Zycie Warszawy, listopad 1955 (XII/260-285)

1955-11-01 / nr. 260

tm it yT~" ir4. NOV 1955 * .. |, ; gUROPI ZYCIE WARSZAWY Rok XII. Nr 260 (3743) WTOREK, 1 LISTOPADA 1955 ROKU CENA 20 gr Ponad tysiąc osób w ciągu 2 miesięcy powróciło do kraju Przybywają repatrianci z Zachodu i z ZSRR Wywiad z pełnomocnikiem Rządu inż. Z. Sznekiem Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji inż Z. Sznek udzieli! przedstawicielowi PAP wywiadu, w którym omówi! zagadnienia doty­czące realizacji uchwały Prezydium Rządu w sprawie opieki nad repa­triantami. PYTANIE: Uchwala Prezydium Rządu w sprawie opieki nad re­patriantami powracającymi do kraju wzbudziła zainteresowanie w szerokich kołach naszego społe­czeństwa. Wiele osób zapytuje co powinien uczynić emigrant, który chce powrócić do kraju? ODPOWIEDŹ: Powinien zwrócić Się do jednej z naszych placówek konsularnych wzgl. dyplomatycz­nych. Otrzyma tam dokumenty po­trzebne do przyjazdu do kraju oraz — w uzasadnionych przypadkach — pomoc finansową na pokrycie ko­sztów przyjazdu do kraju i przewóz swego mienia. PYTANIE: Uchwała przyznaje powracającym do kraju repatrian­tom bezpłatne korzystanie z wy­żywienia i czasowe zamieszkanie na punkcie repatracyjnym do czasu uzyskania mieszkania i za­trudnienia. Jakie kroki zostały podjęte dla wykonania tego posta­nowienia uchwały? ODPOWIEDŹ: W sąsiedztwie gra­nicznych stacji kolejowych przy gra­nicy zachodniej i wscnodmej, jako też w Gdańsku i Szczecinie dla przybywających drogą morską zo­stały zorganizowane punkty repa­triacyjne. Są to urządzone na wzór hotelowy domy, w których poza po­kojami sypialnymi mieszczą się sale świetlicowe i jadalnie. Na punkcie takim repatriant może w warunkach kulturalnych wypocząć po trudach podróży, otrzymuje pełne utrzymanie do chwili opuszczenia punktu, a tak­że przewidzianą w uchwale pomoc pieniężną. Na punkcie otrzymuje in­formacje odnośnie możliwości zamie­szkania i zatrudnienia na terenie kraju i po dokonaniu wyboru — bilet kolejowy na przejazd do miej­sca stałego zamieszkania. PYTANIE: Czy wszyscy repa­trianci korzystają z punktów re­patriacyjnych? ODPOWIEDZ: W punktach tych zatrzymuje się tylko część repatrian­tów. Część z nich, zwłaszcza ci, którzy mają w kraju swoich bli­skich, nie korzystają z punktu, a udają się po przekroczeniu granicy i odprawie paszportowej do swych rodzin. PYTANIE: Jak w praktyce jest rozwiązywana sprawa osiedlania i zatrudniania repatriantów? ODPOWIEDŹ: Jak wspomniałem część repatriantów udaje się do swych rodzin czy to w mieście, czy też na wsi i zamieszkuje wraz z ni­mi. Sprawa zatrudnienia jest roz­wiązywana zgodnie z uchwałą Pre­zydium Rządu, która zobowiązuje zakłady pracy do przyjmowania do pracy repatriantów skierowanych przez prezydium właściwej rady na­rodowej, do zatrudnienia ich zgod­nie z kwalifikacjami zawodowymi, a w razie potrzeby — do przeszkole­nia. Nad wykonaniem tego przepisu czuwają wydziały zatrudnienia w prezydiach rad narodowych. Repa­trianci osiedlający się na wsi korzy­stają z wszystkich przywilejów przysługujących osadnikom w ra­mach prowadzonej przez Rząd akcji osiedleńczej. Otrzymują oni gospodarstwa rol­ne, a więc budynek mieszkalny, za­budowania gospodarcze i ziemię według swego wyboru bądź do in­dywidualnego użytkowania, bądź też w spółdzielni produkcyjnej. Osiedla­jący się na indywidualnych gospo­darstwach otrzymują przydzielone im gospodarstwa rolne na własność po stwierdzeniu przez prezydium GRN, że osiedleniec zagospodarowu­je się, właściwie wykorzystując u­­dzieloną mu pomoc państwową. Mo­gą oni również znaleźć zatrudnienie w państwowych gospodarstwach rol­nych, czy też leśnych, gdzie otrzy­mują mieszkania służbowe. Ponadto osiedlający się na wsi otrzymują pomoc finansową na kupno inwen­tarza Repatrianci osiedlający się w mie­ście z reguły zamieszkują u rodzin, do których wracają. W wypadku przyjazdu do kraju osób samotnych, względnie całych rodzin, a także gdy warunki mieszkaniowe krew­nych nie zezwalają na stałe zamiesz­kanie z nimi repatriantów, otrzymu­ją oni — zgodnie z uchwałą Prezy­dium Rządu — mieszkania. Dla za­gwarantowania realizacji tego posta­nowienia uchwały została zarezer­wowana pewna liczba mieszkań w przeważającej mierze na terenie miast województw zachodnich. PYTANIE: A jak wygląda za­gadnienie przewożenia przez repa­triantów ich mienia, pieniędzy oszczędności? ODPOWIEDŹ: Osoby zamierzające powrócić do kraju mają zapewnioną możność korzystania z tak zwanego „eksportu wewnętrznego“. Instytucja „eksportu wewnętrznego“ polega na tym, że osoba wpłacająca pieniądze w obcej walucie do jednej z placó­wek PKO za granicą, może pobrać po przyjeździe do kraju według swe­go upodobania towary na sumę wpłaconą. Repatrianci, którzy nie dokonali wpłat do placówek PKO za granicą i przywieźli oszczędności ze sobą, mogą je wpłacić do odpowiednich placówek na „eksport wewnętrzny“ w kraju. Wybór towarów jest bar­dzo szeroki, poczynając od mebli, poprzez odzież, przedmioty codzien­nego użytku aż do artykułów żyw­nościowych włącznie. Mienie repatriantów jest zwolnione od opłat celnych. . PYTANIE: Jak przedstawia się sprawa realizacji innych postano­wień uchwały Prezydium Rządu w sprawie opieki nad repatriantami powracającymi do kraju? ODPOWIEDŹ: Inne postanowienia dotyczące przyznawania rent i zao­patrzeń emerytalnych z uwzględnie­niem czasu pracy za granicą, zaopa­trzeń inwalidzkich (między innymi dla repatriantów,, którzy stali się in­walidami wskutek służby wojskowej za granicą), postanowienia dotyczące zapewnienia pobierania względnie kontynuowania nauki przez dzieci re­patriantów, postanowienia dotyczące bezpłatnej pomocy lekarskiej i lecze­nia w razie potrzeby, postanowienia dotyczące zachowania stopni wojsko­wych i inne wymienione w uchwa­le — zostały wprowadzone w życie zarządzeniami poszczególnych mini­strów i są w pełni realizowane (A) DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Przyiródcy partii i k.eroujnicjj rządu ZSRR na wystąpię »SSąska« w MosKi/vie MOSKWA (PAP). 31 października br. w Teatrze Wielkim ZSRR w Mo­skwie odbył się uroczysty koncert z udziałem bawiących w stolicy Zw. Radzieckiego artystów rumuńskich — G. Georgescu, Z. Palli i G. Zobiana solisty Opery Berlińskiej K. Rema oraz pianisty greckiego G. Temalisa. W części drugiej wystąpił Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk“. Wszystkie pieśni i tańce były gorąco oklaski­wane przez publiczność. Po zakoń­czeniu koncertu obdarowano wyko­nawców koszami kwiatów. Na występie obecni byli N. A. Buł­­ganin, Ł. M. Kaganowicz, A. I. Mi­­kojan, M. G. Pierwuchin, K. J. Wo­­roszyłow. Obecny był również amba­sador PRL w Moskwie W. Lewikow- Ski wraz z pracownikami ambasady. 10-lecie ruchu spoiecznie-postępowego katolików polskich Międzynarodowe spotkanie w Warszawie W całej Polsce odbędą się w listo­padzie obchody 10-lecia ruchu spo łecznie postępowego katolików pol­skich. W związku z tym Prezydium Krajowej Komisji Duchownych Świeckich Działaczy Katolickich przy i Ogólnopolskim Komitecie Frontu Na­rodowego wydało deklarację, która jn. in. określa charakter tych uro­czystości. „Uroczystości te — czytamy w deklaracji — zbilansują udział ka­tolików w budowie siły naszego na­rodu. Udział ten jest świadectwem wielkich przemian ideowo-politycz­­nych, jakie zaszły i zachodzą w świa­domości katolików. Przemiany ideo­we powodują, że katolicy polscy ma­ją możność nie tylko dostrzegać, ale także twoizyć perspektywy rozwo­jowe dla światopoglądu chrześcijań­skiego w państwie dążącym do so­cjalizmu“. W ramach uroczystości 30 ub. mie­siąca w Warszawie nastąpiło otwar­cie międzynarodowego spotkania działaczy katolickich i chrześcijań­skich z krajów europejskich. Na spotkanie przybyli wybitni dzia­łacze katoliccy i chrześcijańscy z An­glii, Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, Holandii, NRD i NRF, Szwajcarii oraz z Wietnamskiej Re­publiki Demokratycznej. Z NRD przybył na spotkanie prze­wodniczący Unii Chrześcijańsko-De­­mokratycznej, wiceprezes Rady Mini­strów NRD — O. Nuschke. Ż polskiej strony w spotkaniu u­­dział biorą czołowi działacze ruchu społecznie-postępowego katolików w Polsce. Uroczystość otwarcia Międzynaro­dowego spotkania połączona została z wręczeniem tegorocznym laureatom (B) DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Konsekracja katedry śląskiej 30 października b. r. odbyła się w Stalmogrodzie uroczysta konsekracja nowowybudowanej katedry śląskiej pod wezwaniem Chrystusa Króla. Kon­sekracji dokonał ks. biskup Goliński, ordynariusz Diecezji Częstochowskiej Foto — CAF. Dalekopisem z Genewy od naszego specjalnego wysłannika Spokojna konferencja Ostatnia niedziela pokazała w do­bitny sposób, jak bardzo obecna kon­ferencja 4 ministrów spraw zagra­nicznych różni się od poprzednich dwóch konferencji genewskich — ze­szłorocznej w sprawie Indochin i te­gorocznej, lipcowej, gdy spotkała się wielka czwórka. Wówczas „week­endy“ były wykorzystywane dla licz­nych prywatnych i zakulisowych spotkań szefów delegacji i ich współ­pracowników. Dziennikarze śledzili te poufne spotkania i prześcigali się w domysłach, jaka była ich treść. Napięcie dosłownie wisiało w powie­trzu. Tym razem niedziela przeznaczona została na wypoczynek. Jedynym wy­jątkiem było krótkie spotkanie Dulle­­sa z Molotowem, które odbyło się na wniosek amerykańskiego sekre­tarza stanu, i — jak twierdzą ko­respondenci zachodni — dotyczyło głównie spraw Bliskiego Wschodu. Korzystając z tej przerwy w obra­dach większość dziennikarzy — nie wyłączając waszego korespondenta — wyjechała za miasto. Piękne genew­skie jezioro we wspaniałej różnokolo­rowej jesiennej szacie, opromienione słońcem przed południem i lekko za­mglone po obiedzie, cieszyło oko i działało kojąco na nerwy. Gdy pod wieczór wróciliśmy do Do­mu Prasy, zastaliśmy tam pojedyn­czych dziennikarzy, żywo dyskutują­cych nad... możliwością małżeństwa księżniczki Małgorzaty, siostry kró­lowej brytyjskiej, z kapitanem Town­­sendem. Temat ten nie schodzi ze szpalt prasy zachodniej. Jeden z tych dziennikarzy opowie­dział mi o „zabawnej“ — jak się wy­razi 1 — konferencji prasowej, którą usiłowali zorganizować emigranci polscy z Londynu. Spośród 800 kores­pondentów na zaproszenie hr. Ra­czyńskiego przyszło raptem 20 czy 30 Nawet „New York Herald Tribune“ należycie ocenił tę imprezę, poświę­cając jej dokładnie 15 wierszy, * W poniedziałek ministrowie spraw zagranicznych przystąpili do omawia­nia punktu trzeciego porządku dzien­nego — sprawy kontaktów między Wschodem i Zachodem. Nie zakoń­czyli oni jeszcze dyskusji nad punk­tem pierwszym, i nawet nie zaczęli debaty nad punktem drugim (rozbroi jenie). Ale punkt trzeci, w myśl wcześniejszego porozumienia, zosta­­je przekazany ekspertom i dlatego już teraz — poza kolejnością — został poruszony. Powszechnie potwierdza się tu przypuszczenie, że właśnie w dzie­dzinie kontaktów między Wschodem i Zachodem obecna konferencja może osiągnąć największe sukcesy. Świad­czą o tym również wstępne wystą­pienia ministrów na ten temat. Nie brak w nich było momentów polemicznych, nie brak było opinii, z którymi jedna czy druga strona nie może się zgodzić. Ale chyba bar­dziej istotny jest fakt, że ministro­wie wypowiedzieli się w zasadzie za rozszerzeniem kontaktów zarówno gospodarczych i kulturalnych mię­dzy Wschodem i Zachodem i że wska­zali — zwłaszcza w konkretnym pro­jekcie radzieckim — drogi prowadzą­ce do tego celu. Projekt radziecki zawiera m. im propozycję w sprawie zwołania w przyszłym roku międzynarodowej konferencji na temat wykorzystania energii atomowej dla ochrony zdro­wia. Dziennikarze spodziewają się tu, że mocarstwa zachodnie wyrażą zgo­dę na ten wniosek. Wiele komentarzy wywołała propo­zycja radziecka w sprawie uchylenia istniejących obecnie ograniczeń w ruchu statków handlowych przez niektóre cieśniny i kanały. Przyjęcie tej propozycji przyczyniłoby się do rozwoju międzynarodowej wymiany. Mówiąc o stosunkach kulturalnych między Wschodem i Zachodem fran­cuski minister Pinay nawiązał do sta­rych tradycji współpracy francusko­­rosyjskiej w tej dziedzinie, mówił 0 tłumaczeniu na francuski dzieł Tołstoja, Dostojewskiego i Gorkiego, 1 o popularności muzyki rosyjskiej i radzieckiej we Francji. Przemówie­nie reprezentanta Francji korzystnie różniło się od •Wystąpienia amerykań­skiego Sekretarza Stanu Dullesa, który i przy tej okazji nie omieszkał wprowadzić nutek w starej tonacji z czasów zimnej wojny. Równolegle z pracą ekspertów na temat stosunków Wschód-Zachód ministrowie kontynuować będą za­sadniczą debatę o bezpieczeństwie Europy i o Niemczech. Jakby wstę­pem do niemieckiej części tej debaty było zorganizowane w poniedziałek spotkanie obserwatorów z NRD dziennikarzami wschodnio i zachod- z nio-niemieckimi. Wbrew początko­wym pogłoskom, że dziennikarze z Niemiec zachodnich nie skorzystają z zaproszenia, spotkanie doszło do skut­ku przy udziale około 80 korespon­dentów. Żywa dyskusja wykazała istotne różnice zdań między stanowi­skiem przedstawicieli NRD a dzienni­karzami z Bonn. Ale wykazała rów­nież, że możliwa jest spokojna i rze­czowa wymiana zdań między Niem­cami z obu części kraju. I w tej więc dziedzinie spokoj­na atmosfera konferencji genewskiej umożliwiła mały krok naprzód. Dal­szym krokiem naprzód byłoby przy­jęcie wniosku, zgłoszonego przez min. Mołotowa, w sprawie zaproszenia na konferencje obu premierów niemiec­kich — Grotewohla i Adenauera, celem przedyskutowania wraz z ni­mi problemu niemieckiego. GRZEGORZ JASZUŃSKI Czwarty tSzicń alhf bw Nowy projekt ZSRR układu o bezpieczeństwie w Europie Dwustronne propozycje w sprawie rozwoju kontaktów między Wschodom a Zachodem GENEWA (PAP). Poniedziałkowe posiedzenie ministrów czterech mo­carstw rozpoczęło się o godz. 15.00 ! trwało z krótką przerwą do godz. 19.55. Obradom przewodniczył minister Dulles. Obrady rozpoczęły się od dyskusji nad trzecim punktem porządku dzien­nego, tj. rozszerzeniem kontaktów między Wschodem a Zachodem. Min. Pinay w imieniu rządów trzech mocarstw zach. złożył w tej sprawie memorandum. (Tekst memo­randum podajemy na str. 2). Min. Mołotow złożył oświadcze­nie oraz wysunął propozycje rzą­du radzieckiego, dotyczące rozszerze­nia kontaktów między Wschodem a Zachodem. (Tekst propozycji podaje­my na str. 2) Oświadczenie min. Mototowa w sprawie rozszerzenia kontaktów miedzy Wschodem a Zachodem Szefowie rządów czterech mo­carstw — oświadczył Mołotow — powierzyli m. in. min ministrom spraw zagranicznych przestudiowa­nie, przy pomocy ekspertów, środ­ków, w tym również kroków, jakie należałoby podjąć w instytucjach ONZ, które mogłyby: po pierwsze, doprowadzić do stop­niowego usuwania barier, które prze­szkadzają swobodnemu komunikowa­niu się i pokojowej wymianie han­dlowej między narodami oraz po drugie, doprowadzić do reali­zacji swobodnych kontaktów i sto­sunków korzystnych wzajemnie dla zainteresowanych krajów i narodów. Przedstawiono tu propozycję doty­czącą utworzenia komisji ekspertów do spraw rozwoju kontaktów między Wschodem a Zachodem. Delegacja radziecka uważa, że powołanie takiej komisji jest ce­lowe oraz wypowiada się za tym, aby przystąpiła ona niezwłocznie do pracy. Aby działalność komisji była owocna, zachodzi konieczność przedyskutowania, czym się będzie ona zajmowała oraz wytyczenia kierunku jej pracy. Naszym zdaniem, rozwój kontak­tów między Wschodem a Zachodem będzie pomyślny tylko wówczas, kie­dy opierać się będzie na rozwoju stosunków ekonomicznych między państwami, co jest nie do pomyśle­nia bez normalnego rozwoju handlu między nimi. W związku z tym dele­gacja radziecka uważa, że komisja ekspertów powinna przede wszyst­kim rozpatrzyć sprawę zlikwidowa-nia istniejących środków dyskrymi­nacyjnych, które hamują rozwój sto­sunków gospodarczych między pań­stwami. Byłoby to zgodne z tym, co powiedziano w pierwszej części dy­rektyw szefów rządów na temat roz­woju kontaktów. Dużo jest jeszcze do zrobienia w dziedzinie rozwoju kontaktów na po­­iu kultury, nauki i techniki. Poży­teczne będą kroki w kierunku wymiany uoa wiadczeń w przemyśle, rolnictwie, w kierunku rozszerzenia wymiany delegacji działaczy społe­cznych i kulturalnych, rozwoju tury­styki. Będzie to zgodne z drugą czę­ścią dyrektyw szefów rządów w sprawie rozwoju kontaktów. Związek Radziecki czyni wszystko, aby popierać rozwój kontaktów mię­dzy ZSRR a innymi państwami. Mo­glibyśmy przytoczyć na dowód tego wiele przykładów. Pierwsze sukcesy już osiągnięto. Trzeba jednak będzie niemało jesz­cze uczynić, by zapewnić szerszy rozwój wymiany międzynarodowej, korzystnej dla wszystkich krajów i narodów. Po omówieniu wytycznych, który­mi powinna kierować się cztero­stronna komisja ekspertów przy o­­pracowywaniu środków w dziedzinie rozwoju kontaktów między Wscho­dem a Zachodem min. Mołotow o­­świadczył w zakończeniu: Związek Radziecki był 1 jest zwolennikiem jak najszerszego roz­woju kontaktów między Wscho­dem a Zachodem i gotów jest u­­czynić wszystko co w jego mocy, aby osiągnąć pod tym względem pozytywne rezultaty i tym samym przyczynić się do dalszego osłabie­nia napięcia międzynarodowego. Delegacja radziecka opracowała ze swej strony projekt wspólnej uchwa­ły w sprawie rozwoju kontaktów między Wschodem a Zachodem i przedstawia ten projekt konferencji do rozpatrzenia. W toku opracowywania tego pro­jektu uwzględniono dyrektywy ge­newskiej konferencji szefów rządów, a także wzięto pod uwagę życzenia dotyczące rozwoju kontaktów między Wschodem i Zachodem, wyrażone przez licznych przedstawicieli gospo­darczych kół krajów zachodnich, przez działaczy społecznych, naukow­ców, działaczy na polu kultury, przedstawicieli organizacji sporto­wych oraz przez poszczególne osoby. Delegacja radziecka jest przeko­nana, że realizacja tego programu przyczyni się do lepszego wzaje­mnego zrozumienia i do utrwalenia przyjaznych stosunków między krajami, co z kolei sprzyjać będzie dalszemu złagodzeniu napięcia mię­dzynarodowego, zgodnie z pragnie­niami narodów. Przedstawiam konferencji do roz­patrzenia projekt, opracowany przez delegację radziecką. Po krótkiej wymianie poglądów ministrowie postanowili utworzyć komisję ekspertów, która rozpocz­nie pracę 2 bm. i po przedyskuto­waniu memorandum trzech mo­carstw oraz propozycji delegacji ra­dzieckiej przedstawi 10 bm. odpo­wiednie wnioski. W skład komisji weszli: S. Wino­gradów (ZSRR), W. Jackson (St. Zje­dnoczone), H. Hohler (W. Brytania) J. Baillou (Francja). ZSRR proponuje zaproszenie do Genewy rządów NRD i NRF Następnie po przerwie ministrowie powrócili do dyskusji nad pierwszym punktem porządku dziennego. Min. Mołotow zaproponował, aby na dyskusję nad problemem Niemiec zaproszono przedstawicieli NRD i NRF. Oświadczenie min. Mołotowa głosi m. in.: Z związku z pierwszym punktem porządku obrad delegacja radziecka pragnęłaby wypowiedzieć się na te­mat trybu omawiania zagadnienia niemieckiego na naszej konferencji. Delegacja radziecka uważa za ko­nieczne, aby przedstawiciele NRD i przedstawiciele NRF wzięli udział w rozpatrywaniu zagadnienia niemiec­kiego. Jest to tym bardziej ważne, że jedynie ZSRR utrzymuje bezpo­średnie stosunki zarówno z NRD, jak i z NRF. Jeśli zaś chodzi o Fran­cję, W. Brytanię i St. Zjednoczone, to utrzymują one bezpośrednie sto­sunki tylko z jednym z państw nie­mieckich, i dlatego są pozbawione możliwości stworzenia sobie pełnego obrazu stanowisk obu państw nie­mieckich. Jeśli chcemy przyspieszyć rozwią­zanie problemu niemieckiego, powin­niśmy się przyczynić do zbliżenia mię­dzy NRD i NRF. (C) DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Delegacja gospodarcza Burmy przybyła do Warszauiy 30 ub. m. przybyła do Warszawy delegacja gospodarcza Burmy z wice­­min. górnictwa U-Ba-Tun na czele, witana na dworcu przez wicemin. Handlu Zagr. T. Kropczyńskiego i wyższych urzędników MHZ. 31 ub. m. delegacja złożyła wizytę wicemin. Handlu Zagr. T. Kropczyń­­skiemu. W czasie wizyty omówiono sprawy związane z wymianą han­dlową polsko - burmańską, a zwłasz­cza możliwości dostawy polskich ma­szyn i urządzeń górniczych dla Bur­my, Pierwszy śnieg w Polsce 31 ub.m. długotrwały okres pięk­nej pogody zakłóciły pierwsze krót­kotrwałe opady śniegu. Przelotne opady śnieżne notowane były m. in. w Gdańsku, na Helu, w Mławie i Gorzowie. Wieczorem pierwszy śnieg spadł również w Warszawie. Opady spowodowane zostały na­pływem nad Polskę chłodnego po­wietrza arktycznego, »Dążymy do zbliżenia i współpracy« Sekretarz Ludowej Młodzieży Jugosławii o wrażeniach z Polski Od 15 dni przebywa w Polsce de legacja Ludowej Młodzieży Jugosła­wii. Zwiedziła ona stolicę, Wybrzeże, Śląsk oraz woj. krakowskie. Swe wrażenia z pobytu w Polsce omówił w rozmowie z przedstawicielem PAP red. J. Dziedzicem przewodniczący delegacji, sekretarz generalny KC Ludowej Młodzieży Jugosławii — M. Tripalo. — W ostatnich dniach — powie­dział m. in. M. Tripalo — odbyliś my kilka rozmów z przedstawiciela­mi Żarz. Gł. ZMP, w wyniku któ­rych podjęliśmy szereg postanowień Dotyczą one praktycznej realizacji współpracy obu naszych organizacji Już w końcu listopada br. — ńa nasze zaproszenie — do Jugosławii przybędzie delegacja ZMP. Postano­wiliśmy też wymieniać materiały informacyjne na temat naszej prac;/, pisma i czasopisma młodzieżowe. Po­rozumieliśmy się też co do wymia­ny grup młodzieży robotniczej z większych ośrodków przemysłowych; ma to nastąpić w roku przyszłym. Przewidujemy także wymianę grup studenckich. * 31 października br. Prezydium ZG ZMP wydało przyjęcie z okazji po­bytu w Polsce delegacji Ludowej Młodzieży Jugosławii. Na przyjęcie przybyli przedstawi­ciele centralnego aktywu ZMP z przewodniczącą Żarz. Gł. — Heleną Jaworską na czele. Obecny był ambasador Jugosławii w Polsce — M. Milatovic. Przyjęcie upłynęło w niezwykle serdecznej atmosferze.

Next