Trybuna Ludu, listopad 1955 (VIII/303-332)

1955-11-01 / nr. 303

I Pvhll 11 11 Billflll U.« ------Łączcie JÖraL J&. y m W ^ /mm H J®[ 11111 Partii Robotniczej NR 303 (2454) ROK VIII WARSZAWA — WTOREK 1 LISTOPADA 1955 R. WYDANIE F Cena 20 gr O pełne wykonanie zadań br. n pomyślny start do 5 - łatki Realizacja planów października W poniedziałek 3t październi­ka przedstawiciele PAP odwie­dzili kilka zakładów przemysło­wych na Dolnym Śląsku. Oto jak w tych zakładach wygląda realizacja planów IV kwartału h- ■ Załoga Wrocławskiej Fabryki Superfosfatu pomyślnie wy­startowała do realizacji zadań W' IV _ kwartale br. Dyrektor fabryki Schodowski mówi: — Wyprodukowaliśmy w paździer­niku 226 ton superfosfatu ponad pjan. Ale jesteśmy w kłopocie. Nie mamy gdzie magazynować rosnących z dnia na dzień ilo­ści superfosfatu, bo DOKP we Wrocławiu nie podstawia nam wagonów. Tymczasem u nas w magazynach nagromadziło sie już 10 tys. ton superfosfatu n e możemy go wysłać, bo nie mamy wagonów * — Załoga Dolnośląskiej Fa­bryki Krosien w Dzierżoniowie wykonała w październiku br. 5 krosien automatycznych po­rad plan. Cykl produkcyjny krosna skrócony został, w tyra miesiącu o 5 godzin. * Załoga naszych zakładów mówi dyrektor BZPR im. Ii Ar­mii WP w Bielawie, Ziele­­zińsk; — przekroczyła wysofóo zadania miesięczne W.ykończal­­nia dała w październiku 150 tys. metrów tkanin golowych ponad plan, tkalnia — 110 tys metrów tkanin surowych, a za­łogi przędzalni ,cienkoprzędnej i średnioprzędne.i — 7 tys. kg przędzy ponad plan. Naczelny inżynier Zakładów Chemicznych „Wizów“ — Ma.j­chrowski twierdzi, że były co prawda miesiące, w których za­łoga tych zakładów wyproduko­wała znacznie więcej ponad plan,, niż w ub. m„ ale 200 ton kwasu siarkowego ponadplano­wej produkcji październikowej, to dużo, jeśli zważyć, iż w za­kładach przystąpiono do po­ważnych remontów, które w październiku przyhamowały nieco produkcję. Za to dobry start do 5-latki będzie zapew­niony — powiedział inż. Maj­­chrowski * Załoga „Pafawagu" wykonała plan produkcji towarowej za październik w '101-3* proc. Nad­wyżka ta mogłaby być większa — wyjaśnia sekretarz komitetu zakładowego Walendowski — gdyby nie trudności z dostawa­mi materiałów, szczególnie od­lewów z „Konstalu“, resorów do tendrów z huty im. Nowotki w Ostrowcu Świętokrzyskim i maźnic z Poznańskich Zakła­dów Metalurgicznych „Pomet“. Warty naftowców RZESZÓW (kor. wł.). W pla­cówkach przemysłu naftowego zaciągnięto dotychczas 166 wart indywidualnych oraz 465 wart zespołowych. Łącznic na war­tach stanęło 7 tys. naftowców. Realizują oni zobowiązania produkcyjne podjęte niezależ­nie od zobowiązań zawartych w zakładowej umowie zbioro­wej oraz we współzawodnic­twie. jakim odpowiedzieli na apel Centralnej Rady Związ­ków Zawodowych. Załogi kopalnictwa naftowe­go Potok dadzą dodatkowo po­nad plan IV kwartału br. 41.150 kg ropy naftowej, załogi kopalnictwa Równe — 30.300 kg ropy ponad plan, naftowcy z kopalnictwa Sanok — 27.196 kg. załogi kopalnictwa nafto­wego Gorlice wydobędą 6.970 kg ropy ponad plan. zaś naf­towcy z kopalnictwa naftowego Jasło. oprócz ponadplanowej ilości ropy. wyprodukują 5 tys. m. sześć, gazu oraz 2.600 kg gazortny. Równocześnie załogi z rafinerii nafty dadzą ponad plan 21 ton różnych produktów naftowych przedestylowanych. Górnicy naftowi również 54 zobowiązania podjęli ma­jące na celu poprawę warun­ków bezpieczeństwa i pracy na konkretnych higieny odcin­kach, oraz 23 zobowiązania zmierzające do ożywienia pra­cy kulturalno-oświatowej. (c. bł.f Strajk powszechny w Argentynie NOWY JORK (PAP). W no­cy z poniedziałku na wtorek radio nowojorskie podało, że argentyńskie związki zawodo­we postanowiły proklamować w całym kraju strajk pow­szechny. Coraz więcej zagranicznych slalków w porcie gdyńskim GDYNIA. Coraz częstszymi gośćmi w Porcie Gdyńskim są statki bander nadmorskich państw europejskich. Szczegól­ne wiele zawija do Gdyni statków bandery angielskiej, szwedzkiej, norweskiej, ra­dzieckiej, fińskiej, francuskiej, duńskiej, holenderskiej. Coraz częściej także powiewa w por­cie bandera Niemieckiej Re­publiki Federalnej oraz tak odległych — oczywiście drogą morską — europejskich kra­jów jak Grecja, Wiochy oraz. Islandia. (PAP) Pierwszy śnieg 31 października długotrwały okres pięknej pogody — prawdziwie „zło­tej jesieni“ — zakłóciły pierwsze krótkotrwałe opady śniegu. Przelotne opady śnieżne notowa­ne łiyły m. in. w Gdańsku, na He­lu. w Mławie i Gorzowie. Wieczo­rem pierwszy śnieg spadł również v; Warszawie. Opady spowodowane zostały na­pływem nad Polskę chłodnego po­­\v etrza arktycznego. ftnieg oczywi­ści' stopniał, nie pozostawia i ic po sokie śladu. (PAP) DZIŚ W NUMERZE: DOTYCHCZASOWE WYNIKI 1 PERSPEKTYWY REPATRIA­CJI — wywiad z pełnomoc­nikiem Rządu do spraw re­patriacji inż. ZYGFRYDEM SZXEKIEM. BARBARA OLSZEWSKA — Na szlaku staropolskiej stali. BRONISLAW LEWICKI — Na spotkanie XX Zjazdu i VI planu pięcioletniego. A. MARIAŃSKA — Gospodarze Pi£ży. CECYLIA BŁOŃSKA — Dwo­rek poetki ludu. B. WÓJCICKI — Pomost poro­zumienia (Telefonem od wła­snego korespondent „Trybu­ny Ludu“ z Genewy) A. KOZŁOWSKI — Strajk paź­dziernikowo - listopadowy w Królestwie Polskim 1905 r. Wieczornice i zebrania z .okazji 50 rocznicy rewolucji 1905 r. ,Z okazji 50 rocznicy rewolu­cji 1905—1907 roku dzielnicowe i obwodowe komitety Frontu Narodowego organizują w sto­licy wieczornice i zebrania po­łączone z wieczorami arty­stycznymi. Do ostatniego miejsca wy­pełnili salę Domu Słowa Pol­skiego mieszkańcy okolicznych ulic na wieczornicy, zorganizo­wanej przez Dzielnicowy Ko­mitet FN Stare Miasto oraz obwodowe komitety FN 86. 87 i 88. Wspomnieniami z lat 1905 —1907 podzielił się z zebrany­mi uczestnik rewolucji, b. czło­nek SDKPiL, Józef Pozłotko. Tłumnie przybyli także na zebranie, zorganizowane przez obwodowe komitety Frontu Narodowego nr 92 i 100 w Domu Kultury Zw. Zaw. przy ul. Elektoralnej mieszkańcy Mirowa. Serdecznie powitali obecni uczestników walk 1905 — 1907 roku: Feliksa Zimno, Stanisława Brodowskiego, Bro­nisławę Strużyńską, Stefana Wawrzyńczaka i innych. W akademii, zorganizowanej w j nachu Wojewódzkiej Ko­mendy MO, uczestniczyło wielu funkcjonariuszy Milicji Oby­watelskiej, przybyłych wraz ze swymi rodzinami. O walkach rewolucyjnych 1905 r. mówił ich uczestnik Bartłomiej Gó­ralczyk. (PAP) O zwrot wawelskich arrasów List profesorów UW do uczonych kanadyjskich Na Uniwersytecie Warszaw­skim odbyło się ostatnio zebra­nie, podczas którego profesoro­wie tej uczelni wyrazili swój protest przeciwko bezprawnemu przetrzymywaniu w Kanadzie bezcennych naszych zabytków — arrasów i innych skarbów kultury narodowej ze zbiorów wawelskich. Podczas zebrania, którepńu przewodniczył dziekan wydzia­łu filologicznego UW -y? prof. Zdzisław Libera, dyrektor Mu­zeum Na-odowego ^Warszawie — prof. Stanisław Lorentz omówił bezcenną^wartość histo­ryczną i kulturalną oraz koleje losów tych zabytków, które obecn e, zamiast znajdować się w posiadaniu ich prawowitego właściciela :— narodu, polskiego przetrzymywane są w Kanadzie. Uczestnicy zebrania uchwalili tekst listu do profesorów uni­wersytetów kanadyjskich w Ot­tawie, Quebec i Montrealu. W Uście tym naukowcy polscy wyrażają nadzieję, iż kanadyj­scy koledzy poprą ich żądania zwrotu zabytków narodowych. Przeciw przetrzymywaniu pol­skich skarbów narodowych za­protestowali również na spe­cjalnym zebraniu naukowcy 5 wyższych uczelni Gdańska. (PAP) Kierownicy partii i rządu ZSRR na wystąpię „Śląska“ MOSKWA (PAP). 31 paź­dziernika br. w Teatrze Wiel­kim ZSRR w Moskwie odbył się uroczysty koncert z udzia­łem bawiących w stolicy Związku Radzieckiego artystów rumuńskich — G. Georgescu Z. Palli i G. Zebiana. solisty Opery Berlińskiej K, Rema oraz pianisty greckiego G. Te­­malisa. W części drugiej wystąpi! Zespól Pieśni i Tańca „Śląsk“ Wszystkie pieśni i tańce były gorąco oklaskiwane przez pu­bliczność. Po zakończeniu kon­certu obdarowano wykonaw­ców koszami kwiatów. Na występie obecni byli N. A. Bulganin, Ł. M. Kagano­­wicz, A. I. Mikojan, M. G. Pierwuchin, K. J. Woroszytow, Obecny byl również ambasador nadzwyczajny i pełnomocny PRL w Moskwie Wacław Le­­wikowski wraz z pracownika­mi ambasady, Na budowie Kujbyszewskiej Elektrowni Wodnej Siatki pływają już po kanałach żeglownych i ślinach kujbyszewskiego węzła wodnego li a zdjęciu: statek pasażerski „Feliks Dzierżyński“ wychodzi ze śluzy. Foto CAF GENEWA (PAP). Poniedział­kowe posiedzenie ministrów czterech mocarstw rozpoczęło się o godz. 15.00 i trwało z krót­ką przerwą do godz. 19.55. O- bradom przewodniczył minister Dulles. Obrady rozpoczęły się od dy­skusji nad trzecim punktem porządku dziennego, tj. roz­szerzeniem kontaktów między Wschodem a Zachodem. Minister Pinay y7 imieniu rządów trzech mocarstw zachód nich złożył memorandum w tej sprawie. Również minister Mo­­łotow wysunął propozycje rzą­du radzieckiego, dotyczące roz­szerzenia kontaktów między Wschodem a Zachodem. (O- świadczenie min. Mołotowa. propozycje ZSRR i memoran­dum mocarstw zachodnich po­dajemy na str. 2), Oświadczenie min. Pinay’a We Francji — powiedział Pi­nay — z ogromnym zadowole­niem powitano dowody świad­czące, że Związek Radziecki przejawił ostatnio zaintereso­wanie dla swobodniejszej wy­miany kulturalnej. My również wypowiadamy się za rozwojem stosunków handlowych między Wschodem a Zachodem i jeste­śmy przekonani, że spowoduje to korzystne następstwa w dzie­dzinie gospodarczej i psycholo­gicznej. Pinay wymiana oświadczył, że jeżeli handlowa między Francją a ZSRR uległa zmniej­szeniu. to staio .się tak nie z wi­ny Francji, lecz jego zdaniem, w wyniku polityki handlowej krajów Europy wschodniej. Je­śli chodzi o realizowane przez kraje zachodnie ogramczenia w handlu pf-żeż zakaź' Ekspor­towania do Związku Radziec­kiego tżw. artykułów strategi­cznych, to — jak twierdzi Pi­nay — sektor, w którym stosu­je się te ograniczenia jest zbyt wąski, aby można było liczyć na to, iż zlikwidowanie tych ograniczeń doprowadzi do zna­cznego zwiększenia wymiany handlowej. Pinay wypowiedział sie za rozszerzeniem współpracy mię­dzy Francją a ZSRR. Zapropo­nował on utworzenie w stoli­cach Francji i ZSRR ośrodków informacyjnych. do których obywatele obu krajów mieliby swobodny dostęp. Pinay zapro­ponował także rozszerzenie wy­miany dzienników, książek i czasopism oraz ułatwienie ko­respondentem w obu krajach dostępu do źródeł informacji. Rezerwując sobie prawo przedstawienia w późniejszym terminie bardziej sprecyzowa­nych propozycji, Pinay stwier­dzi! w zakończeniu: De’egacjn radziecka wie. że właśnie mój kraj zaznajomił świat zachod­ni z wielką twórczością Turg'e­­niewa, Tołstoja, Dostojewskie­go, Gorkiego, że Francja przy­pisuje ogromne znaczenie no­wej. współczesnej szkole muzy­ki rosyjskiej, że szeroko wyko­rzystuje doświadczania kultury rosyjskiej. Prosiłbym pana Mo­łotowa, by wierzył, że kraj nasz pragnie gorąco przywrócenia tradycyjnych kontaktów, które w przeszłości były tak owocne. Oświadczenie min. Macmillana Szef delegacji brytyjskiej, mi­nister Macmillan również o­­świadęzył, że rząd brytyjski przywiązuje dużą wagę do usu­nięcia barier utrudniających swobodną wymianę handlową między narodami. Zdaniem mówcy. należy realistycznie podchodzić do tego zagadnie­nia; niezależnie cd. tego jaki postęp nastąpi w sprawach przewidzianych w trzecim punk­cie porządku dziennego,. będzie cn jeszcze bardziej pożądany, ó ile zostanie osiągnięty wraz z postępem w sprawach oma­wianych w pierwszych dwóch punktach porządku dziennego. Macmillan zaznaczył, ża jeśli chodzi o rozszerzenie kontak­tów między Anglią a ZSRR -*• postęp na tym polu jest wyraź­ny: zwiększyła się liczba de­legacji, które odwiedziły oda kraje. W Anglii powitał komi­tet do spraw kontaktów 2 ZSRR, organizujący wyjazdy delegacji do ZSRR i finansują­cy te wyjazdy, Jednakże — oświadczył Macmillan — w dziedzinie „wolnych kontak tów“, tak jak je rozum.eją w Anglii, postęp- jest jeszcze nie­wielki. Mówca wyjaśnił, że ma na myśli podróże milionów pry­watnych osób przy przestrzega­niu jedynie minimalnych for­malności. Macmillan powiedział, że główną przyczyną niedostatecz­nego rozwoju stosunków między ZSRR a Anglią jest rzekomo okoliczność, iż w ZSRR istnieje „regulowanie opinii*, Zapowie­dział on, że gdy konferencja przystąpi do szczegółowego o­­mawiania sprawy ' kontaktów, delegacja angielska złoży kon­kretne propozycje dotyczące wymiany kulturalnej. Nawiązując do wymiany han­­•tUows-j Macmillan? podobnie jak Pinay twierdził, że istniejące na Zachodzie ograniczenia handlu z ZSRR „nie odgrywają więk­szej roli“. Utrzymywał on przy 'tym, że winę za niedostateczny rozwój angielsko - radzieckich stosunków handlowych ponosi rzekomo radziecka polityka handlowa. W zakończeniu Macmillan o­­świadczyl, że delegacja angiel­ska gotowa -jest życzliwie roz­patrzyć wszelkie propozycje, które mogą się przyczynić do rozszerzenia handlu światowego. Oświadczenie min. Dullesa Stanowisko delegacji USA wobec 3 punktu porządku dziennego zreferował J. Dul­jes Siany Zjednoczone — oświad Czyi on — podchodzą z nadzie­ją i równocześnie z ostrożnoś­cią do problemu 'dotyczącego środków usunięcia pueszkód na drodze do nawiązań.a swobod­nego kontaktu między państwa­mi i rozwoju handlu międzyna rodowego. Wiem, że w atmos­ferze napięcia nie można od razu doprowadzić do swobod­nych kontaktów7 ’ub normali­zacji handlu, wyjść z tego ale powinniśmy biednego kota. które prowadzi do dalszego braku zrozumiena do braku kontaktów i do napięcia. J. Dulles przypomniał, że zgodnie z porozumieniem osią gniętym przez czterech minist­rów spraw zagran-ęznych w Nowym Jorku konferencja po­winna przekazać komisji eks­pertów7 rozpatrzeń e problemu dotyczącego usunięcia barier oraz nawiązania koronktów, a komisja ta przedstaw sprawo­zdanie do rozpatrzenia minist­rów Delegacja JSA —oświadczy! J Dulles — prost, aby środk' dotyczące kontak. ów7 zostały rozpatrzone z taką samą wiarą i optymizmem, jakie wykazał w l;peu prazydent USA. Przed wyjazdem do Genewy kiedy widziałem Się z prezydentem USA. wyraził en jeszcze, raz na­dzieję, iż naszą. korferencja osiągnie sukces me tylko jeśli chodzi o sprawę zjednoczenia Niemiec w ramach bezpieczeń­stwa europejskiego i o rozbro­jenie, lecz również kiśli chodzi o problem rozwoju kontaktów7 między’ narodami. Dulles oświadczył, że Stany Zjednoczone pragną p .znać lepiej Związek Radziecki i jego naród i spodziewa się, że to nastąpi. Istnieją trwale podsta­wy dla dobrych stosunków między nami — kontynuował on. Jest przecież faktem, „że hi­storia nie zna wypadku, abyś­my wałczyli przeciwko sobie“. Dulles twierdził, że zakłócenie kontaktów między USA a Związkiem Radzieckim było wynikiem posunięć ZSRR. Do­da! on, że w ostatnim czasie stanowisko rządu radzieckiego zmienia się i że wita on to z uznaniem. J. Dulles podzielił problem kontaktów na trzy części: po pierwsze’ — swobodna wymia­na informacji i myśli, po dru­gie •— swobodna wymiana lu­dzi i swoboda w7 dziedzinie tu­rystyki, po trzecie — rozwój handlu między Wschodem a Zachodem. Twierdził on, że na przeszko­dzie wymianie Informacji stoi rzekfimo, jak wyraził się on — „wszechogarniająca cenzura prasy i radia“ w ZSRR, Dla wzmożenia wymiany informa­cja J. Dulles zaproponował, by wznowiono rozpowszechnianie w ZSRR czasopisma w języku rosyjskim „Ameryka“ oraz do­puszczono do rozpowszechniania takiego samego oficjalnego cza­sopisma radzieckiego w USA, rozpowszechniano filmy amery­kańskie w ZSRR i stworzóno w cbu stolicach ośrodki in­formacyjne. Zaproponował on również, by zmieniono kurs rubla. Przechodząc do sprawy wy­miany ludzi J. Dulles oświad­czy): „Grupa działaczy rolni­ctwa radzieckiego odwiedziła USA. a grupa farmerów ame­rykańskich odwiedziła Związek Radziecki. W chwili obecnej podróżuje po USA grupa ra­dzieckich działaczy w dziedzi­nie budownictwa i grupa dzien­nikarzy radzieckich. Dwaj wybitni muzycy ra­dzieccy zostali zaproszeni do USA, jeden z nich już przy­był. Ustosunkujemy się życz­liwie do takich wizyt w stop­niu, w jakim wizyty te są z korzyścią dla obu krajów. Należy mieć nadzieję, że wza­jemne wizyty obywateli ra­dzieckich w USA i obywateli amerykańskich w ZSRR będą coraz częstsze i liczniejsze“ cję, Dulles złożył także propozy­by radzieckie samoloty swobodnie lądowały na lotni­sku w pobliżu Nowego Jorku, zaś sagaoloty amerykańskie — na lotnisku w pobliżu Mo­skwy. Mówiąc o rozwoju handlu, Dul'es twierdził, ze przyczyną znikomych obrotów handlo­wych między Wschodem a Za­chodem nie jest rzekomo dy­skryminacja ze strony krajów zachodnich, lecz — jak się wyraził — brak zainteresowa­nia ze strony Związku Ra­dzieckiego. Dulles zapytał, czy Związek Radziecki gotów jest obecnie rozszerzyć swój eks­port i tym samym przyczynić się di rozszerzenia handlu z Zachodem, a jeśli tak, to jakie tow7ary mogą być do­starczane Dulles dodał, że przed 'wy­jazdem do Genewy poczynił po naradach z szefami odpo­­wiedn ch departamentów od­powiednie kroki w kierunku stopniowego uproszczenia pew­nych procedur dotyczących eks­portu do krajów „bloku ra­dzieckiego“. Zdaniem Dullesa m ało to na celu „ułatwienie rozwoju handlu międzynarodo­wego“. Następnie ministrowie pos'a­­nowiii utworzyć komisję ckspei tów, która Rozpocznie pracę środę 2 listopada i po przedy­w skutowaniu memorandum trzech mocarstw oraz propozycji dele­gacji radzieckiej przedstawi w dniu 10 listopada odpowiednie wnioski. S. W skład tej komisji weszli: Winogradów (ZSRR). W. Jackson (Stany Zjednoczone) H. Hohler (W. Brytania) i J­­Baillou (Francja). Konferencja wraca do pierwszego punktu porządku dziennego Następnie po przerwie mini­strowie powrócili do dyskusji nad pierwszym punktem po­rządku dziennego, Minister Molotow zapropo­nował. aby na dyskusję nad problemem Niemiec zaproszono przedstawicieli NRD i NRF. Dulies, Pinay i Macmillan wypowiedzieli się przeciwko propozycji delegacji radzieckiej, aby zaprosić przedstawicieli NRD i NRF do udziału w dy­skusji nad problemem Niemiec. Ministrowie trzech mocarstw za. chodnich oświadczyli, że sprze­ciwiają się zaproszeniu przed­stawicieli NRD ponieważ rzą­dy mocarstw zachodnich nie u­­znają rządu NRD W. M. Molotow podkreślił, że stanowisko przedstawicieli mo­carstw7 zachodnich jest bezpod­stawne. Mówi się nam — po­wiedział on, —- że USA, Fran­cja i W. Brytania nie uznają NRD i dlatego nie można za­prosić jej , przedstawicieli. Jed­nakże co innego gdy takie lub inne państwo nie chce uznać drugiego państwa, a co innego — realna sytuacja w7 państwie o które chodzi. Sprawia polega na tym, że ta część narodu nie­mieckiego, która zamieszkuje NRD uznaje, i popiera rząd Niemieckiej Republiki Demo­kratycznej Mołotow7 przypomniał. że pewne państw7a również długo nie uznaw7ały ustroju radziec­kiego, rządu radzieckiego, lecz życie zmusiło je do pójścia in­ną drogą. Rząd w każdym kra­ju wybierany jest nie z woli państw obcych, lecz z woli na­rodu danego kraju i należałoby się z tym Uczyć również obec­nie. gdy chodzi o Niemiecką Republikę Demokratyczną. Szef delegacji radzieckiej wskazał także, iż na lipcowej konferencji szefów rządów me odrzupeno propozycji przęwod­­n lezącego Rady Ministrów ZSRR N. A. Bulganina lecz postanowiono, że ministrowie spraw zagranicznych mogą przeprowadzić w7 związku z o­­mawianą sprawą wszelkie kro­ki, które uznają za pożądane w sprawie udziaiu innych zainte­resowanych stron, lub konsul­towania się z nimi. Minister Mołotow podkreślił następnie, że należy wysłuchać opinii narodu niemieckiego w czasie dyskusji nad rozwiąza­niem kwestii niemieckiej. Sta­nowisko delegacji trzech mo­carstw7 zachodnich, które nie chcą dopuścić do tego, oznacza, że odmawiają one narodowi niemieckiemu prawa wypowie­dzenia swej opinii w tej ży­wotnej d!a niego kwestii. Jednakże trzej ministrowie zachodni odrzucili propozycję delegacji radzieckiej i wyrazili pogląd, że należy wysłuchać jedynie i tylko przedstawicieli NRF. Minister Mołotow ^świadczył że ZSRR wypowiada się za udziałem na równych prawach przedstawicieli obu państw niemieckich i fakt, że konfe­rencja nie ustosunkowała się pozytywnie do, sprawy zapró­sz,enia przedstawicieli NRF nie może nie odbić NRD i się negatywnie na dyskusji nad problemem niemieckim'. Stano­wisko mocarstw zachodnich w tej kwestii — oświadczył mi­nister Mołotow — zostanie nie­wątpliwie odpowiednio ocenio­ne w7 Niemczech — jako nie odpowiadające dobru sprawy Następnie minister Mołotow złożył oświadczenie w sprawie bezpieczeństwa europejskiego i przedstawił konferencji pro­jekt układu o bezpieczeństwie w Europie. (Oświadczenie min. Mołotowa podajemy poniżej). że Minister Macmillan zapewnił, przedstawiciele mocarstw zachodnich uważnie przestu­diują oświadczenie W. M. Mo­­łotowa oraz złożone przez niego propozycje. Doda! on, że prag­nąłby otrzymać propozycje de­legacji radzieckiej w kwestii zjednoczenia Nienrec. J. F. Dulies przyłączył się do słów7 Macmillana. że W. M. Molotov/ oświadczył, zdaniem delegacji radziec­kiej ministrowie powinni doko­nać wymiany poglądów7 na temat złożonych przez delega­cję ZSRR w7 poniedziałek pro­pozycji. a następnie delegacja radziecka zamierza wypowie­dzieć się również bezpośrednio na temat Niemiec. Na tym poniedziałkowe po­siedzenie zakończyło się. Na­stępne posiedzenie odbędzie się 2 listopada. * (Komentarz z Genewy pióra naszego specjalnego wysłannika B. Wójcickiego na temat ra­dzieckich propozycji w sprawie bezpieczeństwa europejskiego za, mieszczamy na str. 6). W GENEW Dyskusja nad zacieśnieniem kontaktów ^Wschód — Zachód NOWE PROPOZYCJE RADZIECKIE W SPRAWIE BEZPIECZEŃSTWA W EUROPIE Wniosek Mołotowa o zaproszenie przedstawicieli NRD i NRF — odrzucony Oświadczenie min. Mołotowa w sprawie bezpieczeństwa w Europie Panie przewodniczący! Dokonaliśmy wymiany poglą­dów na temat propozycji Zwązku Radzieckiego w7 spra­wie stworzenia systemu bez­­p:eczeństwa zbiorowego w7 Eu­ropie, a także w sprawie odpo­wiedniej propozycji Francji, W. Brytanii i USA. Ta wymia­na poglądów7 wykazała, że u­­czestnicy konferencji nie osią­gnęli joszcze koniecznej zgod­ność» stanowisk w tej donio­słej kwestii, jaką jest problem zapewnienia bezpieczeństwa w7 Europ'e. Mimo, że wszyscy u­­czestiiicy konferencji oświad­czyli. że dążą do szukania wspólnych dróg do rozwiąza­nia tęgo zadania, to jednak ujawniły się różnice w7 podej­ściu dó takiego rozwiązania. Rząd radziecki uw7ażał i u­­w7aża nadal, że sprawie utrwa­lenia pokoju w Eurcple słu­żyłby najlepiej taki system bez­pieczeństwa w7 Europie, w któ­rym uczestniczyłyby wszystkie państwa europejskie pragnące ’ego udziału, niezależnie od ich ustroju społecznego i państwo­wego. jak rówrreż Stany Zjed­noczone. Rząd ZSRR jest prze­konany, że ta właśnie droga, droga połączenia wysiłków państw europejskich, a nie d-oga utrzymania ugrupowań militarnych, może zapewnić trwałe gwarancje pokojowego rozwoju narodów Europy. Mimo. że nie osiągnęliśmy jeszcze koniecznego porozumie­nia w tej sprawę, delegacja radziecka nadal jest zdania, że możliwości osiągnięcia na na­szej konferencji pozytywnych rezultatów w sprawie bezpie­czeństwa europejskiego nie są jeszcze wyczerpane Delegacja radziecka proponu­­je omówienie sprawy możliwo­ści zawarcia ukiadu o bezp e­­czeństwie w Europe z udzia­łem początkowo węższego krę­gu zainteresowanych państw. Jak wiadomo, uzgodnione przez izefów rządów czterech, mo­carstw dyrektywy polecają roz­patrzenie różnych propozycji zmierzających do osągnięeia bezpieczeństwa łączwe z paktem europejskiego, o bezp e­­czeństwie dla Europy, jak i „dla części Europy“. Poruszając tę sprawę rząd radziecki bierze pod uwagę te konstruktywne propozycje, jakie były wysunię­te na genewskiej konferencji szefów rządów czterech mo­carstw m. in. przez pre­miera W. Brytanii pana E- dena. Uwzględniamy również propozycje trzech mocarstw, przedstawione na obecnij kon­ferencji. Jeśli chodzi o krąg państw — uczestników takiego układu o bezpieczeństwie w Europie, proponujemy, aby jego uczest­nikami były cztery mocarstwa — ZSRR, USA, Francja, W. Brytania, jak również wszyscy inni uczestnicy zarówno Unii Zachodnio - Europejskiej, jak Układu Warszawskiego, tym Niemiecka Republika Federal­na i Niemiecka Republika De­mokratyczna. Rząd radziecki zgadza się także, aby uczestnikami układu były również inne państwa t­­uropejskie, które zechciałyby się do niego przyłączyć, np. Jugosławia i Dania. Nasuwa się, rzecz jasna, pro­blem dotyczący charakteru zo­bowiązań, jakie mogłyby pod­jąć państwa uczestniczące w układzie o bezpieczeństwie w Europie. Naszym zdaniem, główne zobowiązania tych państw powinny być następu­jące; _ Powstrzymywać : się od U stosowania wobec siebie siły zbrojnej i rozwiązywać wszystkie spory,, które mogły­by wyniknąć między uczestni­bkami układu, drogą pokojową; udzielać sobie pomocy, w tym wzajemnej zbrojnej w wypadku, pomocy .jeżeli którykolwiek z uczestników u­­kładu padnie ofiarą napaści w Europie; ,, przeprowadzać wzajemne U- konsultacje między uczest­nikami układu, zarówno zwią­zane z zobowiązaniami przewi­dzianymi w punkcie „a“, jak z zobowiązaniami dmi w punkcie ,.b“;przewidziany­ utworzyć zgodnie ze spe­cjalnym porozumieniem u­­czestników układu organ (lub organy) w celu przeprowadza­nia wyżej wskazanych kon­sultacji, jak również w celu po­dejmowania innych kroków, które mogą okazać się niezbędne w związku z realizowaniem przez państwa 'zobowiązań wy­nikających z układu. Wnosząc tę propozycję rząd radziecki wychodzi oczywiście z założenia, że w następnym okresie, istniejące układy i po­rozumienia (Blok Atlantycki, Unia Zachodnio-Europejska. U- kiad Warszawski) powinny stracić moc, a utworzone na ich podstawie ugrupowania woj­skowe powinny być rozwiąza­ne. Jednakże obecnie w związ­ku z niniejszą propozycją do­tyczącą układu o bezpieczeń­stwie w Europie rząd radziec­ki nie proponuje żadnych kon­kretnych warunków w spra­wie terminu ważności te­go układu . oraz zastąpie­nia go przez układ ogól­noeuropejski. Uważamy za możliwe ograniczyć się do po­wołania się w układzie na to, że będzie on funkcjonował do­póty, dopóki nie zostanie za­stąpiony przez inny szerszy u­­kład o bezpieczeństwie europej­skim. który będzie przewidy­wał zastąpienie istniejących, u­­kładów i porozumień. Rząd radziecki wychodzi również z założenia, że zawar­cie układu nie powinno naru­szać zobowiązań państw — je­go uczestników, które wynika­ją z istniejących układów i po­rozumień, co należałoby wy­raźnie zastrzec w tekście ukła­du. (Dokończenie na str. 2)

Next