Katona István: Historia regum stirpis Arpadianae. Tom. I. Complectens res gestas S. Stephani, Petri, Samvelis Abae. (1779)

1000

REXI. 83 Et certe huius potius distinctionis caussa comites palatinos nagy úr appellatos dixe­rim, quam quodSeu regis, Seu ducis, quos promiscue nagy ur fuisse vocatos, Cl. Szar­ka ceniuit. Sed nondum euicit, iSpani fue­rint. Quid, inquit, (a) naturale magis esi, quam, sicut regii legati dominus, rex appel­latur, ita Nadur-ispani dominum , Nadur, feu Nagy-iir, falutarit Nempe probandum adhuc arguto viro Superest, nagy-úr, ob­lique, non recte, cadere, quum isipano coniungitur. Nam, vt adducta similitudo lion penitus claudicet; nagy úr ifpán ex nagy órnak isipánja Syncopatum esse, doceri debet. Quod dum doceatur; et, siqiiid assequor, ex genio linguae Hungaricae dif­ficulter docebitur; Orofzium, quam Szál­kám, Sequi malim. Vterque porro, sicut in coniectura, sic in coniecturae ratione reddenda adeo conueniunt, vt alter alte­rum , vel alteruter alium legisse videri pos­­iit. OroSzianus liber Ginsburgi prodiit A. C. 1754. Szarkaiana coniectura lucem pri­mam adSpexit Sopronii, sed natalis annus eruditi foetus, nec in libri fronte, nec 111 praefatione comparet. Quia tamen Euse­­bii Vermi, qui typis vulgatus est A. C. 1771. Semel ac iterum meminit, (b) nul­lum obstetricis testimonium est necessari­um , vt partus hic OrcSziano recentior pro­­liuncietur. Neque tamen laudis aucupan- F 2 dae (a) ConieR. p. 29. (b) p. 33. et 50. A- C. 1000.

Next