Turul 1885 (A Magyar Heraldikai és Genealógiai Társaság Közlönye)
I. Értekezések és önálló czikkek - Kubinyi Ferencz: A mohorai Vidffyek czímeres-levele és nemzedékrendje. (Két közlemény, színes czímer-rajzzal)
A MOHORAI VIDFFYEK CZÍMERES LEVELE ÉS NEMZEDÉKRENDJE. (Első közlemény.) Színes czímerrajzzal. A fiágon kihalt mohorai Vidffy család majd harmadfél századon át virágzott Nógrád és Hont vármegyékben. Első, általunk ismert törzse, Mihály, a XIV. század vége felé élt. Ennek fia: Vid (I), nógrádmegyei Mohora nevü birtokáról Mohorai-nak nevezte magát s mint Zsigmond királynak híve, ennek azon fényes magyar kíséretéhez tartozott, mely őt sok évi németországi útjaiban mindenütt követé s nevezett királytól ugyancsak ily külföldi utazás alkalmával, 1418. évi július havában, Strassburgban — úgy itthon, mint Németország különböző vidékein teljesített hű szolgálataiért — néhány társával együtt, czímert nyert, «nemességük nagyobb dicsőségére», mint az illető oklevél mondja. Sajnos, hogy ezen oklevél fölötte szakadozott állapota miatt, a különben ép czímerképből a sisaktakaró bal foszladéka az azt környező virágdíszítménynyel együtt, valamint a szövegnek épp azon részei hiányzanak, melyekből a czímert nyerő mohorai Vid szolgálatainak részleteit, valamint többi adománytársainak teljes névsorát megismerhettük volna. Ez utóbbiak közül csupán egy A Miklósnak és János mesternek, Perényi Péter országbíró ítélőmesterének nevei vehetők ki, a nélkül azonban, hogy a meglévő szövegből ezeknek miféle rokonsági viszonya Mohorai Vidhez kitűnnék. A kártyára irott oklevélnek szövegeimez : Sigismundus dei gratia Romanorum rex semper augustus ac Hungáriáé Dalmatiae Croatiae etc. rex, omnibus Christi fidelibus tarn praesentibus quam futuris praesentium notitiam habituris, salutem in eo, qui dat regibus regnare et victoriose triumphare. A claro lumine throni regii, velut e sole radii, nobilitates legitimo iure procedunt et omnium nobilitatum insignia a regia dignitate sic dependent, ut non sit dare alicuius generositatis insigne, quod a gremio non proveniat regiae claritatis. Sane ad universorum tam praesentium quam futurorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod fidelis noster dilectus Vitus filius Michaelis de Mohara nostrae maiestatis veniens in praesentiam, propositis et recensitis suis fidelibus servitiis et fidelium obsequiorum gratuitis meritis sincerisque complacentiis [utique] acceptis et laudandis, quibus ipse sacro nostro diodemati agendis, prosperis scilicet et adversis, signanter nostro regno Hungáriáé et praesentibus Alamaniae . . . . indefesse studuit compla cere reddiditque se gratum et acceptum, arma seu nobilitatis insignia [in praesentium litterar um nostrarum capite] depicta maiestati nostrae exhibendo, a nostra celsitudine eadem arma seu nobilitatis insignia sibi et per eum magistro Johanni de . . e.. [Nesa?] prothonotario magnifici [Petri de Pe-] ren, iudicis curiae nostrae maiestatis gratis aífectibus intuentes, fidelium obsequiorum . . . . nibus ac indefessis hactenus erga nostram quottidieque claret et in antea eo studiosius clarere [poterit, quanto se et suos] singularioribus gratiis sentiet decoratos, animo deliberato [et ex certa nostrae] maiestatis scientia, eidem Vito et per eum Nicoiao et Johanni praedictis, ipsorumque haeredibus et posteritatibus universis, ad praefati Viti supplicationis instantiam, praescripta arma seu nobilitatis insignia, hic depicta ac pictoris magisterio distincte descripta, virtute praesentium conferimus, immo de habundantiori plenitudine specialis nostrae gratiae, ad maiorem praelibati Viti et aliorum supradictorum nobilitatis glóriám, proprio motu concedimus, damus et elargimur, ut idem Vitus et alii supradicti, ipsorumque haeredes et posteritas universa, nata et nascitura, haec arma seu nobilitatis insignia, prout praesentibus literis nostris circa princípium appropriatis coloribus diversis, inserta pictura denotat et Turul. 1885. 1. 3