Żołnierz Wolności, luty 1968 (XIX/27-51)
1968-02-01 / nr. 27
Podnoszenie kultury rolnej - pierwszym i naczelnym zadaniem wszystkich organizacji pracujących na wsi Przemówienie Wł. Gomułki na naradzie gospodarzy terenu Na wstępie Władysław Gomułka przypomniał, że podobnie jak i tym razem, problemy rolnictwa zajmowały czołowe miejsce na wszystkich poprzednich dorocznych tego typu naradach. Jest to w pełni uzasadnione ze względu na wagę rolnictwa w naszej gospodarce i w działalności rad narodowych, zwłaszcza szczebla powiatowego. Obecna narada odbyła się w kilka miesięcy po IX Plenum KC PZPR, które posiada szczególnie ważne znaczenie dla rozwoju rolnictwa w Polsce. W ramach realizacji uchwał tego Plenum, które za jedno z najważniejszych zadań uznało pełne wykorzystanie każdego hektara ziemi Sejm przyjął ostatnio 3 ustawy: o scalaniu i wymianie gruntów, o przejmowaniu gospodarstw chłopskich w zamian za rentę oraz o przymusowym wykup'e ziemi źle gospodarujących gospodarzy. Bezpośrednim, głównym realizatorem tych ustaw — podkreślił I sekretarz KC — będą przede wszystkim powiatowe rady narodowe. Rady narodowe — nie będą rzecz jasna, osamotnione przy rozwiązywaniu różnych problemów wynikających z realizacji wypomnianych uchwał. Sprawy rolnictwa znajdują się bowiem w centrum uwagi wielu organizacji; pracują nad tymi zagadnieniami przede wszystkim nasza partia i ZSL. Na froncie rolnictwa pracują Kółka Rolnicze — wielka organizacja samorządu chłopskiego, która ma za zadanie przede wszystkim podnoszenie kultury rolnej. Działa też gminna spółdzielczość, działa służba rolna. Wszystkie te organizacje i ogniwa, każde na swoim polu, zmierzają w jednym kierunku — podniesie (OMÓWIENIE) nia na wyższy poziom naszej gospodarki rolnej. Istota IX Plenum KC PZPR oraz wspomnianych ustaw sejmowych sprowadza się do pełnego zagospodarowania każdego hektara ziemi i wykorzystania jego rezerw produkcyjnych. Trzeba sobie jeszcze raz uświadomić, co mamy na myśli pod pojęciem tych rezerw. Nie są one przecież wielkością stałą. Rezerwy nieustannie zmieniają, się, po wykorzystaniu starych powstają nowe, rosną w miarę stwarzania nowych możliwości produkcyjnych, przede wszystkim poprzez wykorzystanie osiągnięć nauki i nowoczesnych środków produkcji jakich przemysł państwowy dostarcza rolnictwu. W niedalekiej przeszłości mieliśmy mało nawozów mineralnych, środków chemicznych, kwalifikowanego ziarna siewnego, sadzeniaków; rolnictwo dysponowało niewielką ilością maszyn rolniczych. W takiej sytuacji rezerwy produkcyjne w gospodarce rolnej nie stanowiły tak ważnego problemu jak obecnie. Dziś, kiedy produkcja wspomnianych i innych środków dla rolnictwa niepomiernie wzrosła, a plany na najbliższe lata przewidują dalszy poważny ich rozwój, rosną również możliwości wykorzystania rezerw produkcyjnych rolnictwa. Coraz szersze stosowanie w praktyce rolniczej nowych środków, nowych zdobyczy i osiągnięć nauki musi iść w parze ze stałym podnoszeniem kultury rolnej producenta, jego kwalifikacji. Tak powinno być i w wielu wypadkach tak się dzieje. Obserwujemy jednak niekorzystne zjawisko dużego zróżnicowania w poziomie kultury rolnej, w wykorzystaniu możliwości stosowania nowoczesnych środków produkcji i wT przezwyciężaniu występującego jeszcze w niektórych rejonach konserwatyzmu. Podnoszenie kultury rolnej — podkreślił mówca — jest obecnie pierwszym i naczelnym zadaniem rad narodowych, służby rolnej, Kółek Rolniczych oraz innych organizacji pracujących na wsi. Kulturę rolną, kontynuował mówca, trzeba wdrażać różnymi środkami, przede wszystkim zaś przez masowe szkolenie i propagowanie nowoczesnych sposobów gospodarowania. Tam gdzie zachodzi potrzeba, należy ją również wprowadzać środkami administracyjnymi. Po IX Plenum KC PZPR skierowano bezpośrednio do gromad i wsi tysiące specjalistów rolnych, aby zapoznali się z aktualnym stanem gospodarki, możliwościami jej poprawy, wykorzystaniem rezerw. W niektórych powiatach w oparciu o zgromadzone dane sporządzono odpowiednią dokumentację dla długofalowego działania. Są to pożyteczne inicjatywy. Zdaniem W. Gomułki dyskusja na naradzie nie dała jeszcze pełnego obrazu jak przebiega w całym kraju ta praca po IX Plenum, jak przebiega zwłaszcza drugi jej etap — wcielanie w życie tego, co specjaliści rolni uznali za słuszne i konieczne. Wnioski skierowane do realizacji muszą być dokładnie zbadane i w pełni ekonomicznie umotywowane. Główne zadanie wszystkich powiatów, zwłaszcza rolniczo słabych, sprowadzają się do tego, aby możliwie w jak największym stopniu wykorzystywać rezerwy bez dodatkowych nakładów, przede wszystkim więc przez podnoszenie kultury rolnej. Podnoszenie produkcji we wsi do poziomu przodujących gospodarstw, nie jest jakimś pustym hasłem, ale konkretną, realną możliwością, co wynika jasno choćby z licznych faktów, które świadczą, że gospodarujący w tych samych warunkach glebowych i klimatycznych rolnicy osiągają efekty produkcyjne o rozpiętości wynoszącej nieraz nawet kilkadziesiąt procent. I sekretarz KC zwróci! uwagę na poważne dysproporcje występujące w poziomie gospodarstw wiejskich, podkreślając szczególną wagę dla produkcji towarowej najliczniejszych jednostek o średniej wielkości wytwarzania oraz potrzebę podciągnięcia gospodarstw najsłabszych. Wł. Gomułka szeroko omówił następnie znaczenie trzech podjętych ostatnio przez Sejm uchwał, których realizacja przyczyni się do pełnego wykorzystania ziemi. Znaczną część swego przemówienia Wł. Gomułka poświęcił sprawom gromadzkiej służby rolnej, a także poruszył niektóre problemy kontraktacji oraz skupu zbóż. W zakończeniu Władysław Gomułka wyraził nadzieję, że praca jaka zostanie przeprowadzona przez rady narodowe, Kółka Rolnicze, spółdzielczość i przez partie polityczne dla realizacji uchwał IX Plenum KC, jak też dla wprowadzenia w życie ostatnich ustaw sejmow7ych — przyczyni się do dalszego wzrostu produkcji rolnej w przyszłym roku. PODSTAWOWE PROBLEMY działalności rad narodowych DOKOŃCZENIE ZE STR. właścicieli za renty. Sprawy te pórusul Stanisław Wtorek z Choszczna przedstawiając równocześnie środki jakie podjęły miejscowe władze, ażeby pomoc rodnikom, którzy rokują nadzieje, że potrafią podnieśó poziom gospodarowania. Zmierza do tego m. in. podpisywanie dwustronnych umów między prezydiami gromadzkich rad narodowych a rolnikami potrzebującymi pomocy. O podobnych zagadnieniach mówił Jarosław Pawlicki z Wolsztyna. Przedstawił on dotychczasowe wyniki powiatu w zagospodarowaniu gruntów i trudności z tym związane. Gospodarz powiatu Łódź — Zygmunt Drzewiecki, uwzględniając specyfikę terenów podmiejskich, znaczną część swojej wypowiedzi poświęcił programowi rozwoju bazy warzywniczo-ogrodniczej dla m. Łodzi, Kolejnym tematem był rozwój usług produkcyjnych dla rolnictwa i zadania, jakie " w tej dziedzinie przypadają gminnej spółdzielczości, POM-om i Kółkom Rolniczym. Szeroko mówił o tym Franciszek Ty gadło z pow. Wrocław. Podkreślił on znaczenie rady narodowej jako koordynatora w tym zakresie. Koordynacja ta powinna obejmować takie usiugi, jak obrót towarowy, mechanizacja, chemizacja, budownictwo, remonty itp. W licznych wystąpieniach wskazywano na czynniki, które pośrednio mają poważny wpływ na realizację podstawowych założeń programu rozwoju produkcji rolnej. Są to sprawy związane z aktywizacją małych miast i miasteczek, które w coraz szerszym stopniu powinny stanowić zaplecze usługowo-handlowe dla rolnictwa. Problemy te znalazły wyraz w wystąpieniach dotyczących ra. in. rozwoju rzemiosła, drobnych zakładów przemysłu terenowego itp., wiążą się one z rozwojem komunikacji i — co za tym idzie — ze zwiększeniem tempa budowy i renowacji dróg lokalnych, zwłaszcza w czynach społecznych. Podkreślano konieczność popierania inicjatyw w tym zakresie,, zwłaszcza GRN. Tymi tematami zajęli się m. in. Jan Twaróg z Miechowa, Henryk Bąkowski z Piotrkowa Trybunalskiego oraz Tadeusz Kusowski z Końskich. * Ten ostatni omówił szeroko problemy koordynacji terenowej, stosunku spółdzielczości pracy i zaopatrzenia do terenowych rad narodowych oraz oddziaływania rad narodowych na spółdzielczość, która ma duży wpływ na kształtowanie oblicza gospodarczego powiatu czy miasta i ma poważny wkład w dochody budżetu rady. Poruszono też zagadnienie dotyczące rozwoju bazy paszowej w oparciu o lepszą gospodarkę na użytkach zielonych, a w związku z tym zagadnienie budowy i konserwacji urządzeń melioracyjnych. Na ten temat wypowiedzieli się — m. in. Stanisław Hodowany ze Złotoryji oraz Władysław Pająk ze Sławna. Probłem hodowli w, powiązaniu z rozwojem bazy paszowej poruszyli Zenon Śmigielski ze Strzelec Krajeńskich, podkreślając potrzebę prowadzenia pracy organizatorsko-instruktażowej wśród rolników oraz Tadeusz Sadkowski z Wyżyska, który omówił równocześnie zagadnienie stosowania bodźców ekonomicznych w rozwoju hodowli, Podobne sprawy były treścią wystąpienia Mieczysława Lewickiego ze Środy Śląskiej. Dyskutanci wskazywali, że wykonanie zadań planu gospodarczego zależy przede wszystkim od zaangażowania wszystkich radnych —• członków resortowych komisji; łączy się to z umocnieniem rady, jako gospodarza terenu, a w tym oczywiście prezydiów rad narodowych. Poważną rolę w tym zakresie przypisuje się m. in. poprzedzaniu plenarnych posiedzeń prezydiów rad spotkaniami członków prezydium z przedstawicielami PZPR i ZSL, Komitetu Frontu Jedności Narodu i innych organizacji społecznych działających w terenie. Zaakcentował ten problem Franciszek Zygadio z pow. Wrocław, pokazując na przykładzie swego powiatu, że spotkania takie umacniają wśród aktywu wiejskiego poczucie odpowiedzialności za rozwiązywanie spraw, które były z nimi konsultowane. Mówca podniósł również sprawę rozliczenia się rad narodowych ze społeczeństwem z realizacji wniosków obywateli, które wysunięte zostały w toku ubiegłej kampanii wyborczej. Dwudniowa narada przyniosła obfity plon. Wnioski i dezyderaty zgłaszano nie tylko bezpośrednio z trybuny. Wpływały one również w formie pisemnych materiałów i dokumentów składanych w sekretariacie narady. Jak będą one załatwiane? Odpowiedź na to daje zarządzenie prezesa Rady Ministrów wydane przed zakończeniem narady. Określa ono tryb rozpatrywania i załatwiania tych wniosków. Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych URM sporządzi ewidencję wniosków i w ciągu 20 dni przekaże je zainteresowanym ministrom, kierownikom centralnych urzędów i prezydiom wojewódzkich rad narodowych. Jeżeli wnioski wymagają jedynie wyjaśnienia, właściwi adresaci bezzwłocznie mają udzielić odpowiedzi wnioskodawcom. Propozycje uznane przez ministrów za słuszne muszą być załatwione w terminie nie przekraczającym 2 miesięcy. W tym samym terminie wejdą pod obrady Komisji Rady Ministrów do spraw Prezydiów Rad Narodowych te wnioski, które wymagać będą wydania przepisów ustawodawczych. Nie mogą bez odpowiedzi pozostać także pronozycje, których realizacja będzie niesłuszna lub wręcz niemożliwa. Wnioskodawca w ciągu najbliższych 2 miesięcy uzyska uzasadnienie takiego stanowiska. 2 ŻOŁNIERZ WOLNOŚCI Rezolucjo IV Zjazdu ZMS w sprawach międzynarodowych Najwyższym dobrem całej ludzkości jest'trwały pokój, wszechstronny postęp Oraz poszanowanie praw wszystkich narodów — głosi m. in. rezolucja. Te nadrzędne cele ogólnoludzkie stanowią kamień węgielny polityki zagranicznej PRL złączonej więzami proletariackiej solidarności, przyjaźni i współpracy z pozostałymi krajami socjalistycznymi. IV Zjazd ZMS przesyła młodzieży bratnich krajów socjalistycznych serdeczne, gorące pozdrowienia od młodzieży polskiej. Szczególnie gorące, przyjacielskie pozdrowienia przesyłamy budującej komunizm młodzieży ZSRR, młodzieży CSRS i NRD — bratnich krajów sąsiadujących z Polską. Ślemy najgorętsze i braterskie pozdrowienia bohaterskiej młodzieży Wietnamu. Wyrażamy naszą pełną solidarność z jej walką. Łączymy się uczuciami solidarności z młodzieżą narodów Azji, Afryki, Ameryki Łacińskiej, które toczą swą słuszną walkę o zrzucenie jarzma kolonializmu i neokolonializmu. Najlepsze pozdrowienia ślemy Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej. Na IX Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Sofii pragniemy spotkać się w atmosferze wzajemnego zrozumienia z młodymi ludźmi różnych krajów, aby umacniać jedność, solidarność, pokój i przyjaźń. Ostatnie wydarzenia ,w. różnych rejonach świata świadczą o wzroście ekspansywności i ągręsyyyrłoąci, imperializmu Stanów ■ Zjednoczonych i jego europejskiej awangardy — zachodnioniemieckiego rewanżyzmu oraz innych sił światowego wstecznictwa. Damagamy się położenia kresu agresji izraelskiej przeciw miłującym pokój i wolność narodom arabskim przez wycofanie wojsk Izraela ze wszystkich terenów okupowanych — w myśl zasady, że agresor nie może korzystać z owoców swej agresji. Rezolucja potępia narastanie tendencji odwetowych i rewanżystowskich w NRF oraz uporczywe próby zawładnięcia bronią nuklearną przez Bundeswehrę. Godny oburzenia i napiętnowania — stwierdza ona — jest system wychowania młodzieży w NRF, który wypacza umysły i charaktery młodych ludzi, wpajając im ducha nacjonalizmu i odwetu. Równie ostro potępia rezolucja faszystowski reżim „czarnych pułkowników” w Grecji, domagając się uwolnienia więźniów politycznych i przywrócenia swobód obywatelskich w tym kraju. Rezolucja zwraca się do młodzieży świata z gorącym apelem o umacnianie jedności w walce przeciwko imperializmowi — o wolność i niepodległość narodów, o demokrację, postęp i pokój! Sercem i myślą związani z Partią czynem budujemy socjalizm Skrót uchwały IV Zjazdu ZMS Jesteśmy Związkiem Młodzieży Socjalistycznej — głosi m. in. uchwała — działamy pod ideowym i politycznym kierownictwem PZPR — marksistowsko-leninowskiej awangardy polskiej klasy robotniczej i narodu polskiego, która urzeczywistniła marzenia wielu pokoleń i wytyczyła perspektywy budowy socjalizmu w naszym kraju. Socjalizm stał się dziś rzeczywistością naszego pokolenia. Rzeczywistością, w której urodziliśmy się i wychowujemy, kształtujemy swoje poglądy i postawy, urzeczywistniamy nasze młodzieńcze ideały i wnosimy coraz pełniejszy wkład w tworzenie przyszłości każdego z nas, a tym samym całego narodu. Mamy pełną świadomość, że zależy ona w dużej mierze od nas samych, od tego jak potrafimy włączyć się w zadania socjalistycznego budownictwa wytyczane przez Partię. Jesteśmy bowiem pokoleniem, dla którego umiłowanie naszej ojczyzny nieodłącznie kojarzy się z socjalizmem. My, członkowie ZMS, wraz z bratnimi organizacjami: ZMW, ZHP, ZSP i Kołami Młodzieży Wojskowej, pragniemy swą pracą i nauką coraz lepiej i wszechstronniej pomnażać dorobek Polski Ludowej. IV Zjazd Związku Młodzieży Socjalistycznej uznaje, że naczelnym celem działalności wychowawczej naszego Związku jest. wychowanie młodego pokolenia komunistów, żarliwych patriotów socjalistycznej ojczyzny, ludzi sercem i umysłem związanych z partią, głęboko ideowych, czynnie zaangażowanych w budownictwie socjalizmu w Polsce. Głębokiemu oddaniu sprawie partii i socjalizmowi musi towarzyszyć na co dzień manifestowanie swojej postawy i poglądów. Członek organizacji powinien propagować idee socjalizmu i politykę partii w swoim środowisku, powinien również przeciwstawiać się poglądom obcym ideowo - politycznie. Głębokiej świadomości ideowo - politycznej ZMS-owca musi w każdej sytuacji towarzyszyć właściwy stosunek do zadań stawianych przez partię i umiejętność przekładania tych zadań na codzienny obowiązek każdego z nas, realizowany w miejscu pracy i nauki, na obowiązek umacniania obronności kraju. Obowiązek ten członek ZMS powinien pojmować jako chęć współzawodni. czepia, o lepsze„wyęjki w pracy i nauce, jako ambicję przodowania. Hasło: Socjalizm buduje się czynem, musi towarzyszyć wszystkim poczynaniom organizacji. O roli i autorytecie Związku w społeczeństwie — stwierdza dalej uchwała — decyduje praca we wszystkich środowiskach, a szczególnie wśród młodzieży robotniczej. Krytycznie oceniając dotychczasowy ilościowy rozwój Związku w środowisku młodzieży pracującej, Zjazd stwierdza, że konieczny jest dalszy i dynamiczny rozwój Związku wśród młodych robotników i młodej kadry inżynieryjno-technicznej. Zjazd zaleca nowo wybranemu Zarządowi Głównemu skoncentrowanie uwagi na programie i organizacyjnym umacnianiu Związku we wszystkich zakładach przemysłowych. Uchwała wskazuje, że organizacje zakładowe ZMS powinny: skupić swą uwagę na problemach adaptacji społeczno-zawodowęj nowo zatrudnionych, na sprawach wzrostu kwalifikacji zawodowych i społecznych młodych robotników, problemach stażystów, absolwentów szkół; pełniej i skutecznie reprezentować szeroko pojęte interesy całej młodzieży i bronić jej praw; wyrabiać u młodych pracowników nawyki dyscypliny pracy; podejmować przedsięwzięcia służące integracji młodzieży uczącej się z robotniczą. Uchwała stwierdza, że ZMS będzie wspólnie współdziałał ze związkami zawodowymi, włączając się do realizacji uchwały VI Kongresu Zw. Zaw. w sprawach młodzieży. Kierunki i formy pracy organizacji . robotniczych ZMS muszą wynikać z zadań postawionych przez VII i X plenarne posiedzenie KC Partii. Przypominając, że nowoczesny przemysł stwarza zapotrzebowanie na kadry wysoko kwalifikowane, uchwała podkreśla, że miernikiem roli i autorytetu człowieka w zakładzie pracy i w całym społeczeństwie sa obok jego społecznego zaangażowania wysokie kwalifikacje zawodowe. Dlatego też hasło; „ZMS-owiec — przodującym fachowcem” stać sie musi codzienną praktyką. Zagadnienie kwalifikacji zawodowych, zgodnych z potrzebami kraju powinno być traktowane przez młodych robotników, uczniów i studentów jako zadanie społeczne. Zasada ta musi lec także u podstaw pracy wychowawczej ZMS w szkole i na uczelni wyższej. Bowiem dobry uczeń, dobry student, to w najbliższej przyszłości dobry pracownik, dobry fachowiec. Rozwijając wszechstronny program wychowawczy — głosi dalej uchwała — stawiając przed każdym członkiem system wysokich wymagań i obowiązków, Związek musi pamiętać o swoim ważnym zadaniu, jakim jest reprezentowanie interesów młodzieży. Za najpilniejsze do realizacji kwestie Zjazd uważa m. in. podjęcie dalszych kroków w kierunku zaspokajania potrzeb mieszkaniowych młodych i ofensywniejsze działanie na rzecz BHP. Działalność organizacji w środowisku młodzieży uczącej się powinna służyć przygotowaniu uczniów i studentów do życia i pracy w socjalistycznym społeczeństwie — podkreśla uchwała. Za podstawowe zadanie Związku w tej dziedzinie Zjazd uważa kształtowanie rzetelnego stosunku do nauki i obowiązków ucznia i studenta. Dobre przygotowanie do zaangażowanego, twórczego udziału w życiu społeczeństwa wiąże się z koniecznością ściślejszej więzi młodzieży szkolnej i akademickiej, z życiem i pracą młodzieży pracującej. Szczególnie ważne w środowisku młodzieży uczącej się jest pogłębianie pracy ideowo-politycznej. Zjazd stwierdza w uchwale, że całej pracy wychowawczej Związku musi towarzyszyć pełna i wielokierunkowa działalność w dziedzinie organizowania wolnego czasu młodzieży, upowszechniania dóbr kultury, sportu i turystyki, piosenki i kulturalnej rozrywki. Należy popierać i upowszechniać dalsze inicjatywy budowy prostych urządzeń sportowych pod hasłem: „Uprawiamy sport na wybudowanych przez siebie boiskach”. Równocześnie dążyć do lepszego wykorzystania całej aktualnie istniejącej bazy. W pracy kulturalno-oświatowej, powinniśmy zwracać coraz większą uwagę na rozbudzenie emocjonalnych więzi z ideologią i polityką partii. Uchwała Zjazdu uważa za najważniejsze, zadanie — warunkujące pomyślną i wszechstronną realizację całego programu Związku, decydujące o emocjonalnym stosunku członka do organizacji — podniesienie rangi kola ZMS, jego roli w życiu każdego członka Związku i działalności całej organizacji. Jesteśmy — stwierdza uchwala — pierwszym pomocnikiem PZPR w socjalistycznym wychowaniu młodzieży. Otrzymaliśmy wielki przywilej rekomendowania naszych członków, najlepszych aktywistów do Partii. Zjazd uznaje działalność naszych kół w tym zakresie za jedno z podstawowych kryteriów efektywności pracy ideowo-wychowawczej Związku. Wytyczając dalsze kierunki działalności Związku Młodzieży Socjalistycznej, Zjazd zaleca nowo wybranemu Zarządowi Głównemu ZMS, Głównej Komisji Rewizyjnej oraz zarządem terenowym Związku szczegółowe określenie sposobu realizacji i wcielenie w życie wszystkich wniosków i postulatów zgłoszonych w trakcie dyskusji przedzjazdowej. Na zakończenie uchwała wskazuje, że nakreślone przez Zjazd zadania wynikają z przeszło dziesięcioletnich doświadczeń Związku, z aktualnych potrzeb kraju, a także z doświadczeń ideowych poprzedników ZMS — w szczególności zaś Związku Walki Młodych i Związku Młodzieży Polskiej. Realizacja tych zadań jest obowiązkiem wszystkich instancji organizacji kół i członków ZMS. Rezolucja IV Zjazdu ZMS w sprawie Wietnamu Już od kilku lat, imperialiści Stanów Zjednoczonych prowadzą bestialską, barbarzyńską wojnę przeciwko miłującemu wolność narodowi wietnamskiemu. Bomby interwentów niszczą dobytek całego narodu. Niezliczone akty ludobójstwa i barbarzyństwa agresorów wzmagają nienawiść do imperialistycznego interwenta. Rośnie opór narodu wietnamskiego, który swą bohaterską walką skiada dowody umiłowania ojczyzny. Walka ta spotyka się z rosnącym poparciem i solidarnością uczciwych i pokój miłujących ludzi na całym świecie. My, przedstawiciele ponad milionowej rzeszy członków ZMS, zgromadzeni na IV Krajowym Zjeżdzie, wraz z całym narodem polskim wyrażamy gorące poparcie i pełną solidarność ze słuszną walką młodzieży i narodu wietnamskiego. Żądamy, aby Stany Zjednoczone natychmiast zaprzestały bombardowań Demokratycznej Republiki Wietnamu. Żądamy natychmiastowego zakończenia haniebnej agresji amerykańskiej i wycofania obcych wojsk z Wietnamu. Wyrażamy pełne poparcie dla propozycji rządu DRW i Narodowego Frontu Wyzwolenia Wietnamu Południowego. Zwracamy się do młodzieży polskiej z wezwaniem, aby swą codzienną pracą i postawą przyczyniała się do maksymalnego zwiększania naszej pomocy dla walczącego Wietnamu. Jesteśmy głęboko przekonani, że słuszna sprawa narodu wietnamskiego, która jest sprawą wszystkich ludzi miłujących wolność 1 sprawiedliwość odniesie ostateczne zwycięstwo. BUDOWAĆ I BYĆ GOTOWYM DO OBRONY C ORAZ powszechniej angażować młode pokolenie do świadomego udziału w budowaniu nowego społeczeństwa, przygotowywać je wszechstronnie do współtworzenia siły i potęgi Polski Ludowej, Polski socjalistycznej - oto w skrócie podstawowa myśl, jaka przewijała się we wszystkich wystąpieniach na IV Krajowym Zjeżdzie ZMS. Jednocześnie przedstawiciele ponad milionowej rzeszy młodych robotników, młodej inteligencji i uczącej się młodzieży w wielu wystąpieniach - znalazło to wyraz, zwłaszcza w dyskusji na posiedzeniach zespołów problemowych Zjazdu, - wyraźnie podkreślali, że wysiłkowi młodzieży na rzecz budownictwa socjalistycznego musi towarzyszyć coraz powszechniejsza świadomość konieczności umacniania i podnoszenia na wyższy poziom GOTOWOŚCI DO OBRONY zdobyczy socjalistycznych przed możliwością imperialistycznej agresji. Dla nas, wojskowych, dla łudzi, którzy na co dzień bezpośrednio zaangażowani są w sprawach obrony kraju to stwierdzenie jest szczególnie ważne. Jesteśmy bowiem zainteresowani, by młodzież, która trafia do wojska, do formacji samoobrony, do wszystkich ogniw naszego systemu obronnego była świadoma swych zadań i obowiązków związanych z obroną ojczyzny i wszelkie działanie, które zmierza w tym kierunku spotyka się z naszym zrozumieniem oraz pełnym poparciem. N A Zjeżdzie mówiono o różnych sprawach pozornie niewiele mających związku z przygotowaniem młodzieży do służby wojskowej, z zagadnieniami obronności sensu stricto. Ale, gdy przysłuchać się uważnie dyskusji młodych, można odnaleźć echo tych samych spraw i problemów, które nurtują naszą kadrę. Mówiono np. sporo o tym, jak lepiej i skuteczniej kształtować w młodym pokoleniu miłość i przywiązanie do ziemi ojczystej, a jednocześnie poczucie internacjonalistycznej więzi z całą postępową ludzkością i jak te uczucia tłumaczyć na język codziennych obowiązków i zadań. Zastanawiano się, jak skuteczniej kształlować przywiązanie do idei socjalizmu a jednocześnie uczyć młodych ludzi umiejętności samodzielnego myślenia kategoriami politycznymi i społecznymi. Przypominano o inicjatywach zmierzających do kształtowania wśród młodych robotników, uczniów i studentów takich cech, jak: umiejętność życia i działania w kolektywie, koleżeństwo, ofiarność, poczucie obowiązku i odpowiedzialności za wykonaną pracę, dążenie do ciągłego podnoszenia kwalifikacji i poszanowanie dyscypliny społecznej. Czyż nie są to sprawy będące przedmiotem najwyższej troski nas, wojskowych? Czyż nie jesteśmy zainteresowani w tym by Związek Młodzieży Socjalistycznej skutecznie i z powodzeniem rozwiązywał je w swym codziennym działaniu? Odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna. „Im bardziej skuteczna w treści i formach będzie praca Waszej organizacji - mówił na IV Zjeżdzie ZMS szef Głównego Zarządu Politycznego WP, gen, dyw. Józef Urbanowicz - tym żywiej i mocniej owocować ona będzie w żołnierskim trudzie służącym stałemu umacnianiu gotowości Sił Zbrojnych I przygotowaniu całego społeczeństwa do obrony drogiej nam wszystkim, socjalistycznej Ojczyzny". Należy stwierdzić, iż sprawa rozwijania i umacniania ludowej obronności była w cołej rozciągłości doceniana przez członków ZMS oraz poszczególne jego ogniwa i instancje. W dyskusji zjazdowej zagadnienie to byto również podnoszone — chodzi o to bowiem - jak stwierdzono na sali obrad — by działalność Związku w zakresie wychowania patriotyczno-obronnego została poszerzona i pogłębiona. W myśl zaleceń Zjazdu dalsza działalność Związku Młodzieży Socjalistycznej na rzecz obronności winna się koncentrować na wielu płaszczyznach i w wielu kierunkach. Do najbardziej istotnych spraw zaliczono zaznajamianie młodzieży z postępowymi tradycjami oręża polskiego oraz korzystanie w pracy wychowawczej ze wzorów życia, pracy i walki wielkich polskich patriotów i rewolucjonistów. Podkreślono na Zjeżdzie, iż młodzież winna być szerzej zapoznawana z życiem żołnierzy, ich pracą, wychowaniem i szkoleniem, by tym lepiej inogta się przygotowywać, jeżeli chodzi o młodych mężczyzn, do pełnienia zasadniczej służby wojskowej. Poszczególne ogniwa Związku winny lozwijać współpracę oraz wymieniać doświadczenia z Kołami Młodzieży Wojskowej. Zjazd postulował jednocześnie, by zarządy powiatowe, miejskie i dzielnicowe oraz zarządy szkolne ZMS jeszcze aktywniej, niż dotychczas, popularyzowały wśród młodzieży zaszczytny zawód oficera i podoficera. I EDNĄ z form zaangażowania członków ZMS winno być bezpośrednie uczestnictwo w działalności organizacji społecznych, pracujących na rzecz umacniania siły obronnej kraju jak Liga Obrony Kraju, Aeroklub PRL i w innych. ZMS-owcy winni się znaleźć w pierwszych szeregach tych, którzy nie tylko popularyzują sporty obronne, ble Sami biorą w nich aktywny udział. Z myślą o tym, notabene, w trakcie czynu przedzjazdowego młodzież wybudowała ponad 8 tys. obiektów sportowych, a wśród nich również wiele strzelnic. Osobnym i ważnym zagadnieniem jest udział ZMS-owców w powszechnej samoobronie ludności. Chodzi o to — podkreślano - by z jednej strony uczestniczyli oni osobiście w formacjach samoobrony, w tym także dziewczęta pracujące w zakładach przemysłowych, z drugiej natomiast strony włączył! się do działalności popularyzującej zagadnienia obronne. Zjezd uwypuklił potrzebę aktywnego uczestnictwa instancji i członków ZMS w tworzeniu i przygotowaniu zakładowych i terenowych oddziałów samoobrony oraz w ćwiczeniach sprawdzających gotowość i sprawność tych oddziałów. Z JAZD podkreślił ważną rolę kształtowania zaangażowanego i świadomego stosunku do wypełniania przez członków ZMS obowiązku służby wojskowej. Poszczególne ogniwa ZMS winny znacznie szerzej popularyzować możliwość odbywania ochotniczej służby wojskowej połączonej ze zdobywaniem zawodu. Zjazd postawił również przed organizacjami ZMS w szkołach i uczelniach zadanie przejawiania większej troski o wyniki szkolenia w ramach przysposobienia obronnego i studium wojskowego. IV Krajowy Zjazd ZMS zakończył obrady. Rozpoczyna się nowy etap pracy Związku - pracy ważnej dla kraju, dla jego rozkwitu i obrony (bg)