Turul 1885 (A Magyar Heraldikai és Genealógiai Társaság Közlönye)

I. Értekezések és önálló czikkek - Kubinyi Ferencz: A mohorai Vidffyek czímeres-levele és nemzedékrendje. (Két közlemény, színes czímer-rajzzal)

A MOHORAI VIDFFYEK CZÍMERES­ LEVELE ÉS NEMZEDÉKRENDJE. (Első közlemény.) Színes czímerrajzzal. A fi­ágon kihalt mohorai Vidffy család majd harmadfél századon át virágzott Nógrád és Hont vármegyékben. Első, általunk ismert törzse, Mi­hály, a XIV. század vége felé élt. Ennek fia: Vid (I), nógrádmegyei Mohora nevü birtokáról Mohorai-nak nevezte magát s mint Zsigmond királynak híve, ennek azon fényes magyar kí­séretéhez tartozott, mely őt sok évi németországi útjaiban mindenütt követé s nevezett királytól ugyancsak ily külföldi utazás alkalmával, 1418. évi július havában, Strassburgban — úgy itthon, mint Németország különböző vidékein teljesített hű szolgálataiért — néhány társával együtt, czímert nyert, «nemességük nagyobb dicsőségére», mint az illető oklevél mondja. Sajnos, hogy ezen oklevél fölötte szakado­zott állapota miatt, a különben ép czímerképből a sisaktakaró bal foszladéka az azt környező virágdíszítménynyel együtt, valamint a szöveg­nek épp azon részei hiányzanak, melyekből a czí­mert nyerő mohorai Vid szolgálatainak részle­teit, valamint többi adomány­társainak teljes névsorát megismerhettük volna. Ez utóbbiak kö­zül csupán egy A Miklós­nak és János mesternek, Perényi Péter országbíró ítélőmesterének nevei vehetők ki, a nélkül azonban, hogy a meglévő szövegből ezeknek miféle rokonsági viszonya Mohorai Vidhez kitűnnék. A kártyára irott oklevélnek szövege­imez : Sigismundus dei gratia Romanorum rex semper augustus ac Hungáriáé Dalmatiae Croatiae etc. rex, omnibus Christi fidelibus tarn praesentibus quam futu­ris praesentium notitiam habituris, salutem in eo, qui dat regibus regnare et victoriose triumphare. A claro lumine throni regii, velut e sole radii, nobilitates le­gitimo iure procedunt et omnium nobilitatum insignia a regia dignitate sic dependent, ut non sit dare ali­cuius generositatis insigne, quod a gremio non pro­veniat regiae claritatis. Sane ad universorum tam prae­sentium quam futurorum notitiam harum serie volu­mus pervenire, quod fidelis noster dilectus Vitus filius Michaelis de Mohara nostrae maiestatis veniens in prae­sentiam, propositis et recensitis suis fidelibus servitiis et fidelium obsequiorum gratuitis meritis sincerisque complacentiis [utique] acceptis et laudandis, quibus ipse sacro nostro diodemati agendis, prosperis scilicet et adversis, signanter nostro regno Hungáriáé et praesentibus Alamaniae . . . . indefesse studuit compla­ cere reddiditque se gratum et acceptum, arma seu no­bilitatis insignia [in praesentium litterar um nostrarum capite] depicta maiestati nostrae exhibendo, a nostra celsitudine eadem arma seu nobilitatis insignia sibi et per eum magistro Johanni de . . e.. [Nesa?] prothonotario magnifici [Petri de Pe-] ren, iudicis curiae nostrae maiestatis gratis aífectibus intuentes, fidelium obsequiorum . . . . nibus ac indefessis hactenus erga nostram quottidieque claret et in antea eo studiosius clarere [poterit, quanto se et suos] sin­gularioribus gratiis sentiet decoratos, animo deliberato [et ex certa nostrae] maiestatis scientia, eidem Vito et per eum Nicoiao et Johanni praedictis, ipso­rumque haeredibus et posteritatibus universis, ad prae­fati Viti supplicationis instantiam, praescripta arma seu nobilitatis insignia, hic depicta ac pictoris magi­sterio distincte descripta, virtute praesentium conferi­mus, immo de habundantiori plenitudine specialis nostrae gratiae, ad maiorem praelibati Viti et aliorum supradictorum nobilitatis glóriám, proprio motu con­cedimus, damus et elargimur, ut idem Vitus et alii supradicti, ipsorumque haeredes et posteritas universa, nata et nascitura, haec arma seu nobilitatis insignia, prout praesentibus literis nostris circa princípium appro­priatis coloribus diversis, inserta pictura denotat et Turul. 1885. 1. 3

Next