Żołnierz Wolności, kwiecień 1967 (XVIII/76-99)
1967-04-01 / nr. 76
MINISTER OBRONY ZSRR Marszałek Związku Radzieckiego RODION MALINOWSKI NIE ŻYJE MOSKWA (PAP). Komitet Centralny KPZRr Prezydium Rady Najwyższe] ZSRR i Rada Minislfów ZSRR zawiadamiają z głębokim żalem o zgonie Ministra Obrony ZSRR, Marszalka Rodiona Malinowskiego. Zgon nastąpił w dniu 31 marca, po długiej i ciężkiej chorobie. Zmarły miał 69 lat. Był on członkiem Komitatu Centralnego K?ZR. dapuławjfnyro do Rady Najwyższej ZSRR, otrzymał dwukrotnie zaszczytny tytuł Bohatera Związku Radzieckiego oraz był wybitnym działaczem państwowym, wielkim radzieckim dowódcą wojskowym i jednym z aktywnych budowniczych Sił Zbrojnych ZSRR. KC KPZR, Prezydium Rady Najwyższej i Rada Ministrów ZSRR postanowiły pochować Marszalka R. Malinowskiego na Placu Czerwonym w Moskwie przy Murze Kremiowskim. Utworzono komisję rządową z prze¥/odnkzącym Rady Ministrów ZSRR A. Kosyginem, kióra zajmie się organizacją pogrzebu. Komisja zakomunikowała, że trumna ze zwłokami Marszalka R. Malinowskiego będzie wystawiona na widok publiczny w dniu 1 kwietnia między godz. 14 a 20, w Sali Czerwonego Sztandaru w Domu Armii Radzieckiej w Moskwie. Ogłoszony został komunikat lekarski o przyczynie zgonu Ministra Obrony Zslirt, Marszalka ftoclio.ia Malinowskiego. Komunikat s.wierdza, że Marszalek R. Malinowski po ilłuższej cuorobie zmarł na raka trzustki z licznymi przerzutami na wątrobę i inne organa. Mimo troskliwej opieki lekarskiej stan chorego pogarsza: się stopniowo i w dniu 31 marca br. nastąpił zgon. Komunikat lekarski podpisali: khrowniK IV Głównego Urzędu przy Ministerstwie Zdrowia ZbRR prof. J. Ćzazow oraz profesorowie Biociiin, Yviszniewski, Strukow i pik Kabanów. Marszalek Związku Radzieckiego Rodion Jakowlewicz Malinowski urodził się w 1898 roku w Odessie. Jako szeregowiec brał udział w pierwszej wojnie światowej; w latach 1914—1918. Służył w wojskach rosyjskich we Francji. Pp wstąpieniu do Armii Czerwonej w 1919 roku brał udział w wojnie domowej, walcząc przeciwko wojskom interwentów i kontrrewolucjonistów. W r. 1926 wstąpił do WKP(b). W 1930 roku ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego. W 1941 roku, po napaści wojsk hitlerowskich na Zwią-zek Radziecki, R. Malinowski dowodzi najpierw korpusem piechoty, następnie armią i,wreszcie,wojskami szeregu frontów. W 'randze dowódcy Armii Gwardyjskiej uczestniczy w rozgromieniu wojsk hitlerowskich pod Stalingradem. Jako dowódca Frontu Południowego, a następnie Frontu Południowo-Zachodniego, R. Malinowski przeprowadził w 1943 roku szereg pomyślnych operacji przy .wyzwalaniu Donbasu i południowej Ukrainy. W latach 1944—1945 wojska Drugiego Frontu U- kraińskiego brały pod jego dowództwem udział w rozgromieniu silnego zgrupowania nieprzyjacielskiego pod Jassami i Kiszyniowem oraz w wyzwalaniu Rumunii, Jugosławii,-. Węgier, Austrii i Czechosłowacji spod okupacji hitlerowskiej. Po rozgromieniu rzeszy hitlerowskiej, Marszalek R. Malinowski udaje się na Daleki Wschód, gdzie dowodzi wojskami Frontu Zabajkalskiego . W 1945 roku jego wojska, które wraz z Armią Mongolskiej Republiki Ludowej, przeprowadziły główne natarcie przez pustynię Gobi, rozgromiły japońską armię kwantuńską i wyzwoliły Mongolię wewnętrzną oraz znaczną część Chin północno-wschodnich, docierając do okolic Pekinu. Po zakończeniu . II wojny światowej Marszałek R. Malinowski dowodzi wojskami Dalekiego Wschodu.. Następnie zajmuje stanowisko pierwszego zastępcy Ministra Obrony ZSRR i Naczelnego Dowódcy Wojsk Lądowych. W październiku 1957 roku Marszałek R. Malinowski zostaje mianowany Ministrem Obrony ZSRR. We wrześniu 1944 r., R. Malinowskiemu przyznano tytuł Marszałka Związku Radzieckiego. Za wielkie zasługi dla państwa został mu przyznany dwukrotnie tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Był odznaczony pięciokrotnie Orderem Lenina, Orderem „Zwycięstwa”, trzykrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru oraz licznymi innymi orderami i medalami. I ZASTĘPCA MINISTRA OBRONY ZSRR MARSZAŁEK ZWIĄZKU RADZIECKIEGO TOWARZYSZ ANDREJ GRECZKO Pozwalam sobie na Wasze ręce, Szanowny Towarzyszu Marszałku, przesłać w imieniu wszystkich żołnierzy liniowego Wojsaa Polskiego i swoim własnym wyrazy najszczerszego współczucia z powodu zgonu Ministra Oarony ZSńR, Marszałka Związku Radzieckiego Rodtona Malinowskiego. Imię Jego weszło na najwspanialsze karty dziejów’ zmagań o wolność narodów i sprawiedliwość społeczną. Postać Jego zapisała się na trwałe w pamięci narodów świata, w tym naszego narodu, jako postać jednego z najwybitniejszych dowódców pierwszej armii socjalizmu — Armii Radzieckiej, która odnosząc wiekopomne zwycięstwo w Ii wojnie światowej ocaiita ludzkość od zalewu faszystowskiego barbarzyństwa. Naród polski i jego żołnierze otaczają i otaczać będą najwyższym szacunkiem pamięć Marszalka Malinowskiego — jednego z głównych współtwórców tego zwycięstwa, które pozwoliło odzyskać wolność również naszemu krajowi i położyło niewzruszone podwaliny pod trwaią przyjaźń naszych narodów i nierozerwalne braterstwo broni radzieckich i polskich żołnierzy. Wysoko cenimy w7 Nim to, że będąc bezgranicznie oddanym sprawie swej socjalistycznej Ojczyzny, pracując dla jej dobra na najwyższych stanowiskach w Radzieckich Siłach Zbrojnych nad dalszym rozwojem Armii Radzieckiej głównej ostoi bezpieczeństwa narodów1 i pokoju światowegoj łączył tę pracę z udzielaniem pomocy w budowie nowoczesnych sił zbrojnych naszego kraju, wszystkich krajów uczestników obronnego Układu Warszawskiego, wszystkich bratnich krajów socjalizmu. Wojsko Polskie łączy się ze swymi najbliższymi towarzyszami broni — żołnierzami Radzieckich Sił Zbrojnych w’ głębokim żalu po stracie Marszałka Malinowskiego Wielkiego Syna ludu radzieckiego, oddanego dziełu socjalizmu komunisty, bohaterskiego żołnierza, wybitnego dowódcy, zasłużonego męża stanu. MINISTER OBRONY NARODOWEJ POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ MARIAN SPYCHALSKI MARSZAŁEK POLSKI MaruzalPk Polski Marian Spychalski w imieniu swojej małżonki i własnym przesłał depeszę z wyrazami głębokiego współczucia w’dowie po Marszałku Malinowskim, Raisie Malinowskiej. Na wieść o /gonie Marszałka Rodiona Malinowskiego, który był obywatelem honorowym Wrocławia, przewodniczący Prezydium Rady Narodowej — Bolesław Iwaszkiewicz wystosował do I zastępcy Ministra Obrony ZSRR — Marszałka Andreja Greczko depeszę z wyrazami najgłębszego żalu w imieniu mieszkańców tego miasta, załóg zakładów pracy j młodzieży, którzy zachowają postać Zmarłego w żywej pamięci. 2 •'i ■ MiŻOŁNIEBZ IfWOLNOSCI GAZETA CODZIENNA WOJSKA POLSKIEGO NR 76 (5086) ROK XVIII (XXIV) j WARSZAWA, SOBOTA 1 — NIEDZIELA 2 KWIETNIA 1967 R. j A CENA 50 GR. Naukowe sympozjum poświęcone „DĄBROWSZCZAKOM" zakończyło obrady (PAP). 31 marca br. zakończyło się w Warszawie dwudniowe sympozjum naukowe, nt. udziału „Dąbrowszczaków” w wojnie hiszpańskiej i II wojnie światowej. W obradach uczestniczył sekretarz generalny ZBoWiD, wiceminister Kultury i Sztuki Kazimierz Rusinek. W piątek uczestnicy sympozjum zapoznali się z szeregiem referatów i informacji naukowych, które stały się przedmiotem szerokiej dyskusji. O braterstwie broni ochotników polskich z ochotnikami innych narodowości mówił b. komisarz polityczny 45 Dywizji Międzynarodowej w Hiszpanii Tadeusz Ćwik. Mówca podkreślił olbrzymi zakres ruchu międzynarodowej solidarności w obronie Republiki Hiszpańskiej. O Dąbrowszczakach na frontach II wojny światowej — mówił płk Józef Zamojski. W łatach wojny poszczególne grupy Dąbrowszczaków uczestniczyły tv wal kacli z hitlerowskim najeźdźcą zarówno w kampanii francuskiej, a później w oddziałach ruchu oporu, na terenie okupowanego kraju w szeregach GL i AL. Dąbrowszczacy uczestniczyli również w tworzeniu na ziemi radzieckiej odrodzonego Wojska Polskiego. Wielu z nich poległo na polach walki z faszyzmem, w której uczestniczyli niemal bez przerwy przez blisko 10 lat, O Dąbrowszczakach w obozach internowanych i koncentracyjnych we Francji, Niemczech i Hiszpanii — mówił mgr Jan Eberle. Ocenę wojny hiszpańskiej z punktu widzenia strategii i taktyki dokonywaną w latach 1937—39 przez sztaby wojskowe wielu krajów europejskich, w tym polski sztab główny, przedstawił w swym referacie płk Kazimierz Sobczak. W czasie obrad zabrali również głos zagraniczni goście. W szerokiej dyskusji wzięło udział wielu historyków i byłych uczestników walk w Hiszpanii. M. in. zabrał głos więemin. Kazimierz Rusinek, który podkreślił, że Ministerstwo Kultury i Sztuki, docenia w pełni potrzebę zaangażowania się ludzi sztuki w problematykę udziału Polaków w walkach o wolność ludu hiszpańskiego. Ministerstwo zamierza ufundować stypendia dla pisarzy, którzy podejmą tę problematykę mającą wielkie walory polityczne i wychowawcze. Pomoc w tym zakresie ministerstwo okaże także filmowcom. Zamykając obrady dyrektor Zakładu Historii Partii przy KC PZPR. prof. Tadeusz Daniszewski, w imieniu wszystkich organizatorów spotkania, podziękował uczestnikom sympozjum za cenny wkiad w rozszerzenie wiedzy o wralkach Dąbrowszczaków. Posiedzenie Rady Ministrów (PAP). 31 marca br. odbyło się posiedzenie Rady Ministrów. Na posiedzeniu tym Rada Ministrów przedyskutowała przedstawione przez przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i ministra Finansów informacje o wstępnej ocenie wykonania narodowego Planu Gospodarczego za 1966 r. i za pierwsze dwa miesiące 1967 r. oraz o wykonaniu budżetu państwa za 1966 r. Rada Ministrów omówiła również informacje prezesa Najwyższej Izby Kontroli o wynikach niektórych kontroli przeprowadzonych przez NIK w 1966 r. Rada Ministrów zapoznała się ze wstępną oceną wyników realizacji uchwał VII Pienum KC PZPR w jednostkach gospodarczych oraz w naczelnych i centralnych organach administracji państwowej. Zgodnie z ustaleniami wymienione dokumenty przed rozpatrzeniem na posiedzeniu Rady Ministrów były przedmiotem obrad kolegiów resortów, które ustosunkowały się do zawartych w nich ocen i wniosków. W związku z przedstawionymi informacjami i wynikami dyskusji powzięto odpowiednie decyzje. Wytyczają one kierunki działania na najbliższą przyszłość w takich dziedzinach jak zatrudnienie, inwestycje, handel zagraniczny, budownictwo, zaopatrzenie rynku, gospodarka zapasami, kooperacja między przedsiębiorstwami i in. Szczegółowa uchwala ocenia dotychczasowe wyniki prac zakładowych komisji usprawnienia organizacji produkcji, podjętych dla wdrożenia uchwał VII Plenum KC PZPR i zawiera wskazania co do prawidłowego przebiegu dalszych prac, w celu osiągnięcia zamierzonych efektów. M. in. uchwała zobowiązuje kierowników przedsiębiorstw i z kładowe komisje do odbycia spotkań z załogami przedsiębiorstw dla zd ;nia relacji z wykonania dotychczas zgłoszonych wniosków usprawnieniowych i ustalenia programu dalszych prac. W odrębnym dokumencie Rada Ministrów ustosunkowała się do dotychczasowych wyników prac usprawnieniowych, związanych również z uchwałami VH Plenum, w naczelnych i centralnych organach administracji. Rada Ministrów ustaliła kierunki dalszych prac w tej dziedzinie. Pogrzeb Mariana Jaworskiego (PAP) W piątek ndbyiy się w War. szawie uroczystości pogrzebowe zasłużonej o działacza p:iń*.t\vnwęgn .1 społecznego, członka Komitetu Centralnego i I sekretarza Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego P/PR, posła na Sejm — Mariana Jaworskiego. W uroczystościach wzięli udział członkowie najwyższych władz partyjnych z I sekretarzem KC FZPR WŁADYSŁAWEM GOMUŁKĄ. Przed południem trumna ze zwłokami zmarłego wystawiona została na widok publiczny w Pałacu Prymasowskim. Przeszły przed nią w skupieniu tysiące mieszkańców stolicy i woj. warszawskiego — współtowarzysze pracy, aktvwiści partyjni i bezpartyjni obywatele, wśród których Marian Jaworski cieszył się wielkim szacunkiem i autorytetem. Przed godzina 13 do Pałacu Prymasowskiego przybyli członkowie najwyższych władz partyjnych z Władysławem Gomułką. Obok trumny Mariana Jaworskiego zaciągnęli warte honorowa, sekretarze KC: Witold Jarosiński, Bolesław Jaszczuk, Józef Te.jchma i Władysław Wicha, a nastepnie: Władysław Gomułka oraz członkowie Biura Politycznego KC — Edward Gierek, Zenon Kliszko i Ryszard Strzelecki. O godz. 14 rozpoczęły sie uroczystości pogrzebowe na Cmentarzu Komunalnym (dawniej wojskowym) na Powązkach. Przy dźwiękach marsza żałobnego Aleją Zasłużonych rusza kondukt pogrzebowy poprzedzany pocztami sztandarowymi PZPR, bratnich stronnictw politycznych, . związków zawodowych, wojska, organizacji społecznych i młodzieżowych. Za nimi dziesiątki wieńców. Przed trumna niesione są na poduszkach liczne odznaczenia zmarłego — wśród nich Order Sztandaru Pracy I klasy i Krzyż DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Nad trumną Mariana Jaioorskiego przemawia Ryszard Strzelecki. W głębi — Zenon Kliszko, Władysław Gomułka i Edward Gierek. (Foto CAF — Rosiak) Wietnam walczy Straty wojsk USÄ większa niż w wofnis koreańskiej Iłowe posiłki od państw satelickich PARYŻ, LONDYN, NOWY JORK, HANOI, MOSKWA (PAP). Jak donoszą agencje zachodnie, w piątek ponownie lotnictwo amerykańskie zbombardowało wielką stalownię północnowietnamską w Thai Nguyen koło Hanoi. Ministerstwo Spraw' Zagranicznych DRW w opublikowanym oświadczeniu stwierdza, że rozmieszczenie ciężkich amerykańskich bombowców ,,B-52” w Syjamie — to nowy niezwykle niebezpieczny krok agresorów USA w kierunku rozszerzenia wojny w Wietnamie. Rząd DRW — podkreśla się w oświadczeniu — ocenia postawę Syjamu jako wrogi akt wymierzony bezspośrednio przeciwko DRW i narodowi wietnamskiemu. ☆ Agencja AP donosi z Sajgonu, że w piątek doszło do bardzo zaciętych walk między oddziałami 1 dywizji piechoty amerykańskiej t ugrupowaniem południowowietnamskiej Armii Wyzwoleńczej. Brak szczegółów tej bitwy. Korespondent pisze jedynie, iż partyzanci zestrzelili amerykański helikopter i że wojska USA poniosły znaczne straty. Bitwę stoczono w pobliżu miasta Tay Ninh. Ta sama agencja informuje, że amerykański bombowiec odrzutowy ostrzelał przez pomyłkę rakietami DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Z grona żyjących odszedł wybitny działacz wojskowy, żarliwy komunista, patriota i internacjonalista Minister Obrony ZSRR Marszałek Związku Radzieckiego Rodion Malinowski. Od najmłodszych lat związany z wojskiem, swoją dojrzałą młodość spędził w okopach pierwszej wojny światowej; walczył z imperializmem niemieckim na ziemi francuskiej w szeregach rosyjskiego korpusu ekspedycyjnego. Pod wpływem partii komunistycznej wykuwa swą świadomość, staje się ofiarnym bojownikiem idei rewolucji socjalistycznej. Jako czerwony dowódca walczy na frontach wojny domowej z kontrrewolucją i obcą interwencją zbrojną. Rewolucyjna, partyjna żarliwość żołnierza — komunisty i internacjonalisty prowadzi go na pola walki z faszyzmem w Hiszpanii, gdzie bierze udział w organizowaniu obrony Republiki Hiszpańskiej, walczy nad Ebro i w obronie Madrytu. Wyróżnia się w tych walkach oddaniem sprawie wolności ludu, ofiarnością, poświęceniem. Zadzierzga tu więzy serdecznej przyjaźni z generalem Walterem - Świerczewskim. Druga wojna światowa ujawnia w pełni talent dowódczy Marszałka Malinowskiego. Na wszystkich posterunkach, które w trudnych dniach zmagań z faszyzmem powierzała mu komunistyczna partia i władza radziecka daje dowody żarliwości patrioty i komunisty oraz wybitnych zdolności wojskowych. Dowodził Armią Gwardyjską podczas Operacji Stalingradzkiej, walnie przyczyniając się do rozgromienia wojsk hitlerowskich nad Wołgą. Jako dowódca Frontu Południowego, a następnie Południowo-Zachodniego wyzwala Donbas i południową Ukrainę. Dowodzone przez niego wojska 2 Frontu Ukraińskiego rozbijają wielkie zgrupowanie hitlerowskie w operacji jasso-kiszyniowskiej, w toku której pełnym blaskiem jaśnieje jego talent dowódczy. Zwycięskie armie 2 Frontu Ukraińskiego w wielkim wyzwoleńczym pochodzie niosą wolność masom ludowym Rumunii, Węgier i Jugosławii. Zakończenie drugiej wojny światowej w Europie nie oznacza dla Marszalka Malinowskiego kresu jego bitewnych trudów. W sierpniu roku 1945 staje na czele wojsk Frontu Zabajkalskiego. biorącego udział w błyskotliwej operacji strategicznej rozbicia doskonale wyposażonej armii kwantuńskiej imperialistycznej Japonii. Na wszystkich frontach walki z faszyzmem, od Ebro do gór Chinganu, wysoko niósł sztandar wolności i socjalizmu. Gdy w roku 1957 partia komunistyczna i rząd Związku Radzieckiego powołały go na stanowisko Ministra Obrony — podjął te odpowiedzialne zadania z partyjną i żołnierską stanowczością oraz ofiarnością i wypełniał je niestrudzenie oraz nadzwyczaj owocnie aż do ostatnich dni swego pełnego zasług i pracowitego życia. Marszałek Malinowski znakomity dowódca, człowiek wielkiego serca, rozumu i woli, szczerą sympatią darzył nasz kraj, nasz naród i jego siły zbrojne. Znał i wysoko cenił walory bitewne żołnierza polskiego, piękną i bohaterską historię naszej Ojczyzny. Znał dobrze Polskę, zachwycał się jej pięknem, podziwiał jej powojenny rozkwit i dorobek. Wielokrotnie uczestniczył w ćwiczeniach i manewrach na terenie naszego kraju, znał wartość wysiłku żołnierza polskiego, z uznaniem mówił o osiągnięciach w umacnianiu ludowej obronności PRL, szanował i cenił naszą kadrę dowódczą, czemu niejednokrotnie dawał wyraz w rozmowach, przemówieniach, publikacjach. Stale podkreślał wagę i znaczenie dla sprawy pokoju i socjalizmu braterskich stosunków polsko-radzieckich i bojowego braterstwa broni żołnierza polskiego i radzieckiego. Żołnierze naszego wojska niejednokrotnie mieli okazję gościć Marszałka Malinowskiego na poligonach i polach ćwiczeń. Szczególnym i pięknym akcentem była wizyta Marszałka Malinowskiego w 1963 r. w 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej imienia Bohaterów Armii Radzieckiej. Społeczeństwo miasta Wrocławia w uznaniu zasług Marszałka Malinowskiego dla spraw'y przyjaźni polsko-radzieckiej i umacniania wspólnoty obronnej Układu Warszawskiego nadało mu honorowe obywatelstwo starego piastowskiego grodu. Nieubłagana śmierć przerwała nić życia wspaniałego żołnierza, jednego z wielkich dowódców pierwszej armii socjalistycznej, żarliwego komunisty, bez reszty oddanego sprawie socjalizmu i pokoju. W dniach żałoby łączymy się z radzieckimi towarzyszami broni. Ludowe Wojsko Polskie chyli swe bojowe sztandary nad trumną Marszałka Związku Radzieckiego Rodiona Malinowskiego. Nasze osiedle 1967 r. najpiękniejsze Komitety blokowe z garnizonu bydgoskiego JUŻ PRZYSTĄPIŁY DO DZIAŁANIA (Inf. wł.), Z inicjatywy Garnizonowej Administracji Mieszkaniowej i Komendy Garnizonu odbyła się w Bydgoszczy narada przewodniczących komitetów blokowych, poświęcona uporządkowaniu, zagospodarowaniu i upiększeniu wojskowych osiedli mieszkaniowych. Wszystkie sprawy omawiano pod kątem udziału w konkursie Departamentu Służby Kwat. Bud. WP i „Żołnierza Wolności” „.NASZE OSIEDLE 1967 R. NAJPIĘKNIEJSZE”. Na naradzie stwierdzono, że już podczas trwania ubiegłorocznego konkursu radykalnie się poprawił wygląd wojskowych osiedli w Bydgoszczy. Dzięki aktywnej pracy wielu przewodniczących komitetów blokowych, takich jak: ppłk Poczęty, ppłk Honkisz, kpt. Merkiel, kpt. VVielozierski, ob. Skłodowska (żona oficera) potrafiono zazielenić znaczną część terenów w osiedlach, posadzić sporo drzew i krzewów, zaprowadzić czystość i porządek. Nie wystarczyło to jednak do zdobycia w ub. roku czołowej lokaty w konkursie. Obecnie bydgoski garnizon bardzo starannie się przygotowuje do udzialu w naszyęi tegorocznym konkursie. Opracowano już kompleksowy plan zagospodarowania i upiększenia osiedli wojskowych, wykonano też wiele istotnych przedsięwzięć organizacyjnych. M. iń. pozyskano pomoc miejscowych władz i instytucji. W pierwszej fazie porządkowania osiedli przewiduje się niweiaeję terenów wokół nowych bloków, budowę ulic, poI łożenie chodników, zainstalowanie »świetlenia, ogrodzenie trawników itp. I Potem przystąpi sie do remontu i odnawiania urządzeń osiedlowych, zazielenienia terenów, sadzenia dalszych drzew i krzewów, zakładania kwietników, budowania ośrodków do zabaw dla dzieci itp. Wartość tych wszystkich prac przekroczy sumę pół miliona złoty en. DOKOŃCZENIE NA STR. 4 Rumunia przygotowuje się do obchodów jubileuszu Rewolucji Październikowej W Bukareszcie opublikowano Uchwałę KC Rumuńskiej Partii Komunistycznej o obchodach w Rumunii 50 rocznicy Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej. W związku z obchodami 50-lecia R*wolucji Październikowej KC , RPK postanowił, że organizacje partyjne, masowe i społeczne zorganizują wiele zakrojonych na szeroką skalę imprez poświęconych temu wydarzeniu. W Bukareszcie odbędzie się przemysłowa wystawa Związku Radzieckiego. Otwarta zostanie również wystawa radzieckiej plastyki. Obchody 50 rocznicy Wielkiego Października w Rumunii, — podkreśla uchwała — będą oznaczać nowy rok w rozw'oju stosunków braterskiej przyjaźni między narodami rumuńskim i ra» dzieckim, między Rumunią i ZSRR, między RPK i KPZR. (PAP),