„ trwały niemal we wszy_ stkich krajach kapitalistycznych również w roku ubiegłym. Pominąć tego faktu autorzy sprawozdania nie mogli, nazwali go „charakterystyczną osobliwością“ gospodarczego rozwoju krajów kapitalistycznych w ubiegłym okresie. „Spadek poziomu produkcji przemysłowej — stwierdza sprawozdanie _ nastąpił głównie w dziedzinie przemysłu lek_ kiego“. Według danych sprawozdania, produkcja wyrobów włókienniczych spadła w Belgii w latach 195N1952 o 29 procent w porównaniu z 195CV1951 r. W Danii spadek ten wyniósł 22 procent, w Kanadzie — 21 procent, w USA — 19 procent, w Holandii — 16 procent, w Anglii — 15 procent. Spadek produkcji, zwłaszcza w gałęziach przemysłu, produkujących artykuły powszechne, go spożycia,. unieruchomienia doprowadził dc wielu przedsiębiorstw i do wzrostu bezrobocia. „W 1952 r. — stwierdza sprawozdanie — bezrobocie kon. centrowało się głównie w przemyśle pracującym dla celów po. kojowych“. „Znaczny wzrósł bezrobocia nastąpił w Belgii, we Włoszech, Holandii, Anglii i w Danii...“ Sprawozdanie stwierdza również, że wskutek różnych przyczyn, a zwłaszcza wskutek „zwiększenia podatków zarówno pośrednich, jak i bezpośrednich, przeznaczonych na finansowanie wydatków wojennych“, w krajach kapitalistycznych nastąpił w 1952 r. dalszy spadek zdolności nabywczej ludności, co spowodowało dalszą redukcję spożycia. Równocześnie ze spadkiem poziomu produkcji przemysłowej w krajach kapitalistycznych skurczyła się również produkcja i artykułów rolnych. W 1951-1952 r. spadek ten w iporównaniu z 1950/1951 r. wynosił: w Norwegii i Danii 6 proc, w Australii — 5 proc., w Anglii i Szwecji — 4 proc. Sprawozdanie zawiera również dane, świadczące o dalszej dezorganizacji stosunków handlowych między krajami kapitalistycznymi. Według tych danych, w krajach kapitalistycznych nastąpił dalszy spadek obrotów ich handlu zagranicznego. „W ciągu pierwszych 9 miesięcy 1952 r. — głosi sprawozdanie — ogólne obroty handlu międzynarodowego krajów Europy Wschodniej (bez Chin) skurczyły się w ■ porówi naniu z rokiem poprzednim... Kraje, które w 1951 r. odczuwały trudności płatnicze, zmuszone były ograniczyć w 1952 r. import, stosując w tym celu deflacyjną politykę finansową i kredytową lub wprowadzając ograniczenia importowe“. Import Holandii, w pierwszych 9 miesiącach 1952 r. w porównaniu z odpowiednim okresem 1951 r. spadł o 19 proc., Belgii i Luksemburga — o 15 proc., Szwecji — o 11 proc., Szwajcarii — 15 proc., Anglii — 9 proc. Eksport Belgii i Luksemburga w tym okresie skurczył się o 30 proc., Włoch — o 19 proc., Francji — 17 proc., Norwegii i Szwecji — 14 proc., Anglii — 6 proc. Mimo usiłowań autorów sprawozdania, aby pomniejszyć wszelkimi sposobami osiągnięcia gospodarcze ZSRR, Chin Ludowych i krajów demokracji ludowej, stały rozwój ekonomiki socjalistycznej uwidocznia się wyraźnie na tle ponurego obrazu stagnacji i upadku ekonomiki kapitalistycznej. W przeciwieństwie do spadku poziomu produkcji przemysłowej w krajach kapitalistycznych, w krajach ekonomiki socjalistycznej w roku 1952 produkcja przemysłowa dalej wzrastała. Produkcja ta — jak podkreśla sprawozdanie — „znacznie wzrosła w latach 1951 i 1952. Wzrostowi produkcji przemysłowej w tych krajach towarzyszyło zjawisko znacznego zwiększenia kapitału podstawowego i stosowanie coraz to lepszych metod produkcji, co zapewniło znaczne podniesienie wydajności pracy“. Gdy w krajach kapitalistycznych notowano spadek produkcji artykułów powszechnego użytku, spadek popytu i spożycia. to w Związku Radzieckim, Chińskiej Republice Ludowej i krajach demokracji ludowej od_ bywał się w 1952 r. dalszy wzrost produkcji artykułów po. wszechnego użytku oraz wzrost spożycia. Faktu tego nie mogli zataić autorzy sprawozdania. „W Związku Radzieckim czytamy w sprawozdaniu — znaczny wzrost produkcji przemysłu, pracującego dla celów pokojowych pozwolił na dalsze obniżenie cen towarów w latach 1951 i 1952“. Sprawozdanie stwierdza również fakt wzrostu spożycia Chińskiej Republice Ludowej i krajach demokracji ludowej. Odrębny rozdział sprawozdania poświęcony jes-t specjalnie charakterystyce 5-letniego planu rozwoju gospodarki narodowej ZSRR na lata 1951—1955. Rozdział sprawozdania, poświęcony gospodarce Chin Ludowych, podkreśla szybkie tempo wzrostu produkcji przemysłowej. Sprawozdanie zamacza również dalsze zwiększenie się wzajemnych obrotów handlowych między ZSRR, Chinami Ludowymi i krajami demokracji ludowej. Sprawozdanie stwierdza także fakt zwiększania się obrotów handlowych Związku Radzieckiego i krajów demokracji ludowej z niektórymi krajami kapitalistycznymi. „W większości krajów zachodnio - europejskich eksportujących głosi towary włókiennicze — sprawozdanie — nastąpił w pierwszej połowie 1952 r. wzrost dostaw wyrobów włókienniczych do Europy Wschodniej. Zanotowano również zwiększenie w pierwszej połowie 1952 r. eksportu kauczuku z Anglii i jej kolonii do ZSRR. W 1952 r. wzrósł obrót handlowy między Finlandią a Związkiem Radzieckim... Również niektóre inne kraje zwiększyły w tym okresje swój handel z Europą Wschodnią, zwłaszcza kraje Środkowego Wschodu“. Tak więc, sprawozdanie Sekretariatu ONZ, zestawiając oficjalne fakty i liczby, ilustrujące rozwój ekonomiki socjalistycznej i kapitalistycznej, wykazuje, niezależnie od woli autorów tego sprawozdania, bezwzględną wyższość socjalistycznej ekonomiki,-kroczącej drogą dalszego rozwoju i rozkwitu, nad kapitalistyczną ekonomiką stagnacji i ruiny Burma przedstawia ONZ dowody popierania band kuomintangowskich przez USA (f) LONDYN (PAP). Agencja Reutera donosi, że delegat burmański do ONZ — James Barrington opuścił Rangun (stolica Burmy) udając się do Nowego Jorku, gdzie ma przedstawić Zgromadzeniu Narodów Zjednoczonych dowody na poparcie burmańskiej skargi przeciwko terrorystycznej działalności band kuomintangowskich vs Burmie, Jak podkreśla agencja Reutera, oficjalne kola burmańskie stwierdzają, że są w posiadaniu dowodów świadczących niezbicie o bezpośrednim popieraniu band kuomintangowskich, działających w Burmie nie tylko przez klikę Czang Kai-szeka, lecz także przez amerykańskie kola rządzące. Kilka dni temu nad rzeką Salwin w okolicach miasta Taungyi doszło do poważnego starcia oddziałów wojsk burmańskich z bandami kuomintangowskimi. Bandy kbomintangowskie poniosły znaczne straty, przy czym wśród zabitych znaleziono zwłoki trzech oficerów amerykańskich. Dokumenty znalezione przy poległych dowodzą, że byli oni obywatelami Stanów Zjednoczonych, a nazwiska ich brzmiały: Saver, Lothar i Spellmeir, Nowa prowokacja faszystowska w Paryżu (f) PARYŻ (PAP). Dziennik „Humanite“ donosi o nowej prowokacji faszystowskiej w Paryżu. W poniedziałek wieczorem bojówifcarze faszystowscy zaatakowali lokal Towarzystwa „Francja—ZSRR“ w XV dzielnicy Paryża, dając dwa strzały rewolwerowe w ikierunku okien W lokalu znajdowało się wówczas około 10 osób. Na szczęście, nikt nie ucierpiał. Podobnie jak podczas poprzednich prowokacji faszystowskich wobec organizacji demokratycznych, napastnicy 1 ;tym razem uszli bezkarnie. DONIOSŁY KROK W INTERESIE POKOJU Z powszechnym uznaniem świat cały przyjął oświadczenie ministra Czou En-laia na temat rokowań w sprawie rozejmu w Korei. Wysunięte przez Czou En-laia nowe propozycje rządów Chin i Korei Ludowej otwierają drogę do usunięcia istniejących rozbieżności, do położenia kresu działankąn wojennym w Korei. Propozycje dotyczą sprawy jeńców wojennych — jedynej sprawy, która pozostała nierozwiązana podczas rokowań Panmundżon. Zgodnie z postaw nowieniami Konwencji Genewskiej i z wymogami sprawiedliwości, rządy Chin i Korei Ludowej niezmiennie stoją na stanowisku, że bezpośrednio po przerwaniu działań wojennych należy zwolnić wszystkich jeńców i repatriować wojennych. Ponieważ jednak różnica zdań w tej sprawie stanowi obecnie jedyną przeszkodę do zawarcia rozejmu, rządy Chin i Korei Ludowej, wierne swej polityce pokoju, w dążeniu do zlikwidowania ogniska wojny na Dalekim Wschodzie — proponują, „by obie strony zobmoiązały się repatriować bezpośrednio po zakończeniu działań wojennych tych wszystkich jeńców, którzy domagają się powrotu do ojczyzny, oraz przekazać pozostałych utralnemu jeńców_ państwu netak, by zapewnić sprawiedliwe rozwiązanie problemu ich powrotu do ojczyzny“. Nowa doniosła strony ludowej jest inicjatywa wyrazem konsekwentnego dążenia rządów Chińskiej Republiki Ludowej i Koreańskiej Republiki Ludowo _ Demokratycznej do położenia kresu krwawej wojnie rozpętanej przez imperialistycznych agresorów. Dzięki niezłomnemu pragnieniu pokoju ze stromy koreańsko. chińskiej, uzgodnione zostały w toku rokowań w Panmundżon wszystkie punkty porozumienia za wyjątkiem sprawy jeńców wojennych. M. in. osiągnięte zostało porozumienie w tak istotnych zagadnieniach, jak w sprawie przerwania ognia, -Wytyczenia wojskowej linii demarikacyjnej i ustanowienia strefy zdemilitaryzowanej, w sprawie kontrolnej komisji rozejmowej 1 Komisji Kontrolnej Państw Neutralnych; obie strony uzgodniły również procedurę dalszych rokowań, które w trzy miesiące po wejściu w życie rozejmu, prowadzić mają do pełnego rozstrzygnięcia kwestii koreańskiej i wycofania obcych wojsk z Korei. Jedynym nieuzgodnionym punktem pozostała sprawa repatriacji jeńców wojennych. Jak wiadomo, strona amerykańska— wbrew Konwencji Genewskiej — nie zgodziła się na repatriację wszystkich jeńców. Chcąc zatrzymać w swych rękach tych jeńców, których terrorem odsegregowano od ogółu jeńców dla wymuszenia zgody na pozostanie w niewoli 8 października 1952 r., strona amerykańska jednostronnie przerwała rokowania Strona ludowa popiera wszelkie kroki, które przyczyniają się do posunięcia naprzód sprawy porozumienia. W odpowiedzi na pismo amerykańskiego dowódcy gen. Mark Clarka, który zaproponował repatriację ciężko chorych i ciężko rannych jeńców, dowódcy naczelni Koreańskiej Armii Ludowej i ochotników chińskich wyrazili pełną zgodę, przypominając, że w sprawie tej zostało już osiągnięte porozumienie w czasie uprzednich rokowań i że jedynie przerwanie rokowań uniemożliwiło dotychczas realizację tych postanowień. Jednocześnie, dowódcy wojsk ludowych podkreślili, że pozytywne załatwienie tej sprawy powinno stanowić pierwszy krok do pełnego rozwiązania całej kwestii jeńców wojennych j — poprzez wznowienie rokowań — do zawieszenia broni w Korei. Drogę do porozumienia wskazują konkretne, konstruktywne propozycje, zawarte w oświadczeniu ministra Czou En-laia. Proponując, by repatriacja tych wszystkich jeńców, lotórzy domagają się powrotu do ojczyzny odbywała się bezpośrednio po zakończeniu działań wojennych i zgadzając się na czasowe przekazanie pozostałych jeńców państwu neutralnemu, rządy Chin i Korei Ludowe; bynajmniej nie wyrzekają się zasady zwolnienia i repatriacji wszystkich jeńców wojennych bezpośrednio po zawieszeniu broni. „Należy również podkreślić — stwierdził Czou En-lai — z że absolutnie nie zgadzamy się twierdzeniem dowództwa wojsk ONZ, jakoby wśród jeń-ców wojennych znajdowały się jednostki, które rzekomo nie zgadzają się na repatriację. Jedynie i tyiko dlatego, że pragniemy zakończenia krwawej wojny w Korei, dlatego, że dążymy do pokojowego rozwiązania kwestii koreańskiej, która wiąże sie z zagadnieniem pokoju i bezpieczeństwa narodów na Dalekim Wschodzie i na całym świecie — podejmujemy nowy krok i proponujemy, by po zakończeniu działań wojennych nasi znajdujący się w niewoli wojskowi, którzy wskutek zastraszenia i nacisku ze strony przeciwnej mają obawy jeśli chodzi o powrót do domu — zostali przekazani państwu neutralnemu i by strony zainte- i resowane udzieliły im wyjaśnień tak, aby sprawa ich repatriacji została rozstrzygnięta, według zasad słuszności i by nie stanęła na przeszkodzie zawarciu ro. zejmu w Korei“. Propozycje zawarte w oświadczeniu Czou En-laia — wyraz niezłomnej polityki pokojowej Chin i Korei Ludowej, wywoła’ ły ogromne wrażenie we wszystkich krajach. Prasa burżuazyjna i politycy zachodni przyznają, że 1 propozycje te stanowią płaszczy■ znę do wznowienia rokowań o rozejm i pozytywnego ich sfinalizowania. Tak np. delegat Indii w ONZ stwierdził: „Musimy ■ podchwycić okazję, powstałą ■ dzięki stanowisku chińskiego ■ ministra spraw zagranicznych i p bez żadnej zwłoki starać się posunąć naprzód rozwiązanie kwe■ stii koreańskiej“. „Jestem bardzo szczęśliwy — powiedział de- legat Meksyku — że istnieje ■ możliwość porozumienia między ■ przeciwnymi punktami widzenia w konflikcie koreańskim". i Na wieść o propozycjach Czou ■ En-laia, giełda nowojorska zareagowała spadkiem akcji. Ale wielkokapitalistyczny dziennik ■ „New York Herald Tribune“ i musi przyznać, że „kompromi, sowa propozycja premieravCzou , En-laia nie zawiera nic, co by j wymagało dalszego odraczania i zawieszenia broni“. Propozycje zawarte w oświad« i czeniu Czou En-laia w pełni od« . powiadają dążeniom narodów — w tej liczbie narodu amerykańskiego .— które domagają się zakończenia przelewu krwi w Korei, zlikwidowania ognisk wojny, odprężenia sytuacji na Dalekim Wschodzie. J. S. Po zgonie Yves Farge^a Komunikat Radzieckiego Komitetu Obrony Pokoju (f) MOSKWA (PAP). Jak donosi agencja TASS, Radziecki Komitet Obrony Pokoju ogłosił następujący komunikat' Radziecki Komitet Obrony Pokoju z uczuciem głębokiego bólu zawiadamia o przedwczesnym zgonie wybitnego bojownika o pokój, przewodniczącego Francuskiej Rady Pokoju, członka Biura Światowej Rady Pokoju, laureata Międzynarodowej Nagrody Stalinowskiej „Za utrwalanie pokoju między narodami“, Yves Farge'a. Przyjaciele pokoju we wszystkich krajach stracili w osobie Yves Farge'a człowieka, który z niezmożoną energią walczy] o utrwalenie i utrzymanie pokoju między narodami. Yves Farge był jednym z bojowych organizatorów i przywódców ruchu obrońców pokoju w: Francji. Obrońcy pokoju we wszystkich krajach znają i cenią jego zasługi na polu rozwijania potężnego ruchu narodów w obronie pokoju, przeciwko groźbie nowej wojny światowej. Yves Farge był bliskim i wiernym przyjacielem Związku Radzieckiego, niestrudzonym szermierzem sprawy umocnienia przyjaźni między narodami francuskim i radzieckim. Głosi! on w płomiennych słowach prawdę o naszym kraju, o wielkich, pokojowych czynach twórczych narodu radzieckiego, piętnował kłamstwa i oszczerstwa szerzone przez wrogów nokoiu Sprawa, o którą walczył Yves Farge —- wielka sprawa pokoju żyje i będzie zwyciężać. Radziecki Komitet Obrony Pokoju Komunikat Komitetu Międzynarodowych Nagród Stalinowskich „Za utrwalanie pokoju między narodami4* (f) MOSKWA (PAP). Agencja TASS podaje następujący komunikat Komitetu Międzynarodowych Nagród skich „Za utrwalanie Stalinowpokoju między narodami“: Komitet Międzynarodowych Nagród Stalinowskich zawiadamia z głębokim bólem o tragicznej śmierci w katastrofie samochodowej wybitnego bojownika o sprawę pokoju, znanego francuskiego działacza społecznego, laureata Międzynarodowej Nagrody Stalinowskiej „Za utrwalanie pokoju między narodami“ — Yves Farge'a. W osobie Yves Farge'a sprawa utrzymania i utrwalenia powszechnego pokoju straciła jednego ze swych największych i najwybitniejszych rzeczników, który służył niestrudzenie rozwijaniu przyjaźni i wzajemnego zrozumienia miedzy narodami, obronie ich wolność; i niezawisłości. Wraz z przyjaciółmi pokoju we Francji przeżywają tę bolesną stratę wszyscy ludzie dobrej woli, dla których Yves Farge był zawsze uosobieniem najlepszych tradycji swego kraju i jednocześnie człowiekiem rozumiejącym głęboko interesy wszystkich innych narodów. Komitet Międzynarodowych Nagród Stalinowskich wyraża najgłębsze współczucie rodzinie, bliskim i rodakom Zmarłego z powodu nieszczęścia, jakie ich spotkało. Najlepszym uczczeniem pamięci Yves Farge'a będzie kontynuowanie dzieła, któremu poświęcał on wszystkie swe siły. Przewodniczący Komitetu Międzynarodowych Nagród Stalinowskich „Za utrwalanie pokoju między narodami", członek Akademii Nauk D. W. Skobielcyn. Dnia 31 marca 1953 i Depesza kondolencyjna Radzieckiego Komitetu Obrony Pokoju do Francuskiej Rady Pokoju (f) MOSKWA (PAP). Agencja TASS ogłasza następującą depeszę kondolencyjną Radzieckiego Komitetu Obrony Pokoju do Francuskiej Rady Pokoju w związku z tragiczną śmiercią Yves Farge'a, w której czytamy m. in.: Drodzy Przyjaciele! Ciężkie nieszczęście, które nas wszystkich dotknęło, przepełniło nasze serca głębokim smutkiem i niewymownym bólem. Ludzie dobrej woli na całym świecie wiedzą jak nieoceniony był wkład Yves Farge'a do sprawy rozwoju ruchu narodów w obronie pokoju. Był on jednym z inicjatorów i aktywnych bojowników o' zawarcie paktu pokoju między pięcioma wielkimi mocarstwami. Ofiarnie walczył o triumf zasad pokojowego uregulowania spornych problemów międzynarodowych, zdecydowanie występował przeciwko stosowaniu broni bakteriologicznej. Ludzie radzieccy znają Yves Farge'a jako jednego ze swych najlepszych przyjaciół, jako szczerego rzecznika przyjaźni francusko - radzieckiej, Drodzy Przyjaciele! Przesyłamy Wam wyrazy naszego niewymownego bólu z powodu przedwczesnej śmierci Yves Farge'a. Ludzie radzieccy, .jak i wszyscy bojownicy o pokój, po wsze czasy zachowają w pamięci jego świetlaną postać. ' Oddadzą oni wszystkie swe siły świętej sprawie utrzymania i utrwalenia pokoju między narodami. W imieniu Radzieckiego Komitetu Obrony Pokoju: A. Fadiejew, M. Tichonow, I. Erenburg, A. Korniejczuk, K. Simonow, A. Niesmiejanow, A. Surkow, , B. Greków, S. Gierasimow, N. Popowa, M. Kotow, Z. Tumanowa, W. Koozemasow. Masy pracujące Tbilisi żegnają Yves Farge’a (f) MOSKWA (PAP). Jak donosi z Tbilisi agencja TASS, dnia 31 marca masy pracujące żegnały tam z głębokim bólem laureata Międzynarodowej Nagrody Stalinowskiej „Za utrwalanie pokoju między narodami", francuskiego działacza społecznego Yves Farge'a. Od rana w kierunku gmachu, gdzie stała trumna ze zwłokami Yves Farge'a, podążali niekończącym się szeregiem mieszkańcy Tbilisi, aby złożyć ostatni hołd człowiekowi, który pozyskał miłość |i szacunek ludzi radzieckich oraz całej postępowej ludzkości dzięki wybitnym zasługom w walce o pokój. Przy trumnie — małżonka Zmarłego. Znajdują się tam również przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Gruzińskiej SRR Z. Czhubianiszwili, sekretarze KC Komunistycznej Partii Gruzji W. Chowrebaszwili i W. Budżiaszwili oraz kierownicy organizacji społecznych Tbilisi Rozlegają się tony muzyki żałobnej. Co trzy minuty zmienis się warta honorowa, .którą pełnią członkowie Gruzińskiego Republikańskiego Komitetu Obrony Pokoju, pisarze, uczeni, pracownicy sztuki. Trumnę ze zwłokami Yves Farge'a wyniesiono z gmachu i ustawiono na samochodzie spowitym krępą. Kondukt żałobny skierował się w stronę lotniska. Na lotnisku, przed eksportacją zwłok Yves Farge'a do Moskwy, odbył się wiefc żałobny z udziałem wielu tysięcy osób. Po Viecu trumnę ze zwłokami Yves Farge'a umieszczono na pokładzie samolotu, który odleciai do Moskwy,