Zycie Warszawy, listopad 1955 (XII/260-285)
1955-11-01 / nr. 260
tm it yT~" ir4. NOV 1955 * .. |, ; gUROPI ZYCIE WARSZAWY Rok XII. Nr 260 (3743) WTOREK, 1 LISTOPADA 1955 ROKU CENA 20 gr Ponad tysiąc osób w ciągu 2 miesięcy powróciło do kraju Przybywają repatrianci z Zachodu i z ZSRR Wywiad z pełnomocnikiem Rządu inż. Z. Sznekiem Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji inż Z. Sznek udzieli! przedstawicielowi PAP wywiadu, w którym omówi! zagadnienia dotyczące realizacji uchwały Prezydium Rządu w sprawie opieki nad repatriantami. PYTANIE: Uchwala Prezydium Rządu w sprawie opieki nad repatriantami powracającymi do kraju wzbudziła zainteresowanie w szerokich kołach naszego społeczeństwa. Wiele osób zapytuje co powinien uczynić emigrant, który chce powrócić do kraju? ODPOWIEDŹ: Powinien zwrócić Się do jednej z naszych placówek konsularnych wzgl. dyplomatycznych. Otrzyma tam dokumenty potrzebne do przyjazdu do kraju oraz — w uzasadnionych przypadkach — pomoc finansową na pokrycie kosztów przyjazdu do kraju i przewóz swego mienia. PYTANIE: Uchwała przyznaje powracającym do kraju repatriantom bezpłatne korzystanie z wyżywienia i czasowe zamieszkanie na punkcie repatracyjnym do czasu uzyskania mieszkania i zatrudnienia. Jakie kroki zostały podjęte dla wykonania tego postanowienia uchwały? ODPOWIEDŹ: W sąsiedztwie granicznych stacji kolejowych przy granicy zachodniej i wscnodmej, jako też w Gdańsku i Szczecinie dla przybywających drogą morską zostały zorganizowane punkty repatriacyjne. Są to urządzone na wzór hotelowy domy, w których poza pokojami sypialnymi mieszczą się sale świetlicowe i jadalnie. Na punkcie takim repatriant może w warunkach kulturalnych wypocząć po trudach podróży, otrzymuje pełne utrzymanie do chwili opuszczenia punktu, a także przewidzianą w uchwale pomoc pieniężną. Na punkcie otrzymuje informacje odnośnie możliwości zamieszkania i zatrudnienia na terenie kraju i po dokonaniu wyboru — bilet kolejowy na przejazd do miejsca stałego zamieszkania. PYTANIE: Czy wszyscy repatrianci korzystają z punktów repatriacyjnych? ODPOWIEDZ: W punktach tych zatrzymuje się tylko część repatriantów. Część z nich, zwłaszcza ci, którzy mają w kraju swoich bliskich, nie korzystają z punktu, a udają się po przekroczeniu granicy i odprawie paszportowej do swych rodzin. PYTANIE: Jak w praktyce jest rozwiązywana sprawa osiedlania i zatrudniania repatriantów? ODPOWIEDŹ: Jak wspomniałem część repatriantów udaje się do swych rodzin czy to w mieście, czy też na wsi i zamieszkuje wraz z nimi. Sprawa zatrudnienia jest rozwiązywana zgodnie z uchwałą Prezydium Rządu, która zobowiązuje zakłady pracy do przyjmowania do pracy repatriantów skierowanych przez prezydium właściwej rady narodowej, do zatrudnienia ich zgodnie z kwalifikacjami zawodowymi, a w razie potrzeby — do przeszkolenia. Nad wykonaniem tego przepisu czuwają wydziały zatrudnienia w prezydiach rad narodowych. Repatrianci osiedlający się na wsi korzystają z wszystkich przywilejów przysługujących osadnikom w ramach prowadzonej przez Rząd akcji osiedleńczej. Otrzymują oni gospodarstwa rolne, a więc budynek mieszkalny, zabudowania gospodarcze i ziemię według swego wyboru bądź do indywidualnego użytkowania, bądź też w spółdzielni produkcyjnej. Osiedlający się na indywidualnych gospodarstwach otrzymują przydzielone im gospodarstwa rolne na własność po stwierdzeniu przez prezydium GRN, że osiedleniec zagospodarowuje się, właściwie wykorzystując udzieloną mu pomoc państwową. Mogą oni również znaleźć zatrudnienie w państwowych gospodarstwach rolnych, czy też leśnych, gdzie otrzymują mieszkania służbowe. Ponadto osiedlający się na wsi otrzymują pomoc finansową na kupno inwentarza Repatrianci osiedlający się w mieście z reguły zamieszkują u rodzin, do których wracają. W wypadku przyjazdu do kraju osób samotnych, względnie całych rodzin, a także gdy warunki mieszkaniowe krewnych nie zezwalają na stałe zamieszkanie z nimi repatriantów, otrzymują oni — zgodnie z uchwałą Prezydium Rządu — mieszkania. Dla zagwarantowania realizacji tego postanowienia uchwały została zarezerwowana pewna liczba mieszkań w przeważającej mierze na terenie miast województw zachodnich. PYTANIE: A jak wygląda zagadnienie przewożenia przez repatriantów ich mienia, pieniędzy oszczędności? ODPOWIEDŹ: Osoby zamierzające powrócić do kraju mają zapewnioną możność korzystania z tak zwanego „eksportu wewnętrznego“. Instytucja „eksportu wewnętrznego“ polega na tym, że osoba wpłacająca pieniądze w obcej walucie do jednej z placówek PKO za granicą, może pobrać po przyjeździe do kraju według swego upodobania towary na sumę wpłaconą. Repatrianci, którzy nie dokonali wpłat do placówek PKO za granicą i przywieźli oszczędności ze sobą, mogą je wpłacić do odpowiednich placówek na „eksport wewnętrzny“ w kraju. Wybór towarów jest bardzo szeroki, poczynając od mebli, poprzez odzież, przedmioty codziennego użytku aż do artykułów żywnościowych włącznie. Mienie repatriantów jest zwolnione od opłat celnych. . PYTANIE: Jak przedstawia się sprawa realizacji innych postanowień uchwały Prezydium Rządu w sprawie opieki nad repatriantami powracającymi do kraju? ODPOWIEDŹ: Inne postanowienia dotyczące przyznawania rent i zaopatrzeń emerytalnych z uwzględnieniem czasu pracy za granicą, zaopatrzeń inwalidzkich (między innymi dla repatriantów,, którzy stali się inwalidami wskutek służby wojskowej za granicą), postanowienia dotyczące zapewnienia pobierania względnie kontynuowania nauki przez dzieci repatriantów, postanowienia dotyczące bezpłatnej pomocy lekarskiej i leczenia w razie potrzeby, postanowienia dotyczące zachowania stopni wojskowych i inne wymienione w uchwale — zostały wprowadzone w życie zarządzeniami poszczególnych ministrów i są w pełni realizowane (A) DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Przyiródcy partii i k.eroujnicjj rządu ZSRR na wystąpię »SSąska« w MosKi/vie MOSKWA (PAP). 31 października br. w Teatrze Wielkim ZSRR w Moskwie odbył się uroczysty koncert z udziałem bawiących w stolicy Zw. Radzieckiego artystów rumuńskich — G. Georgescu, Z. Palli i G. Zobiana solisty Opery Berlińskiej K. Rema oraz pianisty greckiego G. Temalisa. W części drugiej wystąpił Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk“. Wszystkie pieśni i tańce były gorąco oklaskiwane przez publiczność. Po zakończeniu koncertu obdarowano wykonawców koszami kwiatów. Na występie obecni byli N. A. Bułganin, Ł. M. Kaganowicz, A. I. Mikojan, M. G. Pierwuchin, K. J. Woroszyłow. Obecny był również ambasador PRL w Moskwie W. Lewikow- Ski wraz z pracownikami ambasady. 10-lecie ruchu spoiecznie-postępowego katolików polskich Międzynarodowe spotkanie w Warszawie W całej Polsce odbędą się w listopadzie obchody 10-lecia ruchu spo łecznie postępowego katolików polskich. W związku z tym Prezydium Krajowej Komisji Duchownych Świeckich Działaczy Katolickich przy i Ogólnopolskim Komitecie Frontu Narodowego wydało deklarację, która jn. in. określa charakter tych uroczystości. „Uroczystości te — czytamy w deklaracji — zbilansują udział katolików w budowie siły naszego narodu. Udział ten jest świadectwem wielkich przemian ideowo-politycznych, jakie zaszły i zachodzą w świadomości katolików. Przemiany ideowe powodują, że katolicy polscy mają możność nie tylko dostrzegać, ale także twoizyć perspektywy rozwojowe dla światopoglądu chrześcijańskiego w państwie dążącym do socjalizmu“. W ramach uroczystości 30 ub. miesiąca w Warszawie nastąpiło otwarcie międzynarodowego spotkania działaczy katolickich i chrześcijańskich z krajów europejskich. Na spotkanie przybyli wybitni działacze katoliccy i chrześcijańscy z Anglii, Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, Holandii, NRD i NRF, Szwajcarii oraz z Wietnamskiej Republiki Demokratycznej. Z NRD przybył na spotkanie przewodniczący Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, wiceprezes Rady Ministrów NRD — O. Nuschke. Ż polskiej strony w spotkaniu udział biorą czołowi działacze ruchu społecznie-postępowego katolików w Polsce. Uroczystość otwarcia Międzynarodowego spotkania połączona została z wręczeniem tegorocznym laureatom (B) DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Konsekracja katedry śląskiej 30 października b. r. odbyła się w Stalmogrodzie uroczysta konsekracja nowowybudowanej katedry śląskiej pod wezwaniem Chrystusa Króla. Konsekracji dokonał ks. biskup Goliński, ordynariusz Diecezji Częstochowskiej Foto — CAF. Dalekopisem z Genewy od naszego specjalnego wysłannika Spokojna konferencja Ostatnia niedziela pokazała w dobitny sposób, jak bardzo obecna konferencja 4 ministrów spraw zagranicznych różni się od poprzednich dwóch konferencji genewskich — zeszłorocznej w sprawie Indochin i tegorocznej, lipcowej, gdy spotkała się wielka czwórka. Wówczas „weekendy“ były wykorzystywane dla licznych prywatnych i zakulisowych spotkań szefów delegacji i ich współpracowników. Dziennikarze śledzili te poufne spotkania i prześcigali się w domysłach, jaka była ich treść. Napięcie dosłownie wisiało w powietrzu. Tym razem niedziela przeznaczona została na wypoczynek. Jedynym wyjątkiem było krótkie spotkanie Dullesa z Molotowem, które odbyło się na wniosek amerykańskiego sekretarza stanu, i — jak twierdzą korespondenci zachodni — dotyczyło głównie spraw Bliskiego Wschodu. Korzystając z tej przerwy w obradach większość dziennikarzy — nie wyłączając waszego korespondenta — wyjechała za miasto. Piękne genewskie jezioro we wspaniałej różnokolorowej jesiennej szacie, opromienione słońcem przed południem i lekko zamglone po obiedzie, cieszyło oko i działało kojąco na nerwy. Gdy pod wieczór wróciliśmy do Domu Prasy, zastaliśmy tam pojedynczych dziennikarzy, żywo dyskutujących nad... możliwością małżeństwa księżniczki Małgorzaty, siostry królowej brytyjskiej, z kapitanem Townsendem. Temat ten nie schodzi ze szpalt prasy zachodniej. Jeden z tych dziennikarzy opowiedział mi o „zabawnej“ — jak się wyrazi 1 — konferencji prasowej, którą usiłowali zorganizować emigranci polscy z Londynu. Spośród 800 korespondentów na zaproszenie hr. Raczyńskiego przyszło raptem 20 czy 30 Nawet „New York Herald Tribune“ należycie ocenił tę imprezę, poświęcając jej dokładnie 15 wierszy, * W poniedziałek ministrowie spraw zagranicznych przystąpili do omawiania punktu trzeciego porządku dziennego — sprawy kontaktów między Wschodem i Zachodem. Nie zakończyli oni jeszcze dyskusji nad punktem pierwszym, i nawet nie zaczęli debaty nad punktem drugim (rozbroi jenie). Ale punkt trzeci, w myśl wcześniejszego porozumienia, zostaje przekazany ekspertom i dlatego już teraz — poza kolejnością — został poruszony. Powszechnie potwierdza się tu przypuszczenie, że właśnie w dziedzinie kontaktów między Wschodem i Zachodem obecna konferencja może osiągnąć największe sukcesy. Świadczą o tym również wstępne wystąpienia ministrów na ten temat. Nie brak w nich było momentów polemicznych, nie brak było opinii, z którymi jedna czy druga strona nie może się zgodzić. Ale chyba bardziej istotny jest fakt, że ministrowie wypowiedzieli się w zasadzie za rozszerzeniem kontaktów zarówno gospodarczych i kulturalnych między Wschodem i Zachodem i że wskazali — zwłaszcza w konkretnym projekcie radzieckim — drogi prowadzące do tego celu. Projekt radziecki zawiera m. im propozycję w sprawie zwołania w przyszłym roku międzynarodowej konferencji na temat wykorzystania energii atomowej dla ochrony zdrowia. Dziennikarze spodziewają się tu, że mocarstwa zachodnie wyrażą zgodę na ten wniosek. Wiele komentarzy wywołała propozycja radziecka w sprawie uchylenia istniejących obecnie ograniczeń w ruchu statków handlowych przez niektóre cieśniny i kanały. Przyjęcie tej propozycji przyczyniłoby się do rozwoju międzynarodowej wymiany. Mówiąc o stosunkach kulturalnych między Wschodem i Zachodem francuski minister Pinay nawiązał do starych tradycji współpracy francuskorosyjskiej w tej dziedzinie, mówił 0 tłumaczeniu na francuski dzieł Tołstoja, Dostojewskiego i Gorkiego, 1 o popularności muzyki rosyjskiej i radzieckiej we Francji. Przemówienie reprezentanta Francji korzystnie różniło się od •Wystąpienia amerykańskiego Sekretarza Stanu Dullesa, który i przy tej okazji nie omieszkał wprowadzić nutek w starej tonacji z czasów zimnej wojny. Równolegle z pracą ekspertów na temat stosunków Wschód-Zachód ministrowie kontynuować będą zasadniczą debatę o bezpieczeństwie Europy i o Niemczech. Jakby wstępem do niemieckiej części tej debaty było zorganizowane w poniedziałek spotkanie obserwatorów z NRD dziennikarzami wschodnio i zachod- z nio-niemieckimi. Wbrew początkowym pogłoskom, że dziennikarze z Niemiec zachodnich nie skorzystają z zaproszenia, spotkanie doszło do skutku przy udziale około 80 korespondentów. Żywa dyskusja wykazała istotne różnice zdań między stanowiskiem przedstawicieli NRD a dziennikarzami z Bonn. Ale wykazała również, że możliwa jest spokojna i rzeczowa wymiana zdań między Niemcami z obu części kraju. I w tej więc dziedzinie spokojna atmosfera konferencji genewskiej umożliwiła mały krok naprzód. Dalszym krokiem naprzód byłoby przyjęcie wniosku, zgłoszonego przez min. Mołotowa, w sprawie zaproszenia na konferencje obu premierów niemieckich — Grotewohla i Adenauera, celem przedyskutowania wraz z nimi problemu niemieckiego. GRZEGORZ JASZUŃSKI Czwarty tSzicń alhf bw Nowy projekt ZSRR układu o bezpieczeństwie w Europie Dwustronne propozycje w sprawie rozwoju kontaktów między Wschodom a Zachodem GENEWA (PAP). Poniedziałkowe posiedzenie ministrów czterech mocarstw rozpoczęło się o godz. 15.00 ! trwało z krótką przerwą do godz. 19.55. Obradom przewodniczył minister Dulles. Obrady rozpoczęły się od dyskusji nad trzecim punktem porządku dziennego, tj. rozszerzeniem kontaktów między Wschodem a Zachodem. Min. Pinay w imieniu rządów trzech mocarstw zach. złożył w tej sprawie memorandum. (Tekst memorandum podajemy na str. 2). Min. Mołotow złożył oświadczenie oraz wysunął propozycje rządu radzieckiego, dotyczące rozszerzenia kontaktów między Wschodem a Zachodem. (Tekst propozycji podajemy na str. 2) Oświadczenie min. Mototowa w sprawie rozszerzenia kontaktów miedzy Wschodem a Zachodem Szefowie rządów czterech mocarstw — oświadczył Mołotow — powierzyli m. in. min ministrom spraw zagranicznych przestudiowanie, przy pomocy ekspertów, środków, w tym również kroków, jakie należałoby podjąć w instytucjach ONZ, które mogłyby: po pierwsze, doprowadzić do stopniowego usuwania barier, które przeszkadzają swobodnemu komunikowaniu się i pokojowej wymianie handlowej między narodami oraz po drugie, doprowadzić do realizacji swobodnych kontaktów i stosunków korzystnych wzajemnie dla zainteresowanych krajów i narodów. Przedstawiono tu propozycję dotyczącą utworzenia komisji ekspertów do spraw rozwoju kontaktów między Wschodem a Zachodem. Delegacja radziecka uważa, że powołanie takiej komisji jest celowe oraz wypowiada się za tym, aby przystąpiła ona niezwłocznie do pracy. Aby działalność komisji była owocna, zachodzi konieczność przedyskutowania, czym się będzie ona zajmowała oraz wytyczenia kierunku jej pracy. Naszym zdaniem, rozwój kontaktów między Wschodem a Zachodem będzie pomyślny tylko wówczas, kiedy opierać się będzie na rozwoju stosunków ekonomicznych między państwami, co jest nie do pomyślenia bez normalnego rozwoju handlu między nimi. W związku z tym delegacja radziecka uważa, że komisja ekspertów powinna przede wszystkim rozpatrzyć sprawę zlikwidowa-nia istniejących środków dyskryminacyjnych, które hamują rozwój stosunków gospodarczych między państwami. Byłoby to zgodne z tym, co powiedziano w pierwszej części dyrektyw szefów rządów na temat rozwoju kontaktów. Dużo jest jeszcze do zrobienia w dziedzinie rozwoju kontaktów na poiu kultury, nauki i techniki. Pożyteczne będą kroki w kierunku wymiany uoa wiadczeń w przemyśle, rolnictwie, w kierunku rozszerzenia wymiany delegacji działaczy społecznych i kulturalnych, rozwoju turystyki. Będzie to zgodne z drugą częścią dyrektyw szefów rządów w sprawie rozwoju kontaktów. Związek Radziecki czyni wszystko, aby popierać rozwój kontaktów między ZSRR a innymi państwami. Moglibyśmy przytoczyć na dowód tego wiele przykładów. Pierwsze sukcesy już osiągnięto. Trzeba jednak będzie niemało jeszcze uczynić, by zapewnić szerszy rozwój wymiany międzynarodowej, korzystnej dla wszystkich krajów i narodów. Po omówieniu wytycznych, którymi powinna kierować się czterostronna komisja ekspertów przy opracowywaniu środków w dziedzinie rozwoju kontaktów między Wschodem a Zachodem min. Mołotow oświadczył w zakończeniu: Związek Radziecki był 1 jest zwolennikiem jak najszerszego rozwoju kontaktów między Wschodem a Zachodem i gotów jest uczynić wszystko co w jego mocy, aby osiągnąć pod tym względem pozytywne rezultaty i tym samym przyczynić się do dalszego osłabienia napięcia międzynarodowego. Delegacja radziecka opracowała ze swej strony projekt wspólnej uchwały w sprawie rozwoju kontaktów między Wschodem a Zachodem i przedstawia ten projekt konferencji do rozpatrzenia. W toku opracowywania tego projektu uwzględniono dyrektywy genewskiej konferencji szefów rządów, a także wzięto pod uwagę życzenia dotyczące rozwoju kontaktów między Wschodem i Zachodem, wyrażone przez licznych przedstawicieli gospodarczych kół krajów zachodnich, przez działaczy społecznych, naukowców, działaczy na polu kultury, przedstawicieli organizacji sportowych oraz przez poszczególne osoby. Delegacja radziecka jest przekonana, że realizacja tego programu przyczyni się do lepszego wzajemnego zrozumienia i do utrwalenia przyjaznych stosunków między krajami, co z kolei sprzyjać będzie dalszemu złagodzeniu napięcia międzynarodowego, zgodnie z pragnieniami narodów. Przedstawiam konferencji do rozpatrzenia projekt, opracowany przez delegację radziecką. Po krótkiej wymianie poglądów ministrowie postanowili utworzyć komisję ekspertów, która rozpocznie pracę 2 bm. i po przedyskutowaniu memorandum trzech mocarstw oraz propozycji delegacji radzieckiej przedstawi 10 bm. odpowiednie wnioski. W skład komisji weszli: S. Winogradów (ZSRR), W. Jackson (St. Zjednoczone), H. Hohler (W. Brytania) J. Baillou (Francja). ZSRR proponuje zaproszenie do Genewy rządów NRD i NRF Następnie po przerwie ministrowie powrócili do dyskusji nad pierwszym punktem porządku dziennego. Min. Mołotow zaproponował, aby na dyskusję nad problemem Niemiec zaproszono przedstawicieli NRD i NRF. Oświadczenie min. Mołotowa głosi m. in.: Z związku z pierwszym punktem porządku obrad delegacja radziecka pragnęłaby wypowiedzieć się na temat trybu omawiania zagadnienia niemieckiego na naszej konferencji. Delegacja radziecka uważa za konieczne, aby przedstawiciele NRD i przedstawiciele NRF wzięli udział w rozpatrywaniu zagadnienia niemieckiego. Jest to tym bardziej ważne, że jedynie ZSRR utrzymuje bezpośrednie stosunki zarówno z NRD, jak i z NRF. Jeśli zaś chodzi o Francję, W. Brytanię i St. Zjednoczone, to utrzymują one bezpośrednie stosunki tylko z jednym z państw niemieckich, i dlatego są pozbawione możliwości stworzenia sobie pełnego obrazu stanowisk obu państw niemieckich. Jeśli chcemy przyspieszyć rozwiązanie problemu niemieckiego, powinniśmy się przyczynić do zbliżenia między NRD i NRF. (C) DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Delegacja gospodarcza Burmy przybyła do Warszauiy 30 ub. m. przybyła do Warszawy delegacja gospodarcza Burmy z wicemin. górnictwa U-Ba-Tun na czele, witana na dworcu przez wicemin. Handlu Zagr. T. Kropczyńskiego i wyższych urzędników MHZ. 31 ub. m. delegacja złożyła wizytę wicemin. Handlu Zagr. T. Kropczyńskiemu. W czasie wizyty omówiono sprawy związane z wymianą handlową polsko - burmańską, a zwłaszcza możliwości dostawy polskich maszyn i urządzeń górniczych dla Burmy, Pierwszy śnieg w Polsce 31 ub.m. długotrwały okres pięknej pogody zakłóciły pierwsze krótkotrwałe opady śniegu. Przelotne opady śnieżne notowane były m. in. w Gdańsku, na Helu, w Mławie i Gorzowie. Wieczorem pierwszy śnieg spadł również w Warszawie. Opady spowodowane zostały napływem nad Polskę chłodnego powietrza arktycznego, »Dążymy do zbliżenia i współpracy« Sekretarz Ludowej Młodzieży Jugosławii o wrażeniach z Polski Od 15 dni przebywa w Polsce de legacja Ludowej Młodzieży Jugosławii. Zwiedziła ona stolicę, Wybrzeże, Śląsk oraz woj. krakowskie. Swe wrażenia z pobytu w Polsce omówił w rozmowie z przedstawicielem PAP red. J. Dziedzicem przewodniczący delegacji, sekretarz generalny KC Ludowej Młodzieży Jugosławii — M. Tripalo. — W ostatnich dniach — powiedział m. in. M. Tripalo — odbyliś my kilka rozmów z przedstawicielami Żarz. Gł. ZMP, w wyniku których podjęliśmy szereg postanowień Dotyczą one praktycznej realizacji współpracy obu naszych organizacji Już w końcu listopada br. — ńa nasze zaproszenie — do Jugosławii przybędzie delegacja ZMP. Postanowiliśmy też wymieniać materiały informacyjne na temat naszej prac;/, pisma i czasopisma młodzieżowe. Porozumieliśmy się też co do wymiany grup młodzieży robotniczej z większych ośrodków przemysłowych; ma to nastąpić w roku przyszłym. Przewidujemy także wymianę grup studenckich. * 31 października br. Prezydium ZG ZMP wydało przyjęcie z okazji pobytu w Polsce delegacji Ludowej Młodzieży Jugosławii. Na przyjęcie przybyli przedstawiciele centralnego aktywu ZMP z przewodniczącą Żarz. Gł. — Heleną Jaworską na czele. Obecny był ambasador Jugosławii w Polsce — M. Milatovic. Przyjęcie upłynęło w niezwykle serdecznej atmosferze.