Trybuna Ludu, luty 1954 (VII/32-59)

1954-02-01 / nr. 32

f rn 1 V 1—~7 «.Fa. «4 to,ä,„| ■ PWSill FI H Ü j 1! fi B1 CS&«1 łączcie się! Üf if jy Jw fj| /|||^ Jgj^ Jgj| |||^|||^ |K11 ^ ,|||| ^^-/||L ^L/'Ä. Partii Robotniczej NR 32 (1821) ROK VII %S WARSZAWA — PONIEDZIAŁEK 1 LUTEGO 1954 R. WYDANIE F CENA 20 gr Wysuwanie kandydatur do Rady Najwyższej ZSRR (f) MOSKWA (PAP). - U miastach i wsiach Związku Ra­dzieckiego rozpoczęły się w at­mosferze ogromnego entuzjaz­mu patriotycznego zebrania przedwyborcze, poświęcone wy­suwaniu kandydatów do Rady Najwyższej ZSRR. Naród ra­dziecki demonstruje znów swą niewzruszoną jedność moralno­­polityczną, swe zespolenie się wokói Partii Komunistycznej : Rządu Radzieckiego. Artykuły wstępne dzienników moskiewskich poświęcone są tym zebraniom. „Prawda“ pod­kreśla, że na zebraniach przed­wyborczych w Moskwie wysu­nięto entuzjastycznie kandyda­tury do Rady Najwyższej ZSRR szeregu przywódców Partii Ko­munistycznej i Rządu Radziec­kiego. Kandydują G. M. Malen­­kow, W. M. Mołotow, M. S. Chruszczów, K. J. Woroszyłow, M. A. Bułganin, L. M. Kaga­­nowicz, A. I. Mikojan, M. Z. Saburow i M. G. Pierwuchin. Jako kandydaci na delegatów do Rady Najwyższej ZSRR wy­sunięci zostali ponadto w róż­nych okręgach Moskwy i ob­wodu moskiewskiego znany no­wator produkcji tokarz P. B. Byków, przewodniczący przo­dującego kołchozu N. I. Puzan­­czikow, prezes Akademii Nauk ZSRR A. N. Niesmiejanow, ar­tystka ludowa ZSRR A. K. Ta­rasowa. Wysuwanie kandydatów do Rady Najwyższej ZSRR — podkreśla „Prawda“ — odbywa się na podstawie najdemokra­­tyczniejszej ordynacji wybor­czej zapewniającej swobodne wyrażenie woli narodu. Kandy­datury zgłaszane są w warun­kach ścisłej współpracy robot­ników, chłopów i inteligencji w atmosferze ich wzajemnego za­ufania i przyjaźni. Towarzyszy temu dalszy wzrost aktywno­ści politycznej ludzi radzieckich, i produkcyjnej rozwijanie socjalistycznego współzawodni­ctwa o dalsze umocnienie potę­gi ekonomicznej ojczyzny ra­dzieckiej. Przygotowania do wyborów odbywają się również pod znakiem dalszego umocnie­nia obozu pokoju, demokracji i socjalizmu, zacieśniającej się przyjaźni i dzy Związkiem współpracy mię­Radzieckim a Chińską Republiką Ludową i krajami demokracji ludowej. Ha cześć II Zjazdu PZPR Prawie pół miliona par pończoch i skarpet ponad plan (f) LODŹ. Ponad 427,5 tys. par pończoch i skarpet, w tym znaczną ilość nowych rodzajów, wyprodukowały już ponad swo­je zadania w czynie przedzjaz­­dowym załogi zakładów prze­mysłu pończoszniczego w ca łym kraju. W ciągu półtora miesiąca realizacji czynu przed­­zjazdowego odsetek pończoch i skarpet I gatunku w skali całej branży podniósł się o 2,5 pro­cent. Szczególnie duże osiągnięcia w podniesieniu jakości produk­cji uzyskali robotnicy Północno- Łódzkich Zakładów Pończosz­niczych. Wpłynęło na to przy­stąpienie większości pracowni­ków, a przede wszystkim członków dozoru technicznego, do współzawodnictwa pod ha­słem: „O wyższą jakość, trwa­łość i estetykę produkcji“. — zainicjowanego przez Saja, Sy­­gdziakową, Morawskiego i Gó­reckiego. Nie zrozumieli natomiast znaczenia walki o podniesienie jakości produkcji członkowie dozoru technicznego oraz aktyw związkowy Zakł. Przem. Pończ. im. M. Buczka. Nie zapewnili oni robotnikom właściwych wa­runków pracy, a wskutek tego nie rozwija się współzawodnic­two o podniesienie jakości wy­twarzanych pończoch. Więk­szość pończoch produkowanych w steełonowych ZPP im. Buczka, to pończochy II, III i IV gatunku. Niedociągnięcia w ZPP im. Buczka stanowią jeden z nie­licznych wyjątków. Olbrzymia większość załóg zakładów prze­mysłu pończoszniczego, ze swym aparatem technicznym na czele, wyciągnęła z uchwał IX Plenum właściwe wnioski i po wykonaniu uprzednio podję­tych zobowiązań podejmuje obecnie nowe. Szczególnie cenne zobowiążą nia podjęli robotnicy ZPP im Jurczaka w Lodzi, którzy prze­kroczyć mają planowaną na I kwartał br. produkcję o przeszło 14 tys. par pończoch steelono­­wych. Postanowili oni jednocze­śnie podnieść ilość towarów I gatunku. 16 tys. lnianych obrusów z odpadów JELENIA GÓRA. Realizując swe zobowiązania przedzjazdo­­we załoga tkalni Dolnośląskich Zakładów Przemysłu Lniarskie­­go „Orzeł“ w Mysłakowicach wyprodukowała już z odpadów przędzy ponad 1.700 m płótna ręcznikowego oraz prawie 2.400 m lnianej tkaniny żakar­dowej na różnego rodzaju ser­wetki. Obecnie przystąpiono do produkcji poszukiwanego na rynku sztywnika krawieckiego, wykorzystując do tego celu od­pady przędzy. Piękne wyniki dała realiza­cja zobowiązań polegających na wykorzystywaniu tzw. koń­cówek produkcyjnych. Dotych­czas z końcówek tych wyprodu­kowano 16 tys. estetycznych i trwałych obrusów lnianych. (PAP) Narada aktywu kulturalno-oświatowego spótdz e’ni produkcyjnych (f) 31 stycznia br. rozpoczę ła się w Warszawie dwudniowa krajowa narada aktywu kultu­ralno-oświatowego spółdzielni produkcyjnych, zorganizowana przez Radę Spółdzielczości Pro­dukcyjnej przy współudziale Ministerstwa Kultury i Sztuki. W naradzie uczestniczą akty­wiści kulturalno-oświatowi ze wszystkich województw. Są wśród nich m. in. przewodniczą­cy spółdzielni produkcyjnych, przewodniczący kół ZMP, kie­rownicy świetlic, bibliotek, punktów bibliotecznych oraz na uczyciele z gromad" uspóldziel czonych. W naradzie biorą udział: prze­wodniczący Rady Spółdzielczo­ści Produkcyjnej, sekretarz KC PZPR — Edmund Psżczółkow ski oraz wiceprzewodniczący Rady Spółdzielczości Produk cyjnej, wiceprezes NKW ZSL Stefan Ignar. W pierwszym dniu narady wiceminister Kultury i Sztuk: Stanisław Piotrowski wygłosił referat pt.: „O dalszy rozwój pracy kulturalno-oświatowej w gromadach uspółdzielczonych“ Po referacie wywiązała się dy skusja. Obrady trwają (PAP) r vy*** ~ ^rr,~ RY Narody ZSRR zwycięsko zrealizowały plan rozwoju gospodarki narodowej w r. 1953 Globalna produkcja przemysłowa wzrosła w ciągu roku o 12 procent (f) MOSKWA (PAP). W Moskwie opublikowano komu­nikat Centralnego Urzędu Sta­tystycznego przy Radzie Mini­strów ZSRR o wynikach wy­konania państwowego planu rozwoju gospodarki narodowej ZSRR w 1953 r. Rozwój przemysłu, rolnictwa Roczny plan globalnej pro­dukcji przemysłowej wykonany został w 101 proc. Poszczegól­ne ministerstwa wykonały rocz­ny plan produkcji globalnej w sposób następujący: (procent wykonania planu rocznego na rok 1953) Ministerstwo Hutnictwa — 99; Ministerstwo Przemyślu Węglowego — 99,4; Minister­stwo Przemyślu Naftowego — 100,9;. Ministerstwo Przemyślu Chemicznego — 102; Minister­stwo Elektrowni i Przemyślu Elektrycznego — 102; Minister­stwo Budowy Maszyn — 102; Ministerstwo Budowy Maszyn Transportowych i Maszyn Cięż­kich — 98; Ministerstwo Prze­myślu Materiałów Budowla­nych ZSRR — 99; Minister­stwo Przemyślu Leśnego i Pa­pierniczego ZSRR — 93; Mi­nisterstwo Artykułów Przemy­słowych Powszechnego Użytku ZSRR — 104; Ministerstwo Przemysłu Artykułów Żywno­ściowych ZSRR — 100,5; Przedsiębiorstwa Przemysłowe Ministerstwa Komunikacji — 104; Przedsiębiorstwa Prze­mysłowe Ministerstwa Kultu­ry ZSRR — 104; Przedsię­biorstwa Przemysłowe Mini­sterstwa Ochrony Zdrowia ZSRR — 102; Ministerstwa Przemysłu Miejscowego i Prze­myślu Opalowego oraz Mi­nisterstwa Przemyślu Miejsco­wego Republik Związkowych — 104; Spółdzielczość Rzemie­ślnicza — 103. Produkcja globalna całego przemysłu ZSRR wzrosła w 1953 r. w porównaniu z rokiem 1952 o 12 proc., a w porówna­niu, z 1950 r. — o 45 procent. Oznacza to, że zadania prze­widziane w piątym planie pię­cioletnim w zakresie wzrostu produkcji przemysłowej wyko­nywane są pomyślnie. W roku ubiegłym Rząd po­wziął szereg uchwal zmierzają­cych do realizacji radykalnego wzrostu produkcji artykułów powszechnego użytku w celu I transportu, wzrost budowni­ctwa inwestycyjnego, wzrost handlu wewnętrznego i zagra­nicznego, zwiększenie liczby robotników i urzędników o­­raz podniesienie materialnego i kulturalnego poziomu ludność: w 1953 r. charakteryzują nastę­pujące liczby: znacznego podniesienia dobro­bytu materialnego narodu. W wyniku powyższego gałę­zie przemysłu produkujące ar­tykuły konsumcyjne rozwijał) się w 1953 r., a zwłaszcza w drugim półroczu, w szybszym tempie niż w 1952 r. oraz szyb­ciej niż przewidywał to począt­kowo plan na rok 1953. O ile w 1952 r. produkcja tych ga­łęzi wzrasta o 1.0,5 proc., to w 1953 roku wzrosła ona o 12 proc., przy czym w drugim pół­roczu 1953 r. — o 14 proc. w porównaniu z drugim półroczem 1952 r. W 1953 roku plan produkcji w wielu dziedzinach przemysłu został przekroczony. Przekroczony został roczny plan wydobycia ropy naftowej, gazu ziemnego, łupku, rudy że­laznej i manganowej, produkcji benzyny, nafty, energii elektrycznej, aluminium, żarówek, obrabiarek do skrawania meta­li, kotłów parowych o dużej mocy, motorów dieslowskich, urządzeń do hut i stalowni, sa­mochodów ciężarowych i oso­bowych, autobusów, trolejbu­sów, wagonów tramwajowych, pługów traktorowych i kosiarek, maszyn do oczyszczania zboża, kombajnów do sprzętu ziemnia­ków, koparek, zgarniarek trak­torowych i buldożerów, łożysk kulkowych i rolkowych, nawo­zów mineralnych, syntetyczne­go amoniaku, syntetycznego fe­nolu, chemikaliów trujących dc zwalczania szkodników w rol­nictwie, barwników i innych chemikaliów, kauczuku synte­tycznego, opon samochodowych, taśm dla transporterów, papy do krycia dachów, szklą okien­nego, papieru, spirytusu i in­nych wyrobów przemysłowych. Wykonano z nadwyżką rocz­ny plan produkcji tkanin jed­wabnych, wełnianych i lnia­nych, nici bawełnianych i wy­robów' dziewiarskich, bielizny dzianej, pończoch i skarpet, pianin i fortepianów, wyrobów masarskich, mleka skondenso-wanego, tłuszczów roślinnych, margaryny, wyrobów makaro­nowych, wyrobów cukierniczych, herbaty, wina gronowego, piwa, szampana, tytoniu, papierosów, zapałek, mydlą oraz innych ar­tykułów spożywczych i przemy­słowych powszechnego użytku. Jednakże niektóre minister­stwa nie poczyniły niezbędnych kroków i nie zapewniły Wyko­nania planów w zakresie po­szczególnych rodzajów produk­cji przemysłowej. Tak np. Mi­nisterstwo Przemyślu Hutnicze­go nie w pełni wykonało plan produkcji poszczególnych rodza­jów wyrobów, a zwłaszcza nie­których deficytowych rodzajów wyrobów walcowanych z żela­za i stali; Ministerstwo Elek­trowni i Przemyślu Elektrycz­nego nie w pełni wykonało plan produkcji poszczególnych ro­dzajów generatorów i motorów elektrycznych; Ministerstwo Bu­dowy Maszyn — szeregu ma­szyn rolniczych i urządzeń dla przemysłu włókienniczego; Mi­nisterstwo Budowy Maszyn Transportowych i Maszyn Cięż­kich -r- lokomotyw i poszczegól­nych rodzajów wyposażenia dla przemysłu energetycznego i walcowniczego; Ministerstwo Przemyślu Materiałów Budow­lanych ZSRR — cegły, łupku i niektórych wyrobów sanitarno­­technicznych. Ministerstwo Przemyślu Leśnego i Papierni­czego ZSRR nie wykonało pla­nu wywozu drewna przemysło­wego. Ministerstwo Przemyślu Artykułów Żywnościowych ZSRR nie zapewniło wykonania planu połowu ryb, Mimo pewnego polepszenia jakości wyrobów przemysłu lekkiego i spożywczego, liczne przedsiębiorstwa Ministerstwa Artykułów Przemysłowych Po­wszechnego Użytku ZSRR, Mi­nisterstwa Przemyślu Artyku­łów Żywnościowych ZSRR, a zwłaszcza spółdzielczości rze­mieślniczej i przemysłu miej­scowego wciąż jeszcze wypusz­Produkcja ważniejszych wy­robów przemysłowych zwięk­szyła się w 1953 r. w porów­czały część produkcji niezado­walającej jakości, w asortymen­cie nie odpowiadającym potrze­bom ludności, nie uczynił) wszystkiego co należy, by po­lepszyć wykonanie i wygląd ze­wnętrzny towarów. M. in. wciąż jeszcze zdarzają się wypadki produkowania w złych gatun­kach obuwia, mebli, naczyń fa­jansowych i porcelanowych, źle i nieestetycznie wykończonych tkanin oraz produkowania wy­robów konfekcyjnych i dzie­wiarskich z poważnymi defek­tami. W szeregu gałęzi przemysłu wzrost produkcji hamowany był istnieniem znacznej ilości przed­siębiorstw, które pracowały nie­­rytmicznie i nie wykonywał) pla.nu Wiele przedsiębiorstw, zwła­szcza fabryk budowy maszyn, z miesiąca na miesiąc produko­wało nierównomiernie, tzn. w pierwszej dekadzie miesiąca pracowało w tempie znacznie powolniejszym niż w następ­nych dniach miesiąca. Tego ro­dzaju nierytmiczna produkcja powoduje niewłaściwy reżim pracy przedsiębiorstwa, do-pro. wadza do przestojów urządzeń, do przestoju w, wykorzystaniu siły roboczej, do niedostatecz­nego wykorzystania mocy pro­dukcyjnej, do zwiększenia ilo­ści braków, do nieprodukcyjnych nadmiernych wypłat za pracę w godzinach nadliczbo­wych i z kolei pociąga za sobą nierównomierność dostaw i ob­ciążenia transportu. W przemysłach węglowym, hutniczym, chemicznym, leśnym i w przemyśle materiałów bu­dowlanych, jak również w sze­regu innych gałęzi gospodarki narodowej wciąż jeszcze istnieje znaczna ilość nie nadążających przedsiębiorstw, które nie wy­konują zadań planu gospodar­czego i obniżają poziom pro­dukcji przemysłowej oraz wskaźniki jakościowe pracy tych gałęzi. naniu z 1952 r. w sposób na­stępujący: (Produkcja w 1953 r. w pro centach w porównaniu z pro­dukcją w 1952 r.) surówka — 109; stal — 110; wyroby walcowane — 110; ru­ry stalowe — 116; cynk — 113; ołów — 122; węgiel — 106; ro­pa naftowa — 112; benzyna — 111; nafta — 123; energia e­­lektryczna — 113; turbiny pa­rowe — 140; wielkie turbiny wodne — 135; turbogenerato­ry — 147; hydrogeneratory — 115; wielkie maszyny elektry­czne— 134; motory elektrycz­ne — 113; lokomotywy daleko­bieżne — 263; lokomotywy e­­lektryczne dalekobieżne — 134; wagony towarowe dalekobieżne — 103; trolejbusy — 121; sa­mochody ciężarowe — 111; sa­mochody osobowe — 130; au­tobusy — 127;. motocykle — 137; łożyska kulkowe i rolkowe — 115; urządzenia hutnicze — 118; koparki — 112; aparatura dla przemysłu naftowego — 117; obrabiarki do skrawania metali — 114; urządzenia dla przemysłu chemicznego 124; warsztaty tkackie — 102; ma­szyny do liczenia — 124; trak­tory — 113; kombajny zbożo­we — 102; pługi traktorowe — 101; kosiarki samobieżne — 146; kombajny do sprzętu lnu — 107; 'kombajny do sprzętu buraków — 150; maszyny do oczyszczania ziarna — 102; so­da kaustyczna — 115; soda kal­­cynowana —- 119; nawozy sztu­czne — 109; chemikalia trujące do walki ze szkodnikami roślin uprawnych — 143; kauczuk syntetyczny — 113; opony sa­mochodowe — 107; papier — 110; cement — 115; szkło o­­kienne — 122; lupek — 122; papa dachowa — 114, cegła — 112; domy standardowe — 109; spirytus — 118; tkaniny baweł­niane — 105; tkaniny lniane — 112; tkaniny wełniane — 109; tkaniny jedwabne — 178; obuwie skórzane — Minister­stwo Artykułów Przemysłowych Powszechnego Użytku ZSRR — 104; wyroby pończosznicze skarpetki — 104; bielizna dzia­i na —- 116; konfekcja — 103; rowery — 115; odbiorniki radiowe — 127; aparaty te­lewizyjne — 225; patefony — 126; maszyny do szycia — 124; zegarki ,— 122; aparaty fotograficzne — 109; pianina i fortepiany — 123; lodówki domowe — 159; odkurzacze — 200; łóżka metalowe — 145; meble — 114; mięso — 112; wy­roby masarskie — 116; ryby — 103; masło — 103; artykuł ły mleczarskie — 109; tłu­szcze roślinne — 116; mar* garyna — 124; ser — 116; cu­kier — 112; wyroby cukiernicze — 109; wyroby makaronowe — 120; konserwy — 114; herbata — 106; mydło — 111; papiero­sy — 116; wino gronowe 124; piwo — 113. W roku 1953 wzrosła m. In. znacznie produkcja towarów w asortymentach cieszących się zwiększonym popytem ze stro­ny ludności. Tak np. gdy wzrost produkcji tkanin baweł­nianych wyniósł w porównaniu z 1952 r. 5 proc., to produkcja wzorzystych tkanin bawełnia­a nych zwiększyła się o 78 proc., tkanin ze sztucznego jed­wabiu — o 65 proc.; podczas gdy wzrost produkcji tkanin wełnianych wyniósł 9 proc., to produkcja czysto wełnianych czesanek zwiększyła się o 76 proc.; przy wzroście produkcji tkanin jedwabnych o 78 proc. — produkcja tkanin z włókna ciętego zwiększyła się 2,8 raza; przy wzroście produkcji konfek­cji zwierzchniej o 3 proc., pro­dukcja zwierzchniej konfekcji czysto wełnianej i półwełnianej wzrosła o 12 proc.; przy wzroś­cie produkcji obuwia o 4 proc., produkcja obuwia modelowego zwiększyła się o 44 proc.; przy wzroście produkcji konserw o 14 proc., produkcja konserw mięsnych zwiększyła się o 29 proc., a mleka skondensowane­go — o 21 proc.; przy wzroście produkcji wyrobów cukierni­czych o 9 proc., produkcja tor­tów, ciastek i herbatników wzrosła o 28 proc., miękkich cukierków lukrowanych w cze­koladzie — o 44 proc. Znacznie wzrosła produkcja artykułów żywnościowych paczkowanych. W roku ubiegłym, podnosi! się nadal stopień wykorzysta­nia urządzeń technicznych w przemyśle. Niemniej jednak ist­nieją jeszcze w przemyśla znaczne rezerwy nie wykorzy­­stanych mocy wytwórczych. (Dokończenie na str. 2) I. WYKONANIE PLANU PRODUKCJI W PRZEMYŚLE Komunikat Centralnego Urzędu Statystycznego przy Radzie Ministrów ZSRR n. WZROST PRODUKCJI PRZEMYSŁOWEJ Umacniajmy i rozwijajmy spółdzielczość produkcyjną W całym kraju odbywają się obecnie w spół­dzielniach produkcyjnych doroczne zebrania sprawozdawczo - wyborcze. Stanowią one waż­ny etap w życiu każdej spółdzielni. Na dorocz­nych zebraniach sprawozdawczo . wyborczych członkowie spółdzielni produkcyjnych podsumo­wują bowiem wyniki całorocznej pracy, dzielą się osiągniętym w ciągu roku dochodem oraz nakreślają plany dalszego rozwoju spółdzielczej gospodarki. Tegoroczna kampania zebrań sprawozdawczo­­wyborczych obejmuje ponad 6 tys. spółdzielni produkcyjnych i przebiega w okresie kiedy IX Plenum KC postawiło przed całym krajem wiel­kie zadanie: w ciągu najbliższych dwóch lal wydatnie pchnąć naprzód rozwój rolnictwa. Jesi to niezbędny warunek dalszego podniesienia do­brobytu ludzi pracy w mieście i na wsi. Ważna rola w realizacji tych zadań przypada spółdziel­niom produkcyjnym. W oparciu o pomoc i opie­kę państwa powinny one wszechstronnie rozwi­jać swoje gospodarstwa i doskonalić produkcję podnosić dobrobyt spółdzielców a zarazem co­raz skuteczniej oddziaływać na mało i średnio­rolnych chłopów, gospodarujących indywidual­nie, zbliżać ich do spółdzielczości produkcyj­­Przebieg kampanii sprawozdawczo-wyborcze, wykazuje, że mamy już w kraju tysiące spół­dzielni produkcyjnych, które w pełni udowodni­ły masom pracujących chłopów bezsprzeczną wyższość gospodarki zespołowej nad gospodar­ką pojedynczą. I tak np. w spółdzielni produk­cyjnej Sielec (woj. bydgoskie) na dniówkę obra­chunkową wypadło zboża — przeszło 8 kg i go­tówką — blisko 25 zl. Rodzina Leśniewskiego z tej spółdzielni przy podziale dochodu otrzy­mała ponad 60 kwinta'li zboża i ponad 18 tys. złotych gotówką. W spółdzielni produkcyjnej Mi­­kotajewice (woj. wrocławskie) na dniówkę obra­chunkową wypadło: zboża — 7,5 kg oraz go­tówką — 21 zt. Rodzina Jana Lerczaka ze spół­dzielni produkcyjnej Nieczajna (woj. poznań­skie) z podzielnego dochodu spółdzielni otrzy­mała: zboża — 52 kwintale i gotówką 18.080 złotych. Coraz szersze pzesze pracujących chłopów przekonują się. fb spółdzielczość produkcyjna to niezawodna droga dobrobytu i kultury wsi. Dlatego ruch spółdzielczości produkcyjnej stał się na wsi polskiej niezwyciężoną silą, która ogarnia coraz szersze rzesze pracujących chło­pów. W roku ubiegłym ponad 60 tysięcy rodzin mało i średniorolnych chłopów weszło na tory gospodarki zespołowej, a liczba spółdzielni pro­dukcyjnych w łym okresie wzrosła z 4.880 dc przeszło 8 tys. Mamy jednak w kraju szereg spółdzielni pro­dukcyjnych, w których wiele jeszcze do życze­nia pozostawia organizacja pracy, stosunek do własności spółdzielczej, rozwój zespołowej ho­dowli bydła i trzody chlewnej. Wyniki gospo­darcze tych spółdzielni nie idą w parze^z moż­liwościami, jakie stwarza gospodarka zespoło­wa. Niektóre spółdzielnie poważnie zalegają ze spłatą należności wobec państwa i POM-ów. Rozwinięcie szerokiego frontu walki o gospo­darcze, organizacyjne i polityczne wzmocnienie słabych spółdzielni i dalszy rozwój przodują­cych, popularyzacja osiągnięć tych ostatnich — oto zadania jakie partia i rząd postawiły przed instancjami i organizacjami partyjnymi, przed prezydiami rad narodowych i aparatem POM w tegorocznej kampanii sprawozdawczo-wybor-Dotychczasowy przebieg tej kampanii wyka­zuje, że tam gdzie komitety powiatowe, prezy­dia PRN i aparat POM zrozumiały wielką wa­gę zebrań sprawozdawczo - wyborczych i od­powiednio je przygotowały — zebrania prze­biegają w atmosferze rzeczowej, twórczej i sze­rokiej dyskusji, mobilizując spółdzielców do no­wych, poważnych zadań. Dobrze np. zostało przygotowane doroczne zebranie sprawozdawczo - wyborcze w spół­dzielni produkcyjnej Karbowo w powiecie brodnickim (woj. bydgoskie). Zebranie to zo­stało poprzedzone zebraniem organizacji par­tyjnej i aktywu spółdzielczego. Nad dobrze opracowanym sprawozdaniem przewodniczące­go zabierali głos prawie wszyscy członkowie spółdzielni. Aktywny udział w dyskusji wzię­ły kobiety i młodzież, wskazując m. in. na to, że osiągnięte przez spółdzielnię wyniki prze­konały ich o przewadze gospodarki zespoło­wej nad indywidualną. Ogólne zebranie w Kar­­bowie podjęło szereg uchwał, których realiza­cja pozwoli wydatnie zwiększyć plony zbóż ' okopowych oraz rozwinąć hodowlę. Nie wszędzie jednak zebrania sprawozdaw­czo-wyborcze są należycie przygotowane. W spółdzielni Siemieniec w powiecie kutnow­skim (woj. łódzkie) doroczne zebranie spra­wozdawczo-wyborcze nie dawało analizy sytu­acji w spółdzielni, ani nie nakreślało zadań na przyszłość, było natomiast naszpikowane ogól­nikową, pseudopolityczną frazeologią. Brak jest niejednokrotnie koordynacji ze­brań. Różne terminy wyznaczają prezydia PRN i POM-y. I tak np. w pow. Ząbkowice (woj. wrocławskie) inny był kalendarz zebrań opra­cowany przez POM i zgoła inny przez prezy­dium PRN. Zdarzają się wypadki, że w do­rocznych zebraniach sprawozdawczo - wybor­czych nie biorą udziału przedstawiciele pre­zydiów PRN i POM. Kampania sprawozdawczo-wyborcza w spół­dzielniach produkcyjnych jest w pełnym toku. Zadaniem instancji partyjnych, a przede wszyst­kim komitetów powiatowych, prezydiów PRN o-raz politycznego i agronomicznego aparatu POM-ów jest wyciągnięcie wniosków z do­tychczasowego przebiegu zebrań sprawozdaw­czo-wyborczych i usunięcie braków i zanie­dbań. Komitety powiatowe, prezydia rad na­rodowych i aparat POM powinny sobie uświa­domić, że dobrze przygotowane i należycie przeprowadzone doroczne zebranie sprawozdaw­czo-wyborcze, to poważny krok naprzód w umocnieniu spółdzielni, w jej oddziaływaniu na mało i średniorolnych chłopów, poważny krok naprzód w walce o socjalistyczną przebudowę wsi. Obowiązkiem KP i wydziałów politycznych POM jest dopilnowanie, by każde zebranie sprawozdawczo-wyborcze było poprzedzone ze­braniem organizacji partyjnej, która powinna samokrytycznie ocenić dotychczasową swoją działalność oraz udział każdego członka partii w umocnieniu spółdzielczej gospodarki i Wy­konywaniu obowiązków statutowych. Organiza­cja partyjna powinna przyjść na ogólne zebra­nie z konkretnymi wnioskami, dotyczącymi dal­szego rozwoju gospodarki zespołowej. Większą niż dotychczas pomoc trzeba oka­zać zarządom spółdzielni w opracowaniu spra­wozdań z całorocznej działalności. Zapewnić, by sprawozdanie przewodniczącego zawierało analizę sytuacji w spółdzielni, by uwzględnia­ło wkład pracy poszczególnych członków i ich rodzin, by podkreślało zalety przodujących lu­dzi i piętnowało nierobów, by omawiało pracę kobiet i młodzieży oraz działalność kulturalną w spółdzielni. W dorocznych zebraniach sprawozdawczo - wyborczych obowiązkowo powinni uczestniczyć przedstawiciele prezydiów PRN oraz POM-ów; ich wystąpienia powinny zawierać samokrytycz­­ną ocenę pomocy udzielanej spółdzielniom, a przede wszystkim sprawozdanie z wykonania umowy zawartej przez POM ze spółdzielnią. Tylko dobrze przygotowane zebranie pobudzi ogół spółdzielców do twórczej dyskusji, stanie się szkołą samorządu spółdzielczego, zmobili­zuje spółdzielców do walki o dalszy rozwój ze­społowego gospodarstwa. Na zebraniach sprawozdawczo-wyborczych nie wolno pomijać sprawy więzi spółdzielców z chłopami gospodarującymi indywidualnie. Trzeba wykazać na przykładach, iż brak więzi spółdzielni z mało i średniorolnymi chłopami gospodarującymi indywidualnie jest szkodliwy dla ruchu spółdzielczości produkcyjnej. Trzeba wykazać na przykładach, że ścisła więź spół­dzielców z pozostałą częścią gromady i wza­jemna pomoc przyczyniają się do zmniejszenia wpływów kułackich, do organizacyjnego, go­spodarczego i politycznego umocnienia spół­dzielni. Doroczne zebrania sprawozdawczo-wyborcze mają poważne znaczenie dla dalszej rozbudo­wy spółdzielczości produkcyjnej. O dalszych możliwościach w tej dziedzinie świadczy fakt, że w województwach poznań­skim i bydgoskim w ostatnich dwóch miesią­cach powstało ponad 140 spółdzielni produk­cyjnych, że istnieje w kraju ponad 3 tysiące ko­mitetów założycielskich. Trzeba więc wykorzystać zebrania sprawo­zdawczo-wyborcze dla zapoznania szerokich rzesz pracujących chłopów z dorobkiem i osią­gnięciami naszych przodujących spółdzielni produkcyjnych. Należy popularyzować przodu­jących ludzi spółdzielni, ich wyniki produkcyjne i metody pracy, ich dostatnie i kulturalne życie. Trzeba organizować masowe wycieczki do przo­dujących spółdzielni, urządzać spotkania spół­dzielców z mało i średniorolnymi chłopami, go­spodarującymi indywidualnie. W pracy propa­gandowej należy lepiej wykorzystać ekipy ru­chu : łączności miasta ze wsią. Zwalczając przejawy oportunizmu i bierności w pracy nad zakładaniem spółdzielni produk­cyjnych, trzeba jednocześnie ściśle przestrzegać zasady dobrowolności, piętnować wszelkie prze­jawy administracyjnego nacisku. W pracy nad budową spółdzielni produkcyjnych trzeba mocne oprzeć się na biedocie wiejskiej jako szczegól­nie zainteresowanej w uspółdzielczeniu wsi. Mobilizując wieś do walki o wzrost produkcji rolnej, o zacieśnienie sojuszu robotniczo-chłop­skiego, pomagając chłopom pracującym indywi­dualnie w rozwoju ich gospodarki — trzeba na wyższy niż dotychczas poziom podnieść pracę nad zakładaniem nowych spółdzielni, jak i nad umacnianiem i rozbudową już istniejących. Trzeba wyjaśniać masom pracujących chłopów, że socjalistyczna przebudowa wsi jest potężną dźwignią rozwoju rolnictwa, warunkiem pod niesienia stopy życiowej ludzi pracy w mieście i na wsi. Wysokie odznaczenia dla pracowników szpitala PCK w Korei (f) Niedawno powróciła z Koreańskiej Republiki Ludowo * Demokratycznej ekipa pracow­ników polskiej służby zdrowia, która stanowiła personel szpita­la Polskiego Czerwonego Krzy­ża w Korei. 30. I. w Minister­stwie Zdrowia w Warszawie od­była się uroczystość dekoracji wysokimi odznaczeniami pań­stwowymi członków personelu szpitala PCK — lekarzy, pielę­gniarek, felczerów i pracowni­ków administracyjnych, którzy w okresie działań wojennych i po zawarciu rozejmu nieśli po­moc ofiarom wojny. Dekoracji dokonał minister* Zdrowia dr Jerzy Sztachelski. Wyraził on odznaczonym imieniu rządu Polskiej Rzeczy­w pospolitej Ludowej podziękowa­nie za ich ofiarną pracę oraz stwierdził, że godnie reprezen­towali w Korei naród polski i polską służbę zdrowia, z hono­rem wypełniając swe zadania. Następnie min. Sztachelski wręczył odznaczenia kilkudzie­sięciu pracownikom szpitala. Krzyż Komandorski Orderu O- drodzenia Polski otrzyma! dy­rektorszpitala — dr Wojciech Wjpjjłmoj Krzyże -Oficerskie — dr dr: W. Barcikowski, J. Ck^M- dr, E. Kowalski, J. Miller, Ste­fania Soniew oraz AL Strumień, Wśród odznaczonych Krzy­żami Kawalerskimi Orderu Od­rodzenia Polski znajdują się m. in.: pielęgniarka operacyjna K. Blauciak, pielęgniarka Jadwiga Szymaniak i Bronisław Zacha­ra — felczer. Złote Krzyże Zasługi przy­znano m. in. przodującym kie­rowcom M. Magierze i W. Spy­chalskiemu oraz magazynierowi szpitala, znanemu literatowi — Andrzejowi Braunowi. Min. Sztachelski podejmował następnie odznaczonych lampką wina. (PAP). DZIŚ W NUMERZE: MAKSYMILIAN OLEff: „Pia­skowa teoria“ zabrzańskich kopalń .SPRAWA“ D2ILASÄ A RZE­CZYWISTOŚĆ JUGOSŁO WIAftSKA _

Next